Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Και όπως είπε κάποτε ο Πλάτων, ότανπονάω το γλεντάω... ή μήπως το είπε ο Θηραμένης;
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Σήμερα είναι η μέρα των σχολικών αγώνων μπάσκετ και όπως είναι φυσικό, τα τρία τέταρτα των μαθητών βρίσκονται στο γήπεδο για να υποστηρίξουν την ομαδάρα μας.
Τα νέα του χωρισμού του Ron και της Jessica, εξαπλώθηκαν πιο γρήγορα και από χολέρα και πλέον όλες η μικρές λυσσάρες με πλησιάζουν και με παρακαλάνε να πω καλά λόγια για αυτές, στον αδερφό μου.
Επίσης, το πρωί πριν φύγουν για το γήπεδο, είχαν κρεμάσει στα κάγκελα του σχολείου ένα τεράστιο πανό, που έλεγε με μεγάλα γράμματα 《ΣΠΑΣΕ ΠΟΔΙ》.
Οκ, μπορεί να μην ξέρω πολλά από μπάσκετ, αλλά είμαι σίγουρη πως αυτό το λένε στο θέατρο, για καλή τύχη.
Τώρα εγώ, ο Colin, η Cindy και η σουρικάτα καθόμαστε στην αίθουσα της πληροφορικής και παίζουμε uno, μιας και είμαστε τα μοναδικά παιδιά από το τμήμα μας που δεν πήγαν στο αγώνα.
"Μα καλά γιατί κάνεις εδώ τα αρχαία;" Με ρώτησε η Cindy μετά τον τρίτο γύρο uno.
"Σε λίγο τελειώνω κάτι ασκήσεις και παίζω."
"Μελισσούλα είσαι η μεγαλύτερη μαζόχα που ξέρω. " Είπε η σουρικάτα και ανακάτεψε τις κάρτες. "Μετά την Anastasia Steele βέβαια..."
"Ανώμαλη σουρικάτα, έχεις δει το 《Fifty shades of grey》;" Τον ρώτησα και έκλεισα τα τετράδια μου.
