Strange Love -- Steve Harrington (Compleet)

Je Had Gelijk

"Ik wil graag twee ijsjes. 1 met vanille en witte chocolade en de andere met aardbei en watermeloen." zegt Roza, die zo snel mogelijk van dit gesprek af wilt zijn. "Hoe wist je dat ik dat wou?" vraagt Jonathan verbaasd. "Ik ken je al langer dan vandaag." lacht Roza. "Zijn de tortelduifjes klaar?" vraagt Steve geïrriteerd. "Waar heb jij last van?" vraagt Roza. "Was dat alles?" vraagt Steve, die Roza's vraag compleet negeert. "Ja." antwoord Roza. Zodra ze klaar zijn pakken Jonathan en Roza hun ijsjes. "Zullen we het in de auto opeten?" stelt Jonathan voor. "Graag, ik kan dat gezicht niet langer verdragen." zegt Roza, terwijl ze vol afschuw naar Steve kijkt.

------------------------------------

"Dat ijsje was heerlijk, dank je wel." zegt Roza, terwijl ze zich naar haar zij omdraait om haar bakje neer te zetten. Jonathan doet hetzelfde. Door deze bewegingen kijken ze elkaar aan in de ogen aan. "Dat is graag gedaan." antwoord Jonathan. Dan kan Roza zich niet meer in houden. Ze leunt naar voren en drukt haar lippen op die van Jonathan. Even gaat Jonathan er in mee, maar dan leunt hij naar achteren. "Roza.." zegt hij zacht.

"Sorry, ik.." begint Roza. Ze weet enkel niet wat te zeggen. "Sorry." zegt ze weer. "Het is al goed." antwoord Jonathan. "Echt?" vraagt Roza verbaasd. "Ja, laten we het gewoon vergeten. Het was een misverstand." legt Jonathan uit. "Oh, ja natuurlijk." zegt Roza teleurgesteld. "We zijn beste vrienden, toch?" vraagt hij dan voor de zekerheid. Roza knikt. "Ja, natuurlijk. We liepen ons gewoon meeslepen in het moment. Zoals je net al zei het was een misverstand. Niets aan de hand." vertelt Roza. Jonathan knikt instemmend.

"Goed en nu?" vraagt Jonathan. "Kunnen we gewoon terug gaan? Het word al best laat en Dustin en ik moeten nog op de fiets terug." stelt Roza voor. Jonathan knikt. "Natuurlijk." zegt hij, terwijl hij de auto start. De hele weg is het stil. Niemand zegt een woord. Als ze aankomen stapt Roza gelijk uit de auto en loopt op de voordeur af van Mike. Nadat ze heeft aangebeld word de deur geopend. "He, Roza, Jonathan." zegt Nancy, die in de deuropening staat. "Hoi. Ik kom mijn broertje ophalen." zegt Roza. "Ik ook. Alles goed, trouwens?" vraagt Jonathan, terwijl hij veel dichterbij Nancy gaat staan. Nancy knikt. "Met jou ook?" vraagt ze. Jonathan knikt.

"Ik zal jullie broertjes halen." geeft ze aan. "Oh, willen jullie anders nog even wat drinken?" stelt Nancy dan gauw voor. "Ja!" roept Jonathan zowat gelijk. "Nee, sorry. Ik heb nog heel wat te doen." geeft Roza aan. Nancy knikt. Ze loopt weg om Dustin te halen. Zodra ze terug komt, met Dustin, zegt Roza iedereen gedag en gaat dan gelijk weg. "Roza!" roept Jonathan nog. Roza draait zich om. "Zijn wij echt oké?" vraagt hij dan. "Ja, natuurlijk." antwoord Roza met een nep lach. Dan draait ze zich weer om, pakt haar fiets en begint te fietsen met Dustin vlak achter haar aan.

"Wat is er gebeurd?" vraagt Dustin. "Heb je ruzie met je vriendje?" vraagt hij dan met een grijns. Roza rolt met haar ogen. "Jonathan is mijn vriendje niet!" roept ze kwaad. "Wow, rustig maar." zegt Dustin, een beetje geschrokken van de reactie van zijn zus. "Stop dan ook een keer met je te bemoeien in zaken die je helemaal niets aan gaan!" roept Roza nog. Zodra ze thuis aankomen, loopt Roza gelijk door naar haar kamer en slaat de deur dicht. Ze gaat op haar bed zitten en pakt vervolgens haar kussen om haar hoofd daarin te verstoppen. Dan begint ze met huilen. Hoe kon ze zo stom zijn? Hoe kon ze zo een blauwtje lopen!?

"Roza?" vraagt Dustin zachtjes, als hij haar slaapkamerdeur opent. "Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik weet wel dat ik je niet verdrietig wil zien. Wat Jonathan ook gedaan heeft, ik geef hem wel een pak slaag als je wilt?" vraagt Dustin vervolgens. Roza legt haar kussen terug op de plek waar hij hoort en veegt haar tranen weg, terwijl ze haar hand uitsteekt als teken dat Dustin naar haar toe moet komen. Dustin loopt de slaapkamer van zijn zus binnen en sluit de deur achter zich aan. Als hij op haar bed zit, houden ze elkaar vast in een knuffel.

"Bedankt." zegt Roza zacht. "Moet ik hem slaan voor je?" vraagt Dustin vervolgens weer. Roza schudt haar hoofd, terwijl ze Dustin los laat. "Je had gelijk." zegt Roza vervolgens. "Ik vind Jonathan inderdaad leuk.. maar het gevoel is niet wederzijds." legt Roza uit. "Wat een sukkel." vindt Dustin. Roza begint te lachen. "Nee, dat kan eenmaal gebeuren. Jonathan en ik zijn gewoon nog steeds vrienden alleen.. Het doet wel even pijn, maar dat komt wel weer goed." vindt Roza. Dustin knikt. "Goed dan. Vooruit." zegt hij. Roza geeft haar broertje een aai over zijn hoofd. "Je bent een topper, wist je dat?" vraagt Roza lachend. "Duh."