Strange Love -- Steve Harrington (Compleet)

Vijftig Procent

Steve kijkt zijn vriendin glimlachend aan. Roza merkt het en kijkt hem vervolgens terug aan. "Wat is er?" vraagt ze. "Je bent gewoon, mooi." zegt Steve. Roza glimlacht. "Dank je. Jij mag er ook wel wezen, zonder al die wonden tenminste." lacht Roza. "Ha, ha. Erg leuk." zegt Steve sarcastisch. "Sorry schat." Roza tilt haar hoofd een klein beetje omhoog en duwt haar lippen zachtjes tegen die van Steve. "KOM SNEL!" Dustin stormt de kamer binnen. "AHHHH!" roept Roza geschrokken. Ze zit gelijk rechtop op bed. "DUSTIN!" roept ze kwaad. "Kom! Schiet op!" roept Dustin, terwijl hij haastig weg rent. Steve en Roza kijken elkaar even verbaasd aan en staan dan gelijk op, om Dustin te volgen.

--------------------------------

"Dustin, wacht!" roept Roza, terwijl ze achter haar broertje aan rent. "Jongens, niet rennen in huis!" roept mevrouw Henderson plots. "Sorry mam!" roepen Dustin en Roza, terwijl ze snel door rennen. "Sorry mevrouw." zegt Steve, die achter Dustin en Roza aan rent. "Wacht, maar wie ben jij dan?" vraagt mevrouw Henderson verbaasd.

Ze krijgt enkel geen reactie meer. Ze zijn alle drie al weg. Mevrouw Henderson kijkt verbaasd, maar schut haar hoofd en kijkt vervolgens verder naar de tv, met haar nieuwe kat op schoot. "Dustin?" vraagt Roza, als hij buiten plots stil staat. Dustin wijst angstig naar de lucht. Roza en Steve volgen zijn vinger en beide stopte ze even met ademen.

"De maan is paars." zegt Steve. "Hoe kan de maan paars zijn?" vraagt Steve, die langzamerhand het gevoel heeft dat hij gek begint te worden. "We zijn te laat." zegt Roza bang. Dustin knikt, zonder verder iets te zeggen. Iedereen is sprakeloos. Iedereen, behalve Steve. "Hallo? Waarom is de maan paars?" vraagt hij nogmaals. "Omdat we eraan gaan!" roept Dustin plots. "Dustin!" roept Roza. "Het is toch zo? We gaan allemaal dood." zegt Dustin. "Oké, waar heeft hij het over?" vraagt Steve, die er nog steeds niets van begrijpt. Roza legt het verhaal uit. "Maar de poort was toch gesloten?" vraagt Steve. Roza knikt. "Waarschijnlijk is er een gedeelte hier gebleven. Wij weten het anders ook niet." zegt Roza.

"Het is koud." valt Steve op. Roza knikt. "Ja, inderdaad. Net was het nog lekker warm." zegt ze. "Het houdt van kou." antwoord Dustin. Roza en Steve knikken, zonder iets te zeggen. Zijn dit dan echt hun laatste dagen? Steve zet een stap naar voren en pakt Roza der hand vast, terwijl ze beide naar de maan staren. Als Dustin zich omdraait, ziet hij hun handen in elkaar. "Roza?" vraagt Dustin. Roza kijkt haar broertje vragend aan. "Voor het geval ik niet meer de kans krijg om dit te zeggen.." begint Dustin. "Ik vind het niet erg hoor. Van jou en Steve bedoel ik." legt hij uit. Roza krijgt tranen in haar ogen. Ze loopt naar haar broertje toe en houdt hem stevig vast in een knuffel.

Niet veel later komt de rest plots aanrennen. "Roza!" Jonathan rent op zijn beste vriendin af. "Dustin!" roepen Dustins vrienden, die ook aan komen rennen. "Jonathan!" roept Roza. Als ze voor elkaar staan, pakken ze elkaar gelijk vast in een knuffel. "Ik ben blij dat je oké bent." zegt Jonathan opgelucht. "Hetzelfde geldt voor jou." antwoord Roza. "Bedankt, dat je zo goed op haar let." zegt Jonathan dan tegen Steve. Steve knikt en slaat zijn arm om Roza der middel heen. "En nu?" vraagt Nancy angstig, net als de rest. Niemand weet wat ze moeten doen. Het is over en uit. Ze hebben verloren. Het is te laat.

"Jongens, er is nog 1 optie." zegt Will plots. "Nee." zegt El. "Wat?" vraagt Max. "Ik ben nog steeds met hem verbonden. Misschien kan El hem verslaan, via mij." legt Will uit. "Dat is gevaarlijk!" roept Jonathan bezorgd. "Het is onze enige kans!" roept Will terug. "Will, dat is het niet waard als het je leven gaat kosten." vindt Roza. "Kunnen we echt niet iets anders doen?" vraagt Nancy. Iedereen probeert na te denken, maar niemand kan iets verzinnen.

"We moeten het proberen." zegt Will. "Ik heb alle vertrouwen in El." zegt hij vervolgens. El kijkt hem aan. Ze twijfelt. Ze wilt het eigenlijk helemaal niet. "Jongens, dit is mijn keus. Doe het gewoon." zegt Will. "El, hoe groot is de kans dat Will dit overleeft?" vraagt Jonathan. "Vijftig procent." antwoord El. "Wat heb je nodig om dit te kunnen doen?" vraagt Will aan El. "Will.." "Jongens kom op! Als dit de manier is om de wereld te redden, moeten we dat doen! Het gaat hier om biljoenen mensen! We moeten het proberen." legt Will uit. "Ik wil liever zeker weten dat ik er alles aan gedaan heb, dan de wereld laten vergaan terwijl er een kans was dat we het hadden kunnen redden." zegt Will nog. "Jonathan, alsjeblieft?" vraagt Will. Jonathan is stil, maar dan knikt hij, tegen zijn zin in.