Dominant

Hoofdstuk 29

POV: Louis

Met een duw wordt ik de werkkamer van Luke ingeduwd door twee bewakers. Giselle en Cosette achterlatend in die donkere slaapkamer. Zodra ik opkijk zie ik hoe hij bij het raam staat. Leunend op het kozijn en zijn ogen gericht op de achtertuin van zijn immense huis. Hij heeft perfect zicht vanaf hier op de witte en rode rozen die hij heeft laten kweken. Zoals gewoonlijk is hij weer op zijn best gekleed. Ditmaal in een lichtblauw effen overhemd en een zwarte broek. Zijn zwart gelakte schoenen lijken wel te glimmen in het zachte avondlicht wat naar binnen schijnt. Voor anderen is hij wellicht aantrekkelijk. Al wat ik zie is een jongen die denkt dat hij heerser is van zovelen. Maar in werkelijkheid niet meer dan een marionet van de ministers van dit ongelijk verdeelde land.

De deur achter mij wordt gesloten en als reactie daarop kijkt hij op. Zijn ogen staan fel en bovenal niet met de beste bedoelingen. Echter verschijnt er wel een grijns om zijn mond zodra hij mij in het vizier krijgt. 'Aan jouw houding te zien heeft ze je alles al verteld' zegt hij kalm. Kalm maar beheerst. En bovendien met een ijskoude ondertoon in zijn stem. 'Je bedoelt Giselle.. je weet wel.. het meisje wat jouw dochter gebaard heeft' sis ik kwaad.

Zijn grijns verdwijnt en hij knijpt zijn ogen gevaarlijk samen. Tegelijkertijd loopt hij op mij af en gaat recht voor mij staan. 'Goed.. dat weet je dus ook. Niet dat jij daar iets aan kan veranderen'. Hij heft zijn hand op om mij aan te raken maar ik grijp hem woedend bij zijn pols. 'Raak.me.niet.aan!' fluister ik met korte tussenpozen. Even lijkt hij uit het veld geslagen van mijn actie maar hij herstelt zich snel. Om zijn nek draagt hij een hanger met een rode knop eraan. Zodra hij die indrukt staan er in mum van tijd twee mannen terug in de kamer. Ze grijpen mij bij mijn bovenarmen en zorgen ervoor dat ik geen kant op kan. Uit protest weiger ik hem aan te kijken. Iets wat hij uiteraard niet accepteert. 'Breng zijn hoofd op' beveelt Luke.

Één van de mannen doet wat hij zegt en trekt mijn hoofd aan mijn haren omhoog. Ik kreun even kort van de pijn en bijt op mijn lip om niet meer los te laten. Luke streelt mijn wang met de rug van zijn rechterhand. 'Jij moet leren dat als ik jou wil aanraken.. dat ook gebeurd'. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en woelt door mijn haren. 'Jij bent een pittige halfbloed. Degene die de hele maatschappij kan verwoesten. Door jouw handelen kan het dominant en onderdanige schap voorgoed worden opgeheven. Maar ik zal je breken.. morgenochtend vroeg vertrekken wij naar de Erasmus berg. We zullen er aankomen vlak voor je 17e verjaardag. En dat is de dag die je voorgoed zal bijblijven.. Louis Tomlinson'.

Op het moment dat hij mijn naam uitspreekt knapt er iets in mij. Het is zo sterk aanwezig dat ik zou zweren dat het te horen was. Dat doet mij iets realiseren. Iets waarmee ik mijn geliefde en vrienden kan beschermen. 'Luke het is je om mij te doen. Het gaat je niet om hen. Laat hen met rust en ik zal alles wat jij wilt aanvaarden en opvolgen. Iets wat ik je al eens eerder geboden heb'.

Hij pakt mijn kin en grinnikt even. 'Jij doet werkelijk alles om dat vriendje van jou, Horan en Payne te beschermen he?'. Ik negeer zijn vraag en blijf bij mijn standpunt. 'Hebben we een akkoord?'. Luke bijt even op zijn onderlip en loopt wederom richting het raam. Een stilte volgt. Het is oorverdovend. 'Nou?' klinkt mijn stem helder door de ruimte eer er minuten verstreken zijn.

'Dat beslis ik later wel' is zijn antwoord. 'Luke nee.. ik zou mijn..'. Voordat ik nog iets kan zeggen knipt hij in zijn vingers. In een fractie van een seconde wordt er tape op mijn mond geplakt. Luke loopt weer terug naar mij. 'Kijk je nou staan.. een jongen geboren uit de liefde tussen een dominant en onderdanige. Jij bent zo kostbaar.. maar o zo gevaarlijk'.

Hij maakt een vaag handgebaar en ik word de kamer uit gesleurd. Door deze twee wrede bewakers wordt ik in een andere kamer geduwd. Een kamer die ik nog niet eerder gezien heb. Giselle is hier ook niet. Als de deur dicht wordt geslagen en in het slot valt merk ik pas dat ik tril over mijn hele lichaam. Net als Luke net deed loop ik ook naar het raam. Het heeft ook zicht op de achtertuin. Maar vanaf een andere kant dan hij zag. Ook de poort is te zien vanaf hier.

Haast wanhopig leg ik mijn hand op het glas. Een traan rolt over mijn rechterwang. Ik weet dat ze me zullen volgen. Niet wetende dat ze in de val worden gelokt door niemand minder dan Luke Hemmings zelf. Was er maar een manier om ze te waarschuwen.

'Mijn liefste Harry. Drager en bewaarder van mijn hart. Overtuig Liam en Niall en jezelf mij te vergeten. Dit is de enige manier om hieraan te ontkomen' fluister ik met mijn blik gericht op de hemel. Al weet ik ook wel dat het vrij weinig zin heeft.

Net op het moment dat de laatste woorden over mijn lippen gaan is het geluid van brekend glas te horen waarna een schreeuw volgt. Mijn hart maakt een sprong van vreugde. Ik hoef niet te zien wat er gebeurd om te weten wie dat veroorzaakt heeft.

Harry Styles.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ja ze is terug hoor!

Zijn jullie nog steeds geïnteresseerd in dit verhaal? :)

LoveYouu Xxx