Başımım üstündeki umut
Her gece karanlığa çarptığında
İsterdim bırakıp gitmeyi
Uzakları bilmem ama;
İçime fırtınalar düştüğünden beri,
Benim içimde
Gitmeyi düşünmenin yorgunluğu
İçimde yürüyen adımlarım var benim,
Nerelere varsam,
Şu yorgun mısralar benim.
Oysa
Nehirlerden
Okyanuslardan
Bilinmeyen yerlerden,
Eski şarkılardan,
Dipsiz kuyulardan
Kitaplar aşıp gelmiştim
Tam şimdi
Şu düşünce hali
Gitmeli buralardan,
Kimse dokunmadan yarama
Bir tuzaktan kaçar gibi.
Usulca,
Kırmadan,
İncitmeden,
Ürkütmeden yola koyulmalıyım
Rotasız bir teknede.
En büyük tuzakları geçmeliyim
Şiirleri aşıp
Romanları yırtıp
Şairi yormadan
Gitmeliyim
Bir bilinmeyene doğru yani
FIRTINAYA aldırmadan
Böyle gitmeliyim işte
Bir yanım özlemlerimle
öbür yanım beklentilerimle
Üç kişi yola çıkmalıyız
Kal diyen
Tek kişilik anıları bırakıp geride
Refarandumda kazanıp
En büyük çoğunluğumla gitmeliyim
