Dominant

Hoofdstuk 12

POV: Louis
Mijn hoofd is nog redelijk verward van wat er zojuist gebeurd is. Harry beweert niet van mij te houden maar desalniettemin wil hij mij ook beminnen. Een rare combinatie waar ik het fijne niet vanaf weet. Het zou verstandig zijn om bij hem uit de buurt te blijven. Helaas is dat momenteel een onmogelijke opgave door de ketting die nog altijd om mijn enkel zit. Vastgeketend aan een bed. Als een slaaf wachtend op zijn oordeel.

Zuchtend ga ik rechtop zitten. Ik moet Harry's acties negeren en een plan bedenken. Ik weet dat het mijn plicht is om 15 jaar bij hem in dienst te zijn als onderdanige. Na die 15 jaar ben ik gewoon weer vrij. Maar om 15 jaar van mijn leven aan een jongen als hem te geven? Dat is nooit mijn prioriteit geweest. Ondanks dat ik niet kan ontkennen dat hij over pure schoonheid beschikt en dat hij werkelijk een droom is om te zien kan ik hem niet geven wat hij wilt. Hij wilt mij. Alles van mij. Ik weiger om te buigen voor iemand die mij ziet als bezit. Hoe onwaarschijnlijk moeilijk ik het zo nu en dan vind zijn charmes te weerstaan. Het is zijn kracht. Een kracht die bezwijkt onder zijn zelfgenoegzaamheid.

Er zit niets anders op dan hem voor nu te gehoorzamen. Hoe meer hij mij vertrouwt.. hoe makkelijker het zal worden om aan hem te ontkomen. Want dat is wat ik moet doen om mijn ziel van hem te redden.

Dat is de deal die ik nu met mezelf gesloten heb. Kon ik het maar met Niall bespreken. Harry zei mij zojuist dat ik mij geen zorgen over hem moet maken. Maar vanzelfsprekend doe ik dat wel. Ik vrees voor ons beiden. Hij werd enkele uren nog bewusteloos weggevoerd door Liam en Zayn. Zijn meesters over lichaam en geest. Zijn dominanten die voor hem bepalen wat Harry voor mij doet. Hun daden zijn onrechtvaardig en hun daden onbegrensd. Ik moet Niall vinden. Ondanks dat ik hem nog niet lang ken voelt hij nu al aan als mijn vriend.

Als donderslag bij heldere hemel valt mijn oog op de grond naast het bed. Mijn hart slaat een slag over als ik zie dat op de houten vloer een klein zilveren sleuteltje licht. De sleutel die behoort aan de ketting die ervoor zorgt dat ik niet van dit vervloekte bed af kan. Zonder te aarzelen strek ik mij uit en gris het weg van de vloer. Het is vast uit Harry's zak gevallen toen hij van het bed afstapte vlak voor hij wegging. Het lijkt wel of het universum met mij is vandaag. Alsof het lot wilt dat ik ontsnap.

Ik geef een zucht van verlichting als het slot meegeeft en de ketting loslaat. Ik stap op van het bed en loop zo zacht als ik kan naar de deur. Mijn hart zit in mijn keel en mijn handen trillen van pure inspanning. Ik ben al eens weggerend. Dat werd mij niet in dank afgenomen. Een tweede maal zouden ze zeker niet accepteren.. het is van belang om zo stil mogelijk te zijn.

Zonder enig geluid te maken sluip ik naar beneden. De treden van de trap kraken tot mijn opluchting niet. Ik moet ze zien af te fluisteren. Misschien kom ik er op die manier achter waar ze Niall verborgen hebben. Vanuit mijn ooghoek zie ik enkele bediendes naar mij kijken. Zij zitten tussen de onderdanigen en dominanten in. Hun voorouders waren geen van beiden. Zij moeten daarom in dienst bij dominanten in ruil voor een eerlijk loon. Ik vouw mijn handen wanhopig ineen en ik durf te wedden dat mijn ogen niets dan paniek uitstralen. Ik hoop zo dat ze mij niet verraden.

Ze knikken zacht en een van hen geeft mij zelfs een knipoog. Ik haal trillerig adem. Ze nemen mij in bescherming. 'Dankjewel' fluister ik zacht. Maar net hard genoeg dat ze het kunnen horen. Ze lopen door zonder iets te zeggen en doen alsof ze mij niet gezien hebben. Ik hoor stemmen vanuit de woonkamer komen van dit nog steeds enorme huis. Als ik voorzichtig om de hoek kijk zie ik ze zitten. Liam en Zayn op de bank en Harry in een grote leren stoel. Er staan drie bediendes in de woonkamer die ze voorzien van drinken of er slechts staan voor het geval ze iets nodig hebben.

'Ik was net zo lekker bezig met Louis, waarom moest je hem nou mee naar boven nemen' klaagt Liam. Harry rolt met zijn ogen en houdt zijn glas in de lucht. In een fractie van een seconde staat er een meid naast hem die zijn glas bijschenkt. 'Je moet niet vergeten dat Louis de mijne is. Als je je wilt vergrijpen aan iemand doe je dat maar bij Niall!' snauwt hij. 'Dat gaan we ook doen' grijnst Zayn triomfantelijk. 'Hij ligt nu op de eerste verdieping in kamer 6. Nu hij bewusteloos is kan zijn lichaam krachten opdoen'. Ik bijt pijnlijk op mijn lip. Ik wil gewoonweg niet weten wat Liam en Zayn allemaal met hem gaan doen.

Harry grinnikt zacht. 'Louis zit ook op verdieping twee aan het bed vast. We moeten onze liefjes binnenkort maar gaan vertellen over het feest van Mr. Hemmings'. Ik sla mijn hand voor mijn mond om een gil te onderdrukken. Ik heb verhalen gehoord over dit soort feestjes. Dominanten die hun onderdanigen meenemen om plezier aan hun te beleven. Bovendien is het ook bedoelt om ervaringen uit te wisselen en wellicht.. wreedheden van anderen te ondergaan.

Die ene zin heeft mijn volledige bestaan uitgewist. Mijn zicht wordt wazig en ik moet moeite doen om mijn evenwicht te bewaren. Alle gedachtes die ik afgelopen tijd heb gehad lijken wel opgelost in het niets. Het bloed dat door mijn aderen stroomt voelt aan als bevroren. Innerlijke pijn overwoekert de realiteit en voor ik het weet raakt mijn lichaam de grond. Met gesloten ogen hoor ik voetstappen zich in mijn richting bewegen. Ik wordt op mijn rug gedraaid.

Ik open zwak mijn ogen en zie een wazig onduidelijk beeld van drie paar ogen die mij verward aanstaren. 'Wat doet hij nou hier?!' roept Zayn. 'Weet ik niet.. hoe kan hij nou ontsnapt zijn!?' volgt Liam. 'Stil idioten! hij gaat zo flauw vallen! Help mij liever' klinkt de stem van Harry.

Vlak daarna hoor ik niets meer. Ik voel alleen nog hoe Harry mij soepel in de bruid style optilt en een kus op mijn hoofd drukt. Daarna wordt wederom alles zwart.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bedankt voor de 3K!

LoveYouu Xxx