Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Λίγο κρασί, λίγο γκλίτερ και το αγόρι μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Πιο σιγά, σουρικάτα δεν θα φύγει το ξενοδοχείο." Είπα εκνευρισμένη για δέκατη φορά, ενώ προσπαθούσα να κατεβάσω το υπερβολικά στενό, ροζ φόρεμα μου, το οποίο είχε ανέβει σε επικίνδυνα σημεία.
Ο David κλασικά με αγνόησε και συνέχισε την απαίσια οδήγηση του, μέσα στους χωμάτινους απομακρυσμένους δρόμους. 《Ή πρόστυχη φάλαινα》 τελικά βρίσκεται σε ένα μακρινό μέρος στα βουνά, έτσι ώστε να είναι πιο δύσκολος ο εντοπισμός της από τους παρείσακτους.
"Φτάσαμε." Ανακοίνωσε μετά από 5 λεπτά και σταμάτησε το αυτοκίνητο απότομο, μπροστά από ένα τεράστιο κτίριο, βαμμένο σε κόκκινες αποχρώσεις, με παλιά κουφώματα και πατζούρια.
Πάνω από την είσοδο, υπήρχε μια παμπάλαια φωτεινή επιγραφή, που έλεγα το όνομα του ξενοδοχείου- οίκος ανοχής και έδειχνε μια μικρή φάλαινα να κλείνει το μάτι πονηρά.
Θέλω να πάωσπίτι μου...
Εγώ και η σουρικάτα, αφού βεβαιωθήκαμε πως τα outfit μας ήταν στην εντέλεια, πήραμε τις αποσκευές μας από το αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε διστακτικά προς τα εκεί.
Καθώς πλησιάζαμε στην είσοδο ένοιωσα το ζεστό και μαλακό χέρι του David, να τυλίγεται απαλά γύρω από το δικό μου και ύστερα όταν πήγα να το τραβήξω με κράτησε πιο σφιχτά.
