BEKLENMEDİK

Bölüm 7:Beklenmedik

Ben geldimmmmm🤗Keyifli bir bölümle buradayım. Bu hikayeyi eğlenmek için yazdığımızı unutmayın. Her ne kadar depresyon sebebim olan bir söz olsa da xkdmdkkdkd: No drama. İyi okumalarrrr!!!!!

***
"En başından başlıyorum o zaman anlatmaya. En başında olması gerektiği gibi."

Yatağımda tam karşımda oturan Hayal başını salladı. Ben gittikten sonra arkamdan çıkıp beni aramış beni bir oraya bir buraya koşup gittiğim için beni bulamamıştı. Gerçekten de gelip sırtıma atlayacaktı yani. Bunu duymamla kırgınlığım geçmişti. Daha sonra Zeliş Teyze arayıp bize geleceklerini söylemiş. Beni evde bulamayınca beni aramaya çıkmış canımcım. Sonrası malum. Eve çıktıktan az sonra annemler ve Hayal'in ailesi de gelmişti. Akşam yemeğinden sonra babamlar balkona, annemler salona, Görkem ve Ömer ellerinde tabletiyle Ömer'in odasına geçmişlerdi. Biz de Hayal'le bağdaş kurmuş yatağımda karşılıklı oturuyorduk. Ve Hayal meraklı gözlerle anlatacaklarımı bekliyordu.

"Bölmek yok ama?"

"Yok dedim Naz. Bölmeyeceğim. Anlat hadi."

Ciğerlerime bolca hava çektikten sonra başladım anlatmaya. O gün Hayal'le buluşmamızdan sonrasından başlayarak. Gözünü kırpmadan dinledi beni. Uyku öncesi annesi masal anlatan küçük kız çocukları gibiydi. Kankam diye demiyorum çok tatlıydı.

"İşte böyle oldu. Sana anlatamadım. Ertesi gün geldiğimde söylerim diye düşündüm ama kızlar da oradaydı. Aynı anda anlatmak istemedim size. Sonra Deniz... Olanlar oldu işte. Kırgın olduğunu biliyordum. Haklıydın da. Ama dedim ya. Bu kadar önemli olduğunu düşünmedim. Bugün... Ben senden hiç küs ayrılmadım...Böyle olunca da işte... "

Sesimin çatallaşmasına engel olamamıştım.O esnada Hayal'in kollarını sırtımda hissettim. Sıkı sıkı sarıldık.

"Bak yine küs ayrılmadık işte. Gün bitti ve günün sonunda yine beraberiz. Olması gerektipi gibi. Çok kötü hissettim o an kendimi. Ne bileyim. Benim yerime başka birini koyabileceğini düşündüm."

Kesin bir dille konuştum.

"Öyle bir şey olamaz."

"Olamaz değil mi?"

"Hayır olamaz."

Daha sıkı sardım onu kollarımla. Devam etti.

"Ama biliyorum. Fazla abarttım. Sen çıkıp gidince... Çıktım arkandan. Gelip atlayacaktım sırtına. Eve kadar geldim yoktun. Sonra da annem aradı zaten."

"Özür dilerim Hayal."

"Ben de..."

Huzurla kapattım gözlerimi. Aniden kollarını ayırmasıyla gözlerim açtım.

"Ee peki sonra? Sen sokakta öylece duruyordun?"

Bunu anlatmalı mıy... Tabii ki anlatmalısın. Daha az önce neler yaşadın salak Naz?

"Hayal senden hiçbir şey saklamayacağım mavişim. Ama..."

"Ama ne?"

"Sadece ve sadece sana anlatırım bunu da heralde. Lütf..."

Sıkılmışça elini salladı.

"Geçelim mi artık bunları? Tamam hiçbir şey söylemeyeceğim. Söz. Dökül bakalım Naz Hanım dökül. Neler çıkacak?"

"Bak ya..."

Güldü.

"Aman tamam demedik bir şey."

Gülmesine aynı şekilde karşılık verirken devam ettim anlatmaya.

"İşte ben dururkem biri omuzuma dokundu. Bir baktım karşımda Yiğit!"