Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Οι μονόκεροι είναι αληθινοί, το ορκίζομαι...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
David's POV:
"David είσαι καλά;"
"Νομίζω πως συνέρχεται... "
Άκουσα φωνές πάνω από το κεφάλι μου και άνοιξα τα μάτια μου, νιώθοντας τον καυτό ήλιο να με τυφλώνει.
Πονάει το μυαλό μου...
"Τι έγινε; Πού είμαι;" Ρωτάω και προσπαθώ να επεξεργαστώ το περιβάλλον γύρω μου.
"Μην ανησυχείς." Με καθησυχάζει ο Colin και με βοηθάει να σηκωθώ από τις λάσπες. "Έπεσες από το άλογο σου. Είναι λίγο ατίθασος, αλλά θα σε συνηθίσει..."
Μισό, τι;
Άλογο;
Ατίθασος;
Συνηθίσει;
"Εμ... που βρισκόμαστε;" Τον ρώτησα και άρχισα να παρατηρώ καλύτερα το τοπίο.
Βρισκόμασταν σε ένα χωράφι, γεμάτο εργάτες, φορώντας ρούχα του εεε... μεσαίωνα υποθέτω. (?) Οι μπότες μου ήταν γεμάτες λάσπη, τα ρούχα μου γεμάτα λάσπη, τα μαλλιά μου γεμάτα λάσπη... γενικά πολλή λάσπη.
Ααα και ο Colin συνεχίζει να με κοιτάει σαν λουκούμι...
