Dominant

Hoofdstuk 1

POV: Louis

Ik kijk omhoog naar de grote klok die in de zaal hangt. 16:37 precies. Dan sta ik hier al bijna een uur te wachten. Het is druk in de grote zaal van het gemeentehuis want de gevreesde dag van dit jaar is aangebroken.

Vandaag worden jongens met onderdanig bloed gemerkt met een tatoeage en toegewezen aan hun meester. Mijn beide ouders zijn ook onderdanig geweest. Tegenwoordig zijn het eigenlijk alleen maar jongens. Meisjes is niet zo'n vraag meer naar. Ik ben dus opgegroeid met wat het inhoud. Als 1 of beide ouders onderdanig zijn wordt hun kind dat automatisch ook. Op je 15e of je 16e verjaardag krijg je de letter O op je pols getatoeëerd. Een teken van vernedering als je het mij vraagt.

Als het 17:00 is komen de dominanten binnen. Ik ben 1 van de laatste in de rij voor de tatoeëerders. Er zitten drie van hen aan een lange tafel. Steeds zijn er drie jongens tegelijk aan de beurt. Als het mijn beurt is wordt ik op een stoel gedrukt. 1 van de tatoeëerders grijpt mijn rechterarm en voor ik het weet is hij bezig met de letter O. Een scherpe pijn schiet door de huid van mijn pols. Ik probeer het te negeren en kijk schichtig richting de klok. Nog 5 minuten.

Zodra ik de O op mijn lichaam heb staan wordt ik met een vaag handgebaar doorgestuurd naar het kleine opgezette podium. Daar staat bijna iedereen al klaar in rijen van 12. Ik sluit netjes aan en ga staan zoals mij aangeleerd is. Handen ineen gevouwen en mijn ogen naar de grond gericht. Als onderdanige mag je nooit, echt NOOIT een dominante vrijwillig in de ogen kijken. Enkel als hij dat wilt heb je toestemming.

Alsof het zo gepland is slaat de klok 5 keer als de laatste zich in de rijen heeft aangesloten. Mijn hartslag versnelt en je kan een spelt horen vallen zo stil is het. Van onder mijn wimpers zie ik hoe de jongen links van mij trilt. Het is dan ook een angstige emotionele dag. Vanochtend moesten we voor ten minste 15 jaar afscheid nemen van onze ouders en nu aan het eind van de middag wordt een andere nachtmerrie werkelijkheid. Iets waar we ons hele hele leven naartoe hebben geleefd.

Op dat moment gaat de grote houten deur open en treden tientallen jongens de zaal binnen. Het liefst zou ik mijn ogen willen dichtknijpen. Het is zo vernederend om hier te staan. Maar zoals anderen hebben bepaald.. is het mijn lot. De burgemeester van ons dorp komt voor het podium staan. 'Welkom' begint hij zijn verhaal.

'Zoals u heeft vernomen wordt zo dadelijk uw naam geroepen met de naam van uw onderdanige er achteraan. De onderdanige die u toegewezen krijgt zal voor 15 jaar uw bezit zijn. Daarna zit de diensttijd erop. De onderdanige zal de dominante gehoorzamen en vrezen. De dominante heeft volledige zeggenschap over het leven de dominante. De onderdanige zal streven naar de regels van de dominante. Als dit niet gebeurd mag de dominante de mogelijke maatregelen nemen. Ook is het voor de onderdanige verboden om in de 15 jaar lange diensttijd contact te hebben met familieleden'.

Bijna onhoorbaar verlaat een zucht mijn mond. Ik ken deze regels uit mijn hoofd maar toch.. als de burgemeester ze zo weer voorleest met de dominanten voor mijn neus.. krijg ik ongewild kippenvel.

Zodra de burgemeester naar achteren loopt neemt een ander het van hem over. Ik heb over deze man gehoord. Hij voorlezen van een samengestelde lijst welke onderdanige bij welke dominante hoort. De zenuwen gieren door mijn lichaam. Mijn leven in de kiem gesmoord.. letterlijk.

Een aantal namen wordt voor mij genoemd. Ik zie hoe doodsbange jongens door hun dominante worden meegenomen. De meeste krijgen geboeide handen zodat ze niet aan lot ontsnappen. Een tekst van mijn vader schiet door mijn hoofd: 'Ze kunnen je vastbinden, ze kunnen ze vernederen, kleineren of straffen. Maar ze kunnen nooit je ziel aanraken. Dat is en blijft van jou wat anderen ook beweren'. De laatste woorden die hij tegen mij sprak voordat ik vandaag van huis werd opgehaald. Een zin die mij op dit moment nog redelijk staande houdt.

