Dominant

Hoofdstuk 20

POV: Louis
De angst nadert als we het landhuis van Luke Hemmings bereiken. Bij mij niet alleen. Ik zie ook hoe Harry en Liam niet op hun gemak zijn. Liam parkeert de auto uit het zicht waarna we naar de poorten lopen. Daar staan zoals verwacht al twee bewakers. Hun blikken staan op scherp en hun houding is rechter dan ooit. Vandaar dat Harry mij tegen houdt. Net zoals het huis waar wij in verblijven ligt dat van Luke verscholen in de bossen. We verschuilen ons achter een aantal bomen die dicht bij elkaar staan.

'Louis je kan niet zomaar naar binnen. Ze zullen je rechtstreeks naar Luke brengen en dan zijn we al te laat. Eerst moeten we erachter komen waar Niall is'. Ik kijk even naar Liam die pijnlijk naar de grond staart. Ik kijk Harry even kort aan en begrijpt mijn hint. Hij knikt even waarna hij Liam ruw tegen de stam van de boom duwt. Hij legt zijn handen op zijn schouders en verstevigd zijn greep. 'Harry wat doe je!?' roept Liam verschrikt. Harry legt een hand op zijn mond. 'Wees stil.. straks horen ze je nog! Sist hij.

Ik ga voor Liam staan terwijl Harry hem vast houdt. 'Liam ik moet weten of je eerlijk tegen ons bent over alles'. Harry haalt zijn hand weer weg. 'Waarom zou ik dat niet zijn?' vraagt hij nu. Nog altijd verbaast. 'Omdat je eerst niks om Niall gaf en je het met Zayn eens was. Waarom zou je dan nu opeens aan onze kant staan? Dat is verdacht.. je kan ook gestuurd zijn door Luke om ons in de val te laten lopen' zegt Harry nu.

'Het is niet opeens. Ik was het al nooit eens met hoe Niall behandeld werd. Ik kon alleen niets zeggen vanwege Zayn. Bovendien wist ik niet dat Harry er hetzelfde over dacht. Ik durfde niet!'. 'Waarom was je het er niet mee eens dan?'. Liam slaat zijn ogen neer. 'Omdat.. omdat ik..'.

'..verliefd op Niall ben'.

Harry laat hem los en bestudeert hem aandachtig. Hij is even stil maar hij herstelt zich snel. 'We schenken je ons vertrouwen Liam.. bewijs dat Niall voor jou is wat Louis voor mij is. Dit is je kans. Je hebt Luke en Zayn horen praten vertelde je eerder. Waar zit Niall in het huis?'.

Liam wijst naar het midden van het huis. Er is een raam te zien dat rood van kleur is. Anders dan de rest. 'Luke heeft daar zijn ''speelkamer''. Zoals hij het zelf zo mooi noemt. Daar houdt hij Niall verborgen'.

Ik knijp mijn handen woedend tot vuisten bij het woord ''speelkamer''. Niall is een persoon. En een verdomd lieve. Niemand heeft het recht om hem in zo'n kamer te stoppen.

'Hoe komen we daar ooit ongezien binnen?' zucht ik. Harry kijkt mij even ongelovig aan. 'Hoezo ''WE''? Jij gaat niet mee'. 'Waar heb je het over? Tuurlijk ga ik mee!'. Harry schud zijn hoofd. 'Nee dat ga je niet! Het is gevaarlijk! Ik wil je niet verliezen' zegt Harry. De toon in zijn stem is bijna dwingend. Maar ditmaal goed bedoelt.

'Harry doe niet zo vervelend. Niall is mijn vriend dus ik ga mee'. Harry schud wederom zijn hoofd. 'Nee nee en NEE!'. Ik zet mijn handen in mijn zij. 'Moet jij eens opletten'. Als ik weg wil lopen tilt Harry mij op en gooit mij over zijn schouder. Geïrriteerd bonk ik op zijn rug. 'Zet me neer!'. Hij luistert naar mij waarna ik zijn handen bijeen pak. 'Ik moet wel. Niall is de enige die mij vertrouwt. Hij gaat nooit mee met Liam of jou'.

