"ယူ႔အျပံဳးေတြက လွတယ္ အရမ္း"
Sel၏ ခ်ီးက်ဴးမႈေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဂုဏ္ယူရမိ႐ိုးအမွန္။ အေမ့ရဲ႕ အျပံဳးေတြ အေမြရထားသည္ကိုး။ ေက်းဇူးပါ အေမ .. ဒီအျပံဳးေတြနဲ႔ အေမ့သမီးရည္းစားမ႐ွားေစလို႔။
"Sel လဲ လွပါတယ္"
သူလွသည္ဆိုတာ မွန္ေသာေၾကာင့္ သေဘာ႐ိုးျဖင့္သာ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ႏိႈင္း တု ေဝ, Right? "
" ႏိႈင္း သု ေဝပါ တု မဟုတ္ဘူး"
"တု ေလ ဘာကြာလို႔လဲ"
တဝမ္းပူ ႏွင့္ သ ဆိုသည္မွာလည္း ျမန္မာ ျဖစ္ေသာ မိမိေတာင္ တစ္ခါတစ္ခါ မွားမွားေျပာတတ္ေသာေၾကာင့္ Selကိို လဲ အျပစ္မဆိုသာ။
"As u like, it's oki"
ထိုစကားေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ကားေမာင္းေနေသာ ႏိႈင္းဘက္လွည့္ကာ ျကည့္ေနသည္ကို ခံစားမိရသည္။ ဘာမွလဲ ဆက္မေျပာေသး။ တစ္ေအာင့္ေလာက္ ၾကာခါမွ
"ႏိႈင္းမွာ Boyfri ႐ွိလား"
အခ်က္ျပမီးနီသြားေသာေၾကာင့္ အ႐ွိန္ေလ်ာ့ကာ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ၿပီး ႏိႈင္း ခပ္ဟဟရယ္မိသည္။
"Boyfri မ႐ွိပါဘူး ဒါေပမယ့္... "
"ဒါေပမယ့္ ..ဘာျဖစ္လဲ"
"အခုတေလာ ခ်စ္မိေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္႐ွိတယ္ ဟားဟား"
ရယ္မိျပန္ၿပီ ကေလးမေရ။ ဒီလူႀကီးကေတာ့ေလ မင္းအေၾကာင္းေတြးမိရင္ကို အလိုလို သေဘာက်ေန္မိေတာ့ ကိုယ့္ကုိ အလိုမ႐ွိတဲ့ မင္းနဲ႔ေတ့ာ ခက္ေနေတာ့တာပဲ။
"ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တို႔ေတာ့ အဲ့ကေလးကုိ မနာလိုဘူး"
"ဘာလို႔.."
"ယူ႔စိတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ေနလို႔ေလ"
"Sel ကလဲ... ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ"
"အ႐ွိကုိ အ႐ွိအတုိင္းေျပာတာပါ ႏိႈင္းတုရယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ အခုေတာ့ ေရႊတိဂံုကို အရင္ပို႔ေပးမယ္ေနာ္ sel , okay"