'Harry Styles - Louis Tomlinson' klinkt er op dat moment door de zaal. Ik houd mijn adem in als ik twee zwarte puntschoenen voor mij zie staan. Ik blijf naar beneden kijken zoals een onderdanige dat moet. Pas als hij mijn hoofd met zijn wijsvinger opheft zie ik mijn meester. Een jongen met groene ogen en kort bruin haar. Ik zou bijna willen zeggen dat hij aantrekkelijk is maar tegelijkertijd voel ik hoe mijn benen mij bijna niet meer kunnen dragen van angst.

Hij grijnst even. Een grijns die niet tot een normaal mens behoord. Maar tot een manipulatieve heerser. Zonder iets te zeggen bind ook hij mijn handen bijeen en trekt mij mee naar buiten. Daar staat zijn auto al voor de uitgang geparkeerd. Net zoals bijna alle dominanten. Hij knipt even met zijn tengere vingers en in een fractie van een seconde opent zijn chauffeur de achterdeur. Dominanten zijn over het algemeen heel rijk. Terwijl onderdanigen en hun kinderen bijna geen cent te makken hebben.

Als we samen op de achterbank zitten rijden we weg van het dorp waar ik ben opgegroeid. Naar voor mij onbekende verte. Ik staar opnieuw zwijgend naar de grond. Ik ben mijn lessen absoluut niet vergeten. Toch kijk ik stiekem van onder mijn wimpers naar mijn meester die kennelijk Harry heet. Al mag ik hem nooit zo noemen. Hij heeft een zwart pak aan met glimmende zwarte schoenen die ik als eerste zag van hem. Verder heeft hij een kaaklijn zo scherp als een mes en leunt hij nonchalant op de palm van zijn hand terwijl zijn groene ogen naar buiten staren.

Alsof hij het door heeft staart hij in 1 keer mij aan waardoor ik mijn blik weer afwend. Hopend dat hij het niet gezien heeft. Wat natuurlijk wel het geval is. Hij grijpt mij ruw vast en legt mijn hoofd op zijn schoot. Een klein schrikgeluidje verlaat mijn lippen door deze onverwachte handeling. Nu lig ik op mijn rug hem aan te staren, met mijn handen nog steeds voor mij gebonden. Zijn ogen zijn samengeknepen. 'Zat jij te gluren'. Ik slik hardop en schud mijn hoofd.

'Niet liegen tegen mij' sist hij. Ik hoor een boze ondertoon in zijn stem. Ik durf geen woord uit te brengen. Hij is immers de baas. 'Wacht maar, ik zal je eens laten zien hoe het is als iemand je met zijn ogen betast'.

Nog voor ik iets kan zeggen trekt hij mijn shirt kapot. Hij duwt mijn vastgebonden handen boven mijn hoofd. 'Houd ze daar en geef geen kik' zijn zijn woorden. Ik knik en voor ik het weet glijden zijn handen over mijn lichaam. Ik maak geen geluid en voel hoe hij langzaam een stukje naar beneden gaat. Ik huiver even. Hij merkt het en gaat grinnikend door. Als hij bij de sluiting van mijn broek komt sluit ik mijn ogen. Er gebeurd echter niets. Als ik ze weer open legt hij zijn handen weer terug op mijn borst.

'Geen zorgen schatje, daar komen we als we thuis zijn op terug'.

Die gedachte bezorgt mij rillingen. Als ik mijn armen weer omlaag doe duwt hij ze ruw weer omhoog. 'Wie heeft gezegd dat jij ze weer naar beneden mocht doen?!'. Ik houd ze direct weer omhoog en onderga de hele verdere rit zijn aanrakingen over mijn lichaam. Soms kietelt hij even mijn zijen waardoor ik moeite heb om mijn armen omhoog te houden en geen geluid te maken. Dat ik daar niet tegen kan zal voor hem nog wel in zijn voordeel werken.

Hij zal wel meer uitproberen. Ik heb nog een lange tijd te gaan ben ik bang.

______________________________________________________________________________

And? ;)

LoveYouu Xxx