Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Κοίτα να δεις που οι γαλάζιοι μονόκεροι όντωςυπάρχουν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Φτάσαμε..." Μας ανακοίνωσε ο Μαύρος Σουγιάς και μας οδήγησε σε ένα πέτρινο σπίτι στο δάσος.
Κοίταξα φευγαλέα την σουρικάτα και μπορούσα να διακρίνω την ανησυχία στο πρόσωπο του.
Ήταν ακόμα νύχτα, αλλά τα παράθυρα του σπιτιού ήταν φωτεινά.
Πλησιάσαμε την πόρτα και ο Σουγιάς χτύπησε διστακτικά.
"Γειά σου, χρυσό μου! Καιρό είχα να σε δω." Είπε μια κοντή και παχουλή κυρία. "Εε, εσείς ποιοι είστε;"
"Μητέρα από εδώ η Sarah Foster, αδερφή του παιδιού για το οποίο δουλεύω και αυτός είναι ο David Grant."
"Χάρηκα παιδιά! Με λένε Kate. Περάστε!" Μας χαμογέλασε και μας άφησε να μπούμε στο ζεστό εσωτερικό του σπιτιού.
Το σπίτι ήταν αρκετά μεγάλο, με σύγχρονη διακόσμηση και η φωτιά έκαιγε στο τζάκι.
Δεν σου φαίνονται περίεργα όλααυτά;
Μπαα, έχω δει και πιο περίεργα! Αν έχουν φαγητό και ζεστά ρούχα τότε δεν με νοιάζει τίποτα.
"Τι σας φέρνει εδώ τέτοια ώρα;"
"Τίποτα το ιδιαίτερο. Απλά χάσαμε τον δρόμο μας, μας επιτέθηκε μια αρκούδα και τώρα δεν ξέρουμε που είναι οι άλλοι!" Απάντησε με ευκολία ο Μαύρος Σουγιάς και η μητέρα του μας έδωσε κουλουράκια.
