Rakip Okullar

3.Bölüm "Bilge Koleji."

Sabah her zamanki rutinlerimi yaptım ve kahvaltımı edip, babamla vedalaştıktan sonra servise bindim. Telefonumun internetim açtım. Takip isteğim hâlâ kabul edilmemiş. Kızlardan da ses seda yok. Belki onlarda da durum aynıdır.

Pamir her zamanki neşesiyle servise bindiğinde hiç selam sabah vermeden "sana bir şey anlatmam lazım Pamir." dedim. Kaşlarını çatıp merakla gözlerimin içine baktı.

"Ne söyleyeceksin?"

Derin bir nefes alıp her şeyi kısaca anlattım. Kısa bir süre düşünüp "aslında güzel bir fikir ama keşke sende diğer kızlar gibi başka bir hesap açsaydın." dedi.

"Uğraşmak istemedim. Hem zaten isteğimi kabul bile etmemiş."

Sıkkın bir şekilde nefes çekti ve geriye yaslanıp "yanlış anlama sana çok güveniyorum ama sonuçta bunlar bizim rakibimiz ya senin bu okuldan olduğunu öğrenirlerse ne olacak?" dedi. Şakaya vurmaya çalışıp "kapıma dayanacak değiller ya Pamir!" dedim. Kafasını 'evet' anlamında salladı.

"Galiba haklısın ama ne bileyim yani insanın aklına kötü şeyler geliyor."

"Gelmesin. Hem kabul edecek birine hiç benzemiyor o çocuk."

Gülümseyip bana sıkıca sarıldı. Bende karşılık verdim. Birkaç dakika böyle kaldık.

Okulda inip birbirimizden ayrıldık. Hızla bahçeyi taradım. Bizimkileri göremedim. Hızlı bir şekilde sınıfa çıktım. Evet buradalar yanlarına gidip oturdum ve "günaydın kızlar!" diye bağırdım.

Hepsi odaklandığı telefondan kafasını kaldırıp bana baktılar. Nehir sevinçle "kızım bu plan harika işliyor." dedi. Sezen hızla kafasını olumlu anlamada salladı.

Ezgi sert bir tınıyla "benimki hâlâ kabul etmedi isteği!" dedi. Derin bir nefes alıp "benimki de. Ama biraz daha beklemeliyiz bence daha çok erken." dedim. Sezen gülümseyerek "Defne haklı ayrıca olmazsa da çok takmayın sonuçta bizim sazanlar oltada." dedi ve göz kırptı.

"Kızlar ben bir sorun çıkmaması açısından Pamir'e planımızı anlattım." dedim ve Ezgi'ye dönüp "bence sende git şimdi Batu'ya anlat sonra bir sıkıntı çıkmasın canım." dedim. Kafasını olumlu anlamda sallayıp "haklısın ben gidip Batu'yu buluyum." dedi ve hızlı adımlarla sınıftan çıktı.

Sezen kafasını kaldırıp girişe dikkatlice bakıp bana döndü "bunların basket sahasında olması gerekmiyor mu?" dedi. Hızlıca kafamı çevirip baktım. Bizimkiler buradaydı. Normal bir hızla yanımıza geldiler.

"Plânınızı bizimkiler anlattım." dedi rahat bir şekilde Pamir.

"İyi yapmışsın Pamir." dedi Nehir gülümseyerek ve merakla "yalnız kızlar şu dışta kalan çocuk için birini hâlâ bulandık." dedi. Sezen derin bir nefes alıp "bence Yağmur gayet iyi olur." dedi. Emre şiddetli bir şekilde karşı çıktı.

"Yağmur olmaz!"

Emre'nin bu çıkışına dikkat etmeden "bence de Yağmur olmaz yani çocuğun ağzından laf alamaz. Bence en iyisi Elif." dedim. Nehir kafasını olumlu anlamada sallayıp "hem Elif daha samimî yani onunla daha iyi anlaşıyoruz." dedi. Sezen'de kabul etti.

Derin bir nefes alıp "sizin sahada olmanız gerekmiyor mu?" diye sordum.

"Hoca gecikecekmiş biraz bizde sizin yanınıza uğrayalım dedik." dedi Tuna.

"Ama hoca gelmeden gidelim. Kızlar sizde bize öğrendiğinizi şeyleri yazın arada." dedi ve hızlı adımlarla uzaklaştı Emre.

Pamir "görüşürüz kızlar." dedi ve yavaşça Emre'nin arkasından gitti. Tuna derin bir nefes alıp "kızlar sizden bir şey isteyebilir miyim?" diye sordu. Nehir merakla Tuna'ya döndü.