Dominant

Hoofdstuk 23

POV: Louis
Niall en ik zitten wederom op onze kamer. Alleen ditmaal niet vastgebonden. Veilig en geborgen hoor ik hoe de tijd voorbij tikt. De deur staat op een kier terwijl we op mijn bed zitten. Niall heeft zijn hoofd op mijn schouder gelegd en hij kruipt dicht tegen mij aan. Ik lees ondertussen aandachtig mijn moeders dagboek. Wat ze allemaal beschrijft daarin is werkelijk wonderlijk. Zij en mijn vader waren smoorverliefd. Door de wetten van de 4 ministers was het voor hun onmogelijk om te trouwen. Zodra ze merkten dat mijn moeder zwanger was zijn ze op een avond aan verplichtingen ontsnapt. Het familiehuis van mijn vader hebben ze verlaten en ze zijn naar het onderdanige deel van het land gereisd. Daar heeft mijn vader een nieuwe identiteit aangenomen en ze deden zich voor als twee onderdanigen. Mijn moeders woorden zijn vol van liefde. Ze raken mij op elke mogelijke manier.

'Mijn liefste Louis is vandaag net een paar dagen oud. Zijn blauwe ogen verkennen de wereld met bewondering. Hij is geboren in het andere deel van het land. Waar de onderdanigen trouwen en hun kinderen opvoeden. We hadden geen andere keuze. Het dominante gen waarover hij beschikt zal nooit sterk genoeg zijn om aan de rest te kunnen tippen. Ze zullen merken dat hij anders is. Als hij onderdanig is hoeft hij niet te heersen en valt het minder op. De liefde van mijn leven heeft zijn familiegrond en huis achter moeten laten. Dat staat nu leeg. De plek waar wij Louis eigenlijk zouden moeten groot brengen. Wie weet hoelang het zal duren voordat ze ontdekken wie hij echt is. Als dat gebeurt wens ik mij dat ik zijn plek kan innemen. Want mijn ergste nachtmerrie is om hem te moeten zien lijden'.

Niall zucht even wat mij ontwaakt uit mijn trans. Ik sla mijn moeders dagboek dicht en houd hem steviger beet. 'Ik heb je nooit bedankt voor je actie in het huis van Luke. Je deed iets toen niemand anders dat kon doen. Omdat je de bewakers af leidde konden Harry en Liam zich uit hun grip losmaken. Zonder jou had Luke ons nog allemaal in zijn macht'. Niall bijt op zijn lip en knikt zacht. 'Je bent mijn beste vriend Louis. Ik kon niet anders'. Ik kijk hem in zijn blauwe ogen die altijd vol van angst zijn. 'Je was doodsbang en toch deed je het. Je kan veel meer dan je denkt'. Niall antwoordt niet en staart naar de grond. Een gewoonte die hij dagelijks uitvoert. Dat geeft mij een naar onderbuikgevoel.

'Niall is er wat gebeurt toen je met Luke en Zayn alleen was?'. Hij schud wild zijn hoofd. 'Nee niets'. De klank in zijn stem is zacht en klein. Het voelt alsof hij een zwaar lijden met zich mee draagt. Waar hij nu niet over spreekt.

Net als ik weer iets wil zeggen word de deur geopend. Harry en Liam staan voor ons. De blik in hun ogen is zacht en liefelijk. Ze nemen plaats op de rand van het bed. 'Wat zien jullie er schattig uit zo' zegt Liam. Niall grinnikt even waarna hij zijn hoofd verbergt onder mijn arm. 'Niall James Horan stop met zo schattig te zijn anders kom ik je halen'. Niall grijnst even en steekt vervolgens zijn tong uit.

Liam loopt naar hem toe, pakt hem op en legt hem op zijn eigen bed. Hij gaat naast hem liggen en omhelst hem stevig. 'Dat krijg je ervan, nu laat ik je niet meer los'. Niall lacht en draait zich op zijn rug. Hij kust Liam zacht. 'Ik hou van jou'. 'Ik ook van jou'.

Harry neemt nu plaats naast mij op de plek waar Niall eerst zat. 'Gaat alles goed baby?'. Ik knik en laat hem mijn voorhoofd kussen. 'Ik mis het buiten zijn' fluister ik. 'Dat begrijp ik maar je moet binnen blijven voor Luke en Zayn. Ze zullen je grijpen als ze de kans grijpen'. 'Oh ja? Dan zal ik ze wat laten zien'. Harry lacht even kort. 'Liefie je bent zo slap als een lappenpop je maakt geen schijn van kans'. Als ik hem aankijk geeft hij mij een speelse knipoog.

'Dat mag je niet zeggen over je vriendje!' lach ik waarna ik hem van het bed af duw. Als hij de grond zacht raakt sla ik een hand voor mijn mond om niet volledig in de lach te schieten. Harry grijnst en springt terug op bed. Hij pakt mijn benen en trekt mij onderuit. Als ik op mijn rug lig gaat hij boven op mijn middel zitten. 'Wil je lachen kleintje? Wacht maar!'.

Voor ik het weet kietelen zijn vingers mijn zijen. 'Harry stop!' roep ik terwijl ik giechelend zijn handen weg probeer weg te duwen. Hij luistert niet en gaat gewoon door. 'Wil je mij wat zeggen Louis?' vraagt hij gemeen terwijl ik steeds harder begin te lachen. 'Oké genade genade!' roep ik na enkele seconden. Harry stopt nu, sluit zijn beiden handen om mijn polsen en plaatst ze naast mijn hoofd op bed. Vervolgens buigt hij zich naar voren en kust me.

Genietend van zijn aandacht zoen ik hem terug. Mijn lijf wordt gevuld met warmte en mijn hoofd vol van liefde. Als hij overeind komt kruipt hij naast mij en slaat een arm om mij heen. Ik laat mij door hem omhelzen en sluit mijn ogen. Wetend dat het net altijd kan blijven hoe het nu is. Maar hopend op dat het niet zo erg word als ik in mijn hoofd heb.

Ik vraag mij af hoe lang wij nog samen hebben. Want ik ben en blijf een halfbloed. De eerste die ooit geleefd heeft. En dat blijft niet onopgemerkt. Op een dag zal Luke mij vinden. En op die dag moet ik er klaar voor zijn.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Hope you liked it! 😘

Instagram account: wattpad_fanfic_writer

LoveYouu Xxx