KAL YANIMDA

GEÇMİŞTEN NOTALAR🎶3

Titreyen bacakları ile yürümekte zorlandığını fark eden adam Yaz'ın  elini bıraktı. Kolunu omzundan geçirdikten sonra merdivenleri çıkarken biraz daha hızlanabilmişlerdi. Hayatını kurtaran adama minnetle bakarken gözlerinden akmaya devam eden yaşlar yüzünden görüşü bulanıklaşmıştı.
" Maalesef asansörü olan bir binada yaşamıyorum. Beyoğlu evlerini bilirsin. " derken aklını dağıtmaya çabaladığını görebiliyordu.

" Özür dilerim. " diye yanıtladı adamı duymazdan gelerek. " Başına bela oldum değil mi? "

" Düşünme şimdi bunları. Hem bela olduğun da yok. Ben sana yardım ettim, sen de benim hayatımı kurtardın. "

" Ben olmasaydım o adam sana bıçak çekmeyecekti! "

" Sen olmasaydın o adam bunu başka bir kadına yapmayı er ya da geç deneyecekti. Şimdi ise muhtemelen polisin elindedir. "

Üç kat çıktıktan sonra adamın yaşadığı eve gelmişlerdi. Yaz'ın kolunu omzundan indirmeden diğer eliyle cebindeki anahtarı çıkararak kapıyı açtı. İkisi birlikte içeri girdiklerinde doğruca oturma odasına gittiler. Adam Yaz'ın koltuğa uzanmasına yardım etti. Kızın titrediğini görünce endişelenerek ateşini kontrol etti. Ateşi yoktu. Hemen üzerine örtmek için bir şeyler getirmeye odasına gitti.
Yalnız kalıp korkmasını istemediği için hareketleri aceleciydi. Elinde battaniye ile geri döndüğünde ona bakan gözlerde gördüğü ifadeden hiç hoşlanmadı.
" Hâlâ kendini suçlar gibi yüzüme bakmaya devam edecek misin? " diye sordu sahte bir kızgınlıkla.

" Özür dilerim. " diye mırıldandı Yaz titremeye devam ederken. Adamın üzerine örttüğü battaniyeye sıkı sıkı sarılmıştı. " Bana ne oldu bilmiyorum. " derken güçlükle konuşuyor, çenesi birbirine çarpıyordu.

" Korkma. Sadece fazla stres ve korku yaşadın. Vücudunun verdiği tepki çok normal. "

" Teşekkür ederim. Her şey için. "

" Teşekkür edecek bir şey yok sarışın. " dedi gülümseyerek. Sağ gözünü kırptığında kaşının üzerindeki piercing parıldadı.

" İsmim Yaz. "

" Memnun oldum sarışın. Ben de Hakan. " Yaz'ın gözlerini güçlükle açık tuttuğunu fark eden Hakan " Sen şimdi rahat rahat uyu. " diye mırıldandı sessizce. " Işıkları kapatmayacağım. Sabaha kadar bekleyeceğim. Ne olursa olsun korkarsan ya da bir şeye ihtiyacın olursa muhakak seslen. "

Cevabı güçsüz bir baş onayıydı. Hakan kızın korumasını istemediği için hemen karşısındaki koltuğa oturdu. Sabaha kadar gözünü kırpmayacağını biliyordu. Kızı tedirgin etmemek için belli etmemeye çalışsa da adamın durumunu fazlasıyla merak ediyordu. Bu nedenle durumu öğrenmek için ezbere bildiği numarayı tuşlayarak mesaj yazmaya koyuldu.
Cevap geldiğinde beklerken tuttuğunu bile fark etmediği nefesini bıraktı. Pislik herifin hiçbir şeyi yoktu. Bu iyiliği yapması için ikna ettiği adam aklına gelince bir an tedirgin olsa da fazla düşünmemeyi tercih etti. Hayat bu yaşına kadar bir çok şey öğretmişti Hakan'a. Hepsini bir şekilde kabullenmişti. Ona yapılan iyiliğinin karşılığını alacaklarını da iyi biliyordu. Yine de değer diye düşündü. Gözlerinin önünde kimseye bunun yapılmasına izin vermezdi! Bedeli ağır olacak olsa da pişman değildi.