Strange Love -- Steve Harrington (Compleet)

Naar Huis

Iedereen rent naar Steve toe. "Waarom luisteren jullie nooit naar mij, maar wel naar hem?" vraagt Roza. "Hij is badass!" roept Mike. "Dat is waar." antwoord Dustin. "Ik ben gewoon een goeie babysitter." Zegt Steve met een grijns. Roza rolt met haar ogen. "Jongens, vinden jullie ook niet dat het verdacht stil is?" vraagt Lucas. "Ze zijn weg." zegt Will. "Wacht hier." zegt Steve, terwijl hij naar buiten loopt. "Ze zijn weg!" roept hij vervolgens. Iedereen neemt opgelucht adem. "Goed, jongens. Ga maar naar buiten." zegt Roza. Mike kijkt naar El. Ze heeft een bloedneus. "Heb jij ze weggejaagd?" vraagt Mike. El knikt. "Dank je." zegt hij opgelucht, terwijl hijst een knuffel geeft. De kinderen geven elkaar kort een groepsknuffel en loopt dan naar buiten. Roza loopt op Steve af. Als ze bij hem staat, houdt ze hem gelijk stevig vast in een knuffel.

---------------------------------

"Gaat het?" vraagt Steve, terwijl hij Roza een beetje van zich af duwt om haar gezicht te zien, maar Roza reageert niet en drukt zichzelf weer tegen Steve aan. "Roza?" vraagt Steve bezorgd. "Dat was zo eng. Ik dacht dat ik je kwijt zou raken." legt Roza uit. Steve wrijft met zijn hand over haar wang. "We zijn veilig. Allemaal. Maak je geen zorgen." zegt hij. Roza kijkt hem aan. "Je bent echt een held." zegt ze met een lach. Steve lacht terug en geeft haar nog een snelle maar stevige knuffel. "Ik hou van je." fluistert hij. "Ik ook van jou." fluistert Roza terug. Steve geeft Roza een kusje op der neus.

"Iedereen oké?" vraagt Steve als hij zich omdraait naar de kinderen. Iedereen knikt zachtjes. "Als jullie dat nog een keer doen hebben jullie echt een probleem!" roept Roza kwaad. "Dit had jullie dood kunnen zijn! Als Steve en ik niet gekomen waren dan.." Roza kan haar zin niet eens afmaken. Ze moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren. "Sorry." zegt Mike. "Maar we moesten echt wat doen. We konden niet toekijken. Dat beest heeft mews al opgegeten." legt Mike uit. "Dat maakt me niet uit, ik.. Wacht wat? Mews? DUSTIN!" Dustin verschuilt zich achter Lucas, die snel opzij springt.

"Hoezo Mews opgegeten?" vraagt Roza. "Sorry." zegt Dustin. "Mam vermoord ons." zegt Roza. Dustin schudt zijn hoofd. "Mam denkt dat Mews weggelopen is. Ze is eigenlijk alweer aan het kijken voor een nieuwe kat." legt Dustin uit. "Wat? Hoe lang geleden is dit gebeurd dan?" vraagt Roza. "Twee dagen." antwoord Dustin. "Twee dagen geleden? Hoe kan ik dat niet in de gaten gehad hebben?" vraagt Roza zich hardop af. "Jij was nogal druk." zegt Dustin, terwijl hij naar Steve kijkt. Roza zucht. Ze loopt naar Dustin toe.

"Het spijt me, Dustin. Ik had je de waarheid moeten vertellen, maar ik wou je geen pijn doen. Ik dacht je zo te beschermen." legt Roza uit. "Dustin?" vraagt Steve, die erbij is komen staan. "Het spijt me." zegt hij. "Voor alles, echt." Dustin reageert niet. "Goed, zullen we maar naar huis gaan?" vraagt Steve. Iedereen knikt. Ze kunnen niet wachten tot ze daar weg zijn. Iedereen stapt de auto in. "Sorry, jullie moeten een beetje krap zitten. Ik zet jullie allemaal om de beurt af." legt Steve uit. Hij start de auto en begint te rijden. "Goed, Lucas. We lopen even met je mee." zegt Roza. "Mike, als jij ook gelijk uitstapt." zegt Roza nog erachteraan. De jongens knikken en stappen beide uit de auto.

"Doei Lucas!" roepen ze nog, als Lucas zijn huis binnenloopt. Nu lopen ze door naar het huis van Mike. Als ze hebben aangebeld word er opengedaan door Nancy. "Mike? Steve? Roza? Is er iets aan de hand?" vraagt Nancy bezorgd. Jonathan is naast haar komen te staan. "Nee, absoluut niet. We komen Mike alleen maar even afzetten." antwoord Roza. "Waarom is hij met jullie dan?" vraagt Nancy. "De rest was ook met ons." zegt Steve. "Is Will ook bij jullie?" vraagt Jonathan. Roza knikt. "In de auto." antwoord ze. "Moet ik hem even halen anders?" vraagt Steve. Jonathan knikt. "Wacht hier." zegt Steve tegen Roza, voordat hij ervandoor rent naar de auto.

Ongeveer een kwartier later is iedereen afgezet en wel. Iedereen, behalve Roza en Dustin. Steve parkeert de auto voor de deur en stapt uit, net als Roza en Dustin zelf. "Bedankt." zegt Roza. Steve knikt. "Geen probleem. Blijkbaar ben ik hartstikke goed met kinderen." lacht Steve. Roza kan er ook om lachen. "Zeg dat wel." antwoord ze. "Wanneer zie ik je weer?" vraagt Roza. "Waarom kom je morgen niet even langs me werk? Dat zou ik wel gezellig vinden." stelt Steve voor. Roza knikt tevreden. "Graag zelfs." antwoord ze. "Uhum." Steve en Roza kijken om. Dustin staat te wachten op zijn zus. "Waarom kom jij morgen ook niet? Dan mag je een lekker ijsje uitzoeken." zegt Steve. Dustin haalt zijn schouders op. "Komt goed." zegt Roza. "Tot morgen." zegt ze. Ze geeft Steve een kus en loopt dan met Dustin mee naar binnen.