Dominant

Hoofdstuk 13

POV: Louis
'Jouw hoofd moet enkel gevuld worden met mooie herinneringen en je hart met liefde. Dat is alles wat je verdient. Dat is alles wat ik je toe wens'.

Ik hap naar lucht waarna ik omhoog schiet. Dat waren mijn vaders woorden voor mij toen ik klein was. Dat waren één van zijn laatste woorden voordat ik werd weggedragen naar op dat moment onbekende verte. In realiteit werd ik naar Harry gebracht. Mijn dominant die het recht heeft om mij te bezitten. Ik weet niet waar die woorden zojuist vandaan kwamen.. ik was ze bijna vergeten.

Op dat moment kijk ik op en zie ik hoe Harry aan het voeteinde van mijn bed zit. Ikzelf zit niet vast voor de verandering. Vast omdat hij er nu is om mij in de gaten te houden. Zijn ogen staan op scherp. De stilte is dan ook om te snijden. 'Hoe voel je je' zijn zijn korte resolute woorden. Ik ga rechtop zitten en laat mijn hoofd op mijn knieën rusten. 'Beter'.

Hij staat met een zucht op van het bed en vervolgt zijn weg naar het raam. Hij staart naar buiten en aanschouwt de bomen van het onbekende bos waar ik nog altijd in verscholen zit. Het is koud. Het ijzel staat op de ramen en de ramen beslaan zodra Harry dichtbij staat. Wederom zwijgt hij. Zijn hand gaat naar een kastje naast het raam. Daarop staat een glas rode wijn. Vast één van zijn bediendes die dat heeft neergezet.

'Waarom wilde je weg lopen'. De ondertoon in zijn stem is werkelijk angstaanjagend. Diepgaand en duister. 'Dat wilde ik niet' fluister ik. Harry draait zich met een ruk om en laat de wijn in het glas heen en weer gaan. 'Je liegt tegen mij Louis. Je mag niet liegen'. Ik slik even. 'Maar.. ik lieg echt niet'.

Het volgende wat ik hoor is een harde klap van brekend glas. Verbaasd kijk ik naar de muur naast het bed waar Harry het glas wijn zojuist tegenaan gooide. De rode vloeistof glijd in druppels over het behang naar beneden. Mijn blik glijd terug naar Harry wiens gezicht inmiddels een andere wending heeft aangenomen.

'Je liegt nog steeds' sist hij.

Voor ik het weet zit hij naast mij op bed en kruipt bovenop mij. Ik probeer om hem weg te duwen maar zijn handen grijpen al gauw de mijne. Hij drukt mijn beide polsen hardhandig in het zachte matras. 'H-Harry ik smeek het je! Niet doen!'. Hoor nu toch eens de wanhoop in mijn stem. Als een kind op de vlucht. 'Besef je wel wat je had kunnen doen?! Besef je wel dat ik je voorgoed kwijt had kunnen raken!'. Bij die zin valt mijn mond haast open van verbazing. Ik had veel verwacht te horen.. behalve dit.

'W-wat?'. Harry schud even zijn hoofd en streelt mijn wang met de rug van zijn hand. Heel teder en voorzichtig. Iets wat hij al eerde gedaan heeft. 'Wat doe jij toch.. je brengt mij van de wijs Louis Tomlinson'. Ik zucht even kort. 'Misschien is dat een goed teken'. Hij heft zijn hand op om mij te slaan. Ik knijp mijn ogen alvast dicht tegen de brandende pijn die komen gaat.

Die pijn blijft echter weg.. Als ik mijn ogen weer open zie ik zijn hand trillen. Het trilt als nooit tevoren. Er wellen enkele tranen op in zijn ogen. 'Ik kan het niet' zegt hij waarna hij zijn hand weer laat zakken. Nu stroomt er ook een traan uit mijn ooghoek. 'Je hoeft ook niet.. ik vraag niet om veel.. behalve dat je zegt dat je mij niets doet'.

Harry bijt pijnlijk op zijn lip.

'Ik geef je iets veel beters. Ik zeg tegen je dat ik je innig lief heb'.

