(+18) ZÎFÎRÎ...(Matem)(+18)

🌹🍁Dikkat Et Lütfen🍁🌹

Müziği ısrarla dinlemenizi istiyorum.
.
.
.
*kızına sarıldıktan sonra. Odadan çıktı. Bir anda Kâmuran'ı karşısında görünce :
.
.
.
"Gözlerinde var ettiğin ışığı görmeseydim,gitmenize müsade etmezdim. Dikkat et lütfen! Kızıma dikkat et! Kendine dikkat et!" dedi ürkek bir tavırla... Kâmuran annenin onayını aldığı için heyecanlıydı farkında olmadan cümleleri inci gibi sıraya dizdi :

"İnanın bana hanımım,Esma'nın bir tebessümüne,ömrümü yoluna mühürlerim..."

*Kâmuran'ın gözlerindeki sevinç çığlıkları boğazında düğümleniyordu...

"Güzel sevin,bu kâfi."

*Kâmuran'a bu sözleri söyledikten sonra,eşine doğru adım atmaya başladı. Maksut her zamanki gibi katı kalbiyle yukarıda odasında bekliyordu. Zaman zaman Hazal'ın yakınlaşmasıyla kendini vazgeçilmez sanıyor ve katı nefsi beynine hükmediyordu. Koskaca adamlar nefsini terbiye edemeyecek kadar zavallıydı...

Zaman gelecekti ve anne kızı için tüm olmazları kalbine kabul ettirip yardım etmek için tüm gayretini sarf edecekti...

Uzun geçen geceler nihayet son buldu. Esma ve Kâmuran bugün farklı bir güne uyandı. Esma son kez baktı uyuduğu yerden tavana.

"Kendi Dünya'mda var ettiğim yıldızlarım, bugün gidiyorum!

*dedi heyecan çocuklar gibi çepeçevre sararken bedenini sessizce haykırıyordu...

" Kâmuran'a gidiyorum! Her gece başınızı ağrıttığım için beni affedin! Sizi bugün son kez hissediyorum,heyecanlıyım,nasıl davranacağımı hiç bilmiyorum. Hayalimin ardından gitmeyi sizden öğrendim.
Her gece var olurken insanların sizi seyredip,sabahında unutmalarına bozulmayıp,tekrar inatla var oluyor ve tekrar hatırlatıyorsunuz ya kendinizi... Ah yani sizin gibiyim işte.Gidiyorum..."

Son kez vedalaştı herkesle... Vefalıydı dört duvar onun yanlızca sığınağı değil zamanını konuşarak harcadığı sırdaşıydı... Herşey normal seyrinde ilerlerken bir anda kapı çaldı ve içeriye giren annesi elinde gizlediği pek de büyük olmayan sandığı ile odaya doğru ilerledi :