Strange Love -- Steve Harrington (Compleet)

Ik Ook Van Jou

"We moeten het proberen." zegt Will. "Ik heb alle vertrouwen in El." zegt hij vervolgens. El kijkt hem aan. Ze twijfelt. Ze wilt het eigenlijk helemaal niet. "Jongens, dit is mijn keus. Doe het gewoon." zegt Will. "El, hoe groot is de kans dat Will dit overleeft?" vraagt Jonathan. "Vijftig procent." antwoord El. "Wat heb je nodig om dit te kunnen doen?" vraagt Will aan El. "Will.." "Jongens kom op! Als dit de manier is om de wereld te redden, moeten we dat doen! Het gaat hier om biljoenen mensen! We moeten het proberen." legt Will uit. "Ik wil liever zeker weten dat ik er alles aan gedaan heb, dan de wereld laten vergaan terwijl er een kans was dat we het hadden kunnen redden." zegt Will nog. "Jonathan, alsjeblieft?" vraagt Will. Jonathan is stil, maar dan knikt hij, tegen zijn zin in.

-----------------------------------------------

Ze zitten met zijn allen in een donkere ruimte. Will ligt op een bed en El zit naast het bed op een stoel. "Will, weet je dit echt zeker?" vraagt Mike. Will knikt. "Doe het." Mike geeft El de blinddoek, terwijl Max de radio aanzet. El neemt even diep adem. Ze doet de blinddoek om en pakt vervolgens de hand van Will. Zolang ze zijn hand vast heeft zijn ze verbonden. Zolang ze zijn hand vast heeft, gaat alles nog goed. Hopelijk.

Voor de anderen voelt het als een eeuwigheid. Het lijkt gewoon alsof Will slaapt en El enkel stil zit. Niemand weet wat er nou precies gebeurd. "Will!" horen ze El plots roepen. Jonathan zit gelijk rechtop. Nancy pakt zijn hand vast en zorgt ervoor dat hij weer rustig word. Dustin, Mike, Lucas en Max houden elkaar ook vast. Dan begint Will plots te gillen van de pijn. Hij beweegt ontzettend veel. Roza legt haar hoofd tegen Steve zijn borstkas. Ze kan dit niet aanzien. Steve legt zijn armen om Roza heen en houdt haar stevig vast, terwijl hij vol pijn naar Will en El blijft kijken.

"Will!" roept Jonathan bezorgd. Hij staat op, om zijn broertje te helpen, maar word tegengehouden. "Niet doen!" roept Mike. "Als je hen verplaatst kan alles mislopen. Dit is onze enige kans." legt hij uit. Jonathan kijkt vol pijn naar zijn broertje. "AAAHHHHH!" roept El plots vol agressiviteit. Een harde wind blaast door de ruimte heen. Iedereen kijkt geschrokken op. "Is dat El?" vraagt Steve. Mike knikt. "Hoe dan?" vraagt Lucas. "Haar krachten zijn sterker geworden. Ze probeert niet alleen dat wezen te verslaan, maar Will te redden. Dat vraagt veel energie en kracht." legt Max uit.

Als een aantal minuten later het schreeuwen en de wind plots stopt, valt El van haar stoel op de grond. "El!" roept Mike. Hij rent op haar af en haalt de blinddoek van haar hoofd af. "El!" roept Mike. "Will?" Jonathan loopt naar het bed. "Will?" vraagt hij nogmaals. Geen reactie. Nancy gaat bij Jonathan staan. "Geduld." zegt ze. Ze leunt voorover en voelt aan de pols van Will. "En?" vraagt Jonathan ongeduldig. Nancy kijkt Jonathan angstig aan. "Geen polsslag." zegt ze. "Nee." Jonathan begint te huilen. Roza gaat naast hem staan en kijkt hem aan met tranen in haar ogen. Dan pakken ze elkaar vast in een knuffel.

Na de knuffel, knielt Roza naast Steve neer, die El probeert te helpen. "Lukt het?" vraagt Roza, door het huilen heen. "Ze wilt niet wakker worden." zegt Steve bezorgd. Nancy knielt neer bij El en voelt haar pols. "Ze heeft een polsslag." zegt ze. Mike haalt opgelucht adem. "Waarom word ze dan niet wakker?" vraagt hij vervolgens. "Misschien komt ze lucht te kort?" denkt Steve hardop na. "Lucht." zegt Roza. "Steve, je bent geniaal!" zegt Roza, terwijl ze snel opstaat en naar Jonathan loopt. "Jonathan, mond op mond. Misschien heeft hij wat lucht nodig." zegt ze. Jonathan en Roza hebben ooit samen een EHBO cursus gevolgd. Dit kunnen zij wel.