In een fractie van een seconde drukt hij zijn lippen passievol op de mijne. Een bom van vlinders barst los in mijn buik. Mijn handen planten zich in zijn haren terwijl hij zijn armen om mijn middel heen slaat. Ik voel hoe onze tongen rondjes om elkaar heen draaien. Met gesloten ogen ervaar ik dit moment als intens en gelukkig. Zodra ik ze weer open glimlach ik zacht.

'Wat betekent dit Harry?' vraag ik. Hij kijkt even verbaasd. Zeker om het feit dat ik hem bij zijn voornaam noem. Een onderdanige hoort dat niet te doen. Maar wij hebben al zoveel regels overschreden dat dit er ook nog wel bij kan. 'Dit betekent dat ik gevoelens voor jou koester maar dat dat niks aan de huidige situatie verandert'.

Ik voel hoe de kleur uit mijn gezicht weg trekt. 'J-je bedoelt?'. 'Dat ik als je dominant ook de taak heb om je te beschermen. Als iemand hier achter komt dan wordt onze band geschonden. Daarbij ben je nog steeds in dienst bij mij'. Ik schud wild mijn hoofd. 'Nee.. ik sterf nog liever dan dat ik hiermee doorga. Harry snap je het dan niet? Ik houd van je ondanks de vreselijke dingen die je mij aan doet. Ik weet dat je over een hart beschikt. Gebruik het alsjeblieft'.

'Je.. je houdt van mij?'. Ik knik. 'Ja Harry dat doe ik. Als je echt zegt dat je mij lief hebt.. laat dat dan zien door mij mijn vrijheid te schenken'. Harry vloekt binnensmonds en staat op van het bed. Hij ijsbeert met zijn handen in het haar door de kamer. Plots stopt hij en kruisen zijn smaragdgroene ogen weer de mijne.

'Het spijt me Louis.. maar ik kan je niet laten gaan. Je zou bij mij weggaan. Dat kan en mag ik niet riskeren. Omdat jij anders bent dan de rest heb ik je al meerdere keren moeten straffen. Je zal mij daar nooit voor vergeven ook al beweer jij van wel'.

Dat is het moment waarop ik breek. Ik rol mij op tot een bolletje en snik luid met mijn handen voor mijn gezicht.

'Laat mij gaan' zeg ik zacht. Zo zacht dat het bijna niet te horen is. Maar wel door iemand als Harry.

'Jij bent zo bijzonder, je weet het zelf niet eens. Als een diamant die je niet uit handen mag geven. Daar ik gevoelens voor je heb des te meer reden om je te behouden' zegt hij ditmaal. Ik hoor dat hij dichtbij is. Hij gaat opnieuw naast mij zitten en streelt door mijn haar.

'En omdat ik jou zo kostbaar en teder dat je bent voor mezelf wil houden zal je hier blijven. Dicht bij mij. Wij zijn anders Louis. Ik heb de macht om je hier te houden en dat zal ik ook doen. De aankomende tijd zal ik je echter niet straffen. Ik zal je laten zien hoe het is als iemand je helemaal gek maakt. Net zo gek als jij mij hebt gemaakt sinds je in mijn leven kwam'.

Na die zin draait hij mij in een vlugge beweging op mijn rug en doet mij een blinddoek om.

'Waag het niet hem eraf te halen kleintje'.

Met gespitste oren hoor ik hoe hij de deur op slot draait en iets uit het nachtkastje pakt.

Mijn hartslag stijgt. Mijn spanningsgraad is ook akelig hoog.

'Wat ga je doen?' piep ik zacht.

Hij legt een vinger op mijn lippen.

'Dat zul je vanzelf zien'.

Ik weet wederom dat hij grijnst. De jongen met verschillende kanten. Alles in mij schreeuwt om zijn verlangen. Tegelijkertijd vrees ik voor zijn aanraking. Hij zei dat hij mij gek ging maken.. wist ik maar hoe dit eindigde.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Wat gaat Harry doen? ;)

LoveYouu Xxx