Dominant

Hoofdstuk 17

POV: Louis
Mijn hart slaat een slag over en ik verlies het daarmee ook meteen. Alsof Mr Hemmings het met zijn blote handen uit mijn borst heeft gerukt. Mijn benen voelen zwaar aan en ik weet niet of ze mij nog kunnen houden. Zo groot is de angst die door mijn lichaam giert. Ik word dan ook licht in mijn hoofd als hij mij omdraait naar de rest van de onderdanigen en mij bij mijn schouders pakt.

'Hij is de enige die ik vanavond zal meenemen. De rest van jullie kunnen terug gaan naar jullie heersers. Als jullie naar mijn bediendes volgen naar de andere kamer kunnen jullie daar ontspannen. Er zal muziek en een buffet zijn dus geniet..'. Hij pakt mijn steviger beet en slaat zijn arm om mij heen.

'..Geniet net zoveel als ik zal doen' grijnst hij.

Mijn ogen staren als twee koplampen in die van Niall die wederom zijn tranen moet bedwingen. Hij is te lief voor deze wereld. Zo gevoelig en onschuldig als hij is. Ik zwijg. Tegen Luke Hemmings durf ik geen zinnig woord uit te brengen. Zijn hele houding is zo dreigend als een donderwolk die men boven het hoofd hangt. Net als Luke zich met mij naar de trap keert, klaar om naar boven te gaan hoor ik plots een stem uit de menigte komen. Een stem waarvan ik niet gedacht had dat hij zich zou laten horen.

Zodra ik mij omdraai zie ik hoe Harry naar voren rent en beneden aan de trap blijft staan. 'Neem hem niet mee! Doe het niet Luke!'. Als ik stiekem naar Luke kijk zie ik hoe hij zijn ogen tot spleetjes knijpt. Een verbaasde indruk verspreid zich over zijn gezicht. Hij blijkt niet lang uit het veld geslagen want na enkele seconden van stilte lacht hij zacht.

Hij pakt mij ruw bij mijn rechterarm en loopt met mij samen weer een paar treden naar beneden. 'Dit is jouw onderdanige is het niet Harry?'. Zijn stem is gemeen. Duister en zo onwaarschijnlijk gemeen. Harry knikt. 'Ik wil niet dat je hem aanraakt. Je hebt keus genoeg uit jongens dus breng Louis terug naar mij'.

Luke knipt even met zijn vingers en voor ik het weet grijpen twee van zijn bewakers mij beet. Ze houden mijn armen vast zodat ik niet weg kan rennen en plakken tape op mijn mond. Mijn handen die nog steeds geboeid zijn houd ik laag.

Triomfantelijk loopt Luke de laatste paar treden af zodat hij tegenover Harry staat.Luke wijst mijn richting op. 'Wat is zo speciaal aan hem? Hij is maar een onderdanige. Er zijn honderden jongens zoals hij'. Harry kijkt in een snelle beweging naar mij. Die welbekende sprankeling die ik eerder zag is terug. Haat en lust zijn niet af te lezen. Waar ik eigenlijk al die tijd al op hoopte.

'Nee voor mij is er maar één'.

Luke lacht schamper en loopt terug naar mij. 'Je hebt geen keus Harry. Net zoals dat hij onderdanig voor jou is ben jij dat voor mij. Als ik zeg dat Louis met mij mee gaat zal dat gebeuren'. Hij neemt mijn hoofd in zijn handen waardoor ik haast naar adem snak. 'Wees er maar zeker van dat we een leuke avond zullen hebben'.

Dat is de druppel die de emmer doet overlopen. 'Niet als ik het voor het zeggen heb!'. In een fractie van een seconde pakt Harry iets uit zijn zak en gooit dat naar het plafond. Boven de trap hangt een kroonluchter die geraakt wordt. Met een klap valt het naar beneden en breekt enkele treden van de trap. Uit een reflex springen zowel Luke als de bewakers opzij waardoor ze mij loslaten.

Harry ziet dat als een kans om naar mij toe te rennen en mij omhoog te hijsen. Half verdoofd rennen we naar de uitgang van de deur. De rest van de dominanten en onderdanigen zijn erg onrustig door Harry's actie en rennen met ons mee. De spanning is ongekend hoog.

Harry trekt mij achter het huis naar de grote tuin van Mr Hemmings waar niemand anders heen gaat. Het is een groot groen veld met allerlei rozen die gepland zijn. Witte en rode. Hoewel ik ze niet helemaal van kleur kan onderscheiden door het zachte maanlicht wat erop schijnt. Harry rukt de tape van mijn mond en maakt mijn handboeien los.

Direct daarna omhelst hij mij. 'Ben je oké?' vraagt hij als hij mij weer los laat. Ik kan niets doen dan zacht knikken. 'Waarom deed je dat?' vraag ik. Mijn stem is een toonhoogte hoger dan normaal. Harry kijkt even weg maar grijpt dan mijn hand beet. 'Ik kon het niet aanzien wat hij deed. Hij had je een trauma bezorgt. Dat zou ik mezelf niet kunnen vergeven'.

Ik doe een stap dichterbij en kijk omhoog naar hem daar hij groter is dan ik. 'Is dat alles? Of is er nog een andere reden?' fluister ik. Harry zucht en neemt nu mijn hoofd in zijn handen. Net als Luke net deed. Maar ditmaal voelt het niet als een bedreiging.

'Ja er is nog een andere reden'.

'Vertel het me'.

'Sterker nog.. ik laat het je zien'.

Hij drukt weer zijn lippen op de mijne. Nog zoenend tilt hij mij op en ik sla mijn benen om zijn middel. Zijn armen sluiten zich om mijn lichaam en al met gesloten ogen voel ik hoe een geluksgevoel door mijn lichaam stroomt. Als we loskomen kan ik niets anders doen dan glimlachen. 

Harry streelt mijn wang met de rug van zijn hand.

'Ik kan niet langer ontkennen dat ik ziels.. zielsveel van je houd'.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Love is in the air!

Maar wat zal Luke nu doen? ;)

LoveYouu Xxx