Strange Love -- Steve Harrington (Compleet)

Verrader

"Mijn vader verwacht zoveel van me. Ik kan hem nooit trots maken. We zijn nooit close geweest er is altijd wel wat." legt Steve uit. Roza legt haar hand op zijn schouder. "Sorry." zegt ze. Steve schudt zijn hoofd. "Ach, hebben we toch nog iets gemeen." lacht Steve. Roza knikt. "Het tweede wat we gemeen hebben." antwoord ze. "Tweede?" vraagt Steve. Roza knikt. "De eerste is dat we allebei onze 'liefdes' kwijt geraakt zijn, ironisch genoeg aan elkaars 'liefdes'. Het tweede is dat we allebei onze problemen hebben met onze vaders." legt Roza uit. Steve knikt lachend. "Pas maar op, straks worden we nog vrienden." zegt hij. Roza knikt. "Dat zou nog eens wat zijn." antwoord Roza lachend.

-----------------------------------------------

"Roza, ik ben klaar." Roza kijkt op. Dustin komt op haar af lopen. "Wat doet dat hier?" vraagt Dustin vol afschuw. "We waren gewoon aan het praten en hoezo 'ik ben klaar?'" vraagt Roza. "Mijn laatste les is uitgevallen. Ik ben klaar met school." antwoord Dustin. "En wij moeten even praten, onder vier ogen." zegt Dustin, terwijl hij zijn zus mee trekt aan haar arm. "Ik ben zo terug." zegt ze nog snel tegen Steve, die alleen achter blijft.

"Wat moet je met hem?" vraagt Dustin. "Ik zei al, we waren gewoon aan het praten." antwoord Roza, al heeft ze geen idee waarom ze zich verantwoord tegenover haar kleine broertje. "Het is verboden om met hem te praten! We haten hem, weet je nog!?" roept Dustin luidt. Steve kijkt op. Dustin praat altijd zo luidt dat hij gewoon alles kan horen wat hij zegt. Alleen is het lastiger om te horen wat Roza zegt..

"Dat weet ik, Dustin." zegt Roza. "Maar hij valt eigenlijk best mee." geeft ze dan toe. "Hij valt best mee?" vraagt Dustin vol ongeloof. "Hij is een pestkop!" roept Dustin luidt, nog luider dan net. "Hij is veranderd, Dustin. Ik kan gewoon gezellig met hem praten, dat is alles. We zijn heus niet opeens de beste maatjes." legt Roza weer uit. "Je bent een verrader!" roept Dustin. "Een verrader? Dustin, we praten alleen maar. Daarbij kan ik doen wat ik wil. Jij bent mijn kleine broertje hé, dat is niet andersom!" roept Roza uit. "Maar nu doe je mij verdriet!" roept Dustin.

"Jou verdriet, hoezo?" vraagt Roza. "Je praat 'gezellig' met mijn pestkop! Alsof het je helemaal niet meer boeit wat hij gedaan heeft." zegt Dustin. "Wat? Ja, natuurlijk wel! Ik.." Roza kan haar zin niet afmaken. Dustin heeft zich al omgedraaid en rent weg. "Dustin, wacht!" roept Roza. Ze wilt achter haar broertje aan gaan, maar ze word vast gehouden aan haar arm. "Laat me los, Steve!" roept Roza kwaad. "Je kunt hem beter even laten gaan." vindt Steve. "Je hebt geen idee wat er speelt. Laat me gewoon los!" roept Roza. "Jullie hebben ruzie om mij, is het niet? Kom op, waar gaat dat over. Hij draait wel bij." vindt Steve.

Roza trekt zich los. "Waar gaat dat over? Ben je serieus?" vraagt Roza. "Weet je, Dustin heeft gelijk. Ik kan niet geloven dat ik zo naïef ben geweest. Dat ik zelfs met een pestkop als jij kan praten." zegt Roza. "Zo ben ik niet meer, dat weet je." zegt Steve. "Daarom is niet zomaar alles vergeven wat je gedaan hebt." vindt Roza. "Waar komt dit überhaupt vandaan?" vraagt Steve. "Ik besefte niet hoeveel pijn je mijn broertje hebt gedaan, tot nu. Sorry Steve, maar als ik moet kiezen zal ik altijd voor Dustin kiezen. Hij zal altijd op nummer 1 blijven staan." Roza pakt haar tas op en besluit om weg te gaan, op zoek naar Dustin.