'Hij heeft gelijk Harry' zegt Liam nu. Harry weet er niets tegen in te brengen en strijkt door mijn haar. 'Vooruit dan.. ik wil alleen dat je veilig bent'. Ik pak zijn kin, ga op mijn tenen staan en druk een kus op zijn mond. 'Het komt goed baby. Je zal het zien'.

Als we weer naar Liam lopen pakt hij een steen van de grond. 'Ik heb een idee om de eerste twee bij de poort uit te schakelen. Jullie kunnen op deze manier naar binnen. Langs het raam loopt een grote rozentak. Dan kan Louis omhoog klimmen en door het raam naar binnen. Harry jij blijft beneden wachten. We moeten snel te werk gaan want Luke heeft waarschijnlijk snel door dat we binnen zijn.

Ik knik. Ik had de rozentak eerder gezien. Het hele zwarte huis van Luke Hemmings is omringd door witte rozen. Iets wat een mooi aanzicht hoort te zijn is geruïneerd door de donkere persoonlijkheid van de jongen die er woont.

Voordat we nog een woord kunnen zeggen gooit Liam de steen in zijn hand tegen een boom die dichtbij staat. Het geluid laat de twee bewakers dichterbij komen. Die tijd gebruikt hij om een grote stevige tak te pakken die voor hem ligt. Als ze eenmaal bij de boom staan springt Liam naar voren waarna hij ze neer slaat. Ik sla een hand voor mijn mond om een gil te onderdrukken. Helemaal als ik de twee mannen bewusteloos naast elkaar zie liggen.

Liam maakt een vaag handgebaar. 'Ga nu! Ik probeer de overige bewakers af te leiden zodat ze naar buiten komen. Zo hebben jullie meer tijd!'. Harry pakt mijn hand en samen rennen we naar de nu onbewaakte poort. Mijn mond is kurkdroog en mijn hartslag is optimaal. Adrenaline stroomt door mijn lichaam. Het vult mijn bloed en maakt mij alert.

Zodra we voor de ingang van het huis staan loopt naar inderdaad een grote dikke rozentak omhoog. Harry helpt mij omhoog waarna ik in topsnelheid omhoog klim. Omdat ik licht, klein en soepel ben gaat het makkelijk. Al snel bereik ik het bekende rode raam die tot mijn grote opluchting open staat. Ik werp mezelf op de grond. Als ik opsta zie ik een groot hemelbed tegen de muur staan. Vanaf dat bed staren twee bange blauwe ogen mij aan.

'Niall ik ben het!'. Hij slaakt een zucht van opluchting waarna hij mij om de hals vliegt. Een typisch trekje wat ik erg leuk aan hem vind. 'Ik was zo bang Louis.. Luke zei.. hij hij zei'. Ik leg een vinger op zijn lippen. 'Je kan het me later allemaal vertellen maar nu moeten we eerst gaan. Harry en Liam helpen ons. Later leg ik je alles uit maar we moeten vertrekken voordat Luke iets door heeft'.

Ik heb mijn zin amper uitgesproken als er aan het slot van de deur gerommeld wordt. Niall snakt bijna naar lucht. Ik duw hem terug op bed waarna ik er zelf onder schiet. Net op tijd want ik zie van onder het bed hoe twee paar zwarte schoenen de kamer binnen stappen als de deur met een klap open zwaait. Één van hen neemt plaats op het bed. 'Nee! Alsjeblieft!' hoor ik Niall roepen. Een vlaag van paniek overwoekert zijn bestaan.

*PETS*

Ik hoor Niall zacht kreunen van de pijn waarna gelach van een welbekende stem volgt. 'Wat wil jij ertegen doen? Je bent niets meer dan een zielig onderdanig mannetje'. Ik kan mij niet langer inhouden.

Ik glijd onder het bed vandaan en spring op het bed. Met alle macht die ik bezit haal ik met een kreet uit naar Luke Hemmings. Hij valt van het bed en zijn mond valt open van verbazing als hij mij ziet. Hij had mij kennelijk niet verwacht.

'Jij.. jij gaat hier spijt van krijgen!' gromt hij.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

OEEEEHHH 😉

LoveYouu Xxx