Kâğıttan gemiler yaptım umuda dair Yazdım iki kelimelik bir şiir Kuma yazı yazanın sözü olmazmış Liman'a ulaşamaz belki bu şair
Şimdi acı denizlere akıyorum Bir şişenin içine hapsoldu dizelerim Kim bulup şu şişeyi kırsa Çocuksu düşlere cam kırıkları saplanır Mavi mürekkebi dağılıp dalgaları kırar Sonra yitik yakamozlara dokunup Düşlere bir kıymık saplanır Benimki kırılmış şişelerle yazı yazmak suya Her zaman olduğu gibi Yorgunum oysa
Yorgunum, Suya dokunsa gözlerim Birdenbire geçecek her şey. Yaşananlar ağır, deniz sessiz Silkelesem, dökülecek yükleri göz kapaklarımın. Bulutlara takılmış umutlarımın Yağmurunu bekliyorum Ümitsiz değilim
Çünkü ben anlatmak isterdin kendimi Sesiz bir limandan bağırıp okyanusa Dokunmak istedim Bir bardakta bile olsa Bir yudum suya Ne diyecektim,ne söyleyecektim Bir AH'dan başka Yine fırtınalar içinde kıyıya vurmuş Yine kumsalda isimlerini yazan Platonik aşıklar gibi Fırtınadan arta kalmış Bin yorgunum oysa
Şimdi Fırtınada ters çevrilen şemsiyeler gibi ellerim Duaya açılıyor kıymık kıymık camla kanayan avuçlarım Avuçlarıma kan yağdı Kimi zaman acı Yaşadıklarım bir belaydı Sözlerimde bin sancı Yinede isyan etmedim Yaradana Ben duamı Okyanusa yazdım Sesiz bir liman ararken bir şair gibi Şiirlerim su gibi umudum balıkçı Sezonsuz bir tekne gibi Yorgunum oysa
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