Als Roza met de borstcompressie's start, knijpt Jonathan zijn neus dicht en doet zijn kin omhoog, terwijl hij lucht blaast in zijn broertje. Dit blijven ze een aantal keer herhalen, totdat Will eindelijk zelf naar lucht hapt. "Will!" roept Jonathan blij. "El!" roept Mike vervolgens opgelucht, als ook El wakker word. Jonathan pakt zijn broertje vast in een knuffel. Iedereen is opgelucht en blij. Steve rent naar buiten. "De maan is weer normaal." zegt hij als hij weer terug komt. "We did it!" roept Dustin, terwijl hij Steve een high- five geeft. "Uhm.. Will en El hebben het gedaan." helpt Max hem herinneren. Dustin Knikt. Dat is waar. "We zijn zo trots op jullie." zegt Nancy blij.

"Het is nog niet over." zegt El hijgend. "Wat bedoel je?" vraagt Mike. "We hebben hem kunnen uitschakelen, voor nu." zegt El. "Maar.. Ik denk niet dat hij echt dood is. Iets in hem blijft gloeien. Alsof er ergens nog iets is wat hem in leven houdt. Voor nu zijn we klaar, maar we moeten uitzoeken wat hem hier houdt. Ik denk dat we hem alleen dan echt kunnen stoppen.. Voor altijd." legt El uit.

Iedereen kijkt verrast. "Weet je dit zeker?" vraagt Jonathan. "Ja.." antwoord Will. El kijkt hem aan. Ze staat op en pakt zijn hand vast. "Ik kan het voelen." zegt Will. Iedereen kijkt elkaar aan. "Hoe lang hebben we?" vraagt Lucas na een korte stilte. El en Will kijken elkaar aan. "Geen idee." antwoorden ze eerlijk. "Maar we kunnen het in de gaten houden." zegt El. "Ik kan hem zien, met behulp van Will. Zo kunnen we in de gaten houden of hij weer bij bewustzijn komt." legt ze uit. De anderen knikken. "Dus, we moeten weer aan de slag." zegt Dustin. "Ja, maar niet nu." zegt Nancy. "We hebben allemaal onze rust nodig. Ik stel voor dat we hier morgen mee verder gaan."

Roza loopt richting Steve. Ze pakt zijn hand vast en neemt hem mee naar buiten toe. "Dat was me een avond wel." zegt Roza. "Ja, maar vind jij het ook niet raar dat El precies wakker werd, toen Will bijkwam?" vraagt Steve. Roza haalt haar schouders op. "Ik ben vooral blij dat het goed is afgelopen, voor nu." zegt Roza, terwijl ze Steve vasthoudt om zijn middel. Steve doet hetzelfde. "Dat is waar." zegt hij.

"Hier." zegt Roza plots, terwijl ze Steve een blikje cola geeft. "Leg het op je oog." zegt ze. Steve kijkt haar vragend aan. "Het word weer dik, de kou neemt de zwelling af. Doe nou maar." legt Roza uit. Steve haalt zijn schouders op en doet wat zijn vriendin hem vertelt. "Hoe gaat het nu verder?" vraagt Roza. "Wat bedoel je?" vraagt Steve, terwijl hij bovenop de auto gaat zitten. "Het gevaar is nog niet weg." zegt Roza bezorgd. Steve kijkt haar aan. "Hé, maak je geen zorgen. Het komt goed." zegt Steve. "Hoe weet je dat?" vraagt Roza. "Omdat wij een geweldig team zijn. Daarbij zal ik er alles aan doen om Dustin en jou veilig te houden." legt Steve uit. "Oh en de rest, natuurlijk." zegt hij.

"Roos, ik ga ervoor zorgen dat jullie niets overkomt. Dat beloof ik." zegt hij. Roza en Steve kijken elkaar aan. Ze staren in elkaars ogen, alsof ze de enige op aarde zijn. Dan drukt Steve zijn lippen op die van Roza. Die verwondingen kunnen hem niets meer schelen. Hij heeft lang genoeg zacht gedaan en nu is het tijd voor een echte zoen. De vonken vliegen er weer vanaf. Elke zoen voelt als die perfecte eerste zoen. Elke keer een beetje beter. Een beetje intenser. "Ik hou zo veel van jou, Roos." zegt Steve. Roza laat haar hoofd op zijn borstkas leunen. "Ik ook van jou."

---------------------------------------------------

Oh my! Dit was het verhaal! Hope you guys liked it!

Bedankt voor het stemmen, reageren en vooral voor het lezen.