Yaban Arısı | Sınır Serisi I

Y.A | 6.Bölüm 🐝

Kremalı bisküvitlerim ben geldim!

Yaban Arısı yavaş yavaş kendini belli etmeye başladı. Desteğiniz kitap için önemli hem bana yorumlarınız baya motive oluyor 😆

Oy ve yorumlarınızı artık bekliyorum bal arılarım 🐝

Multimedya: bölümden kare + Denedim - Tepki 👀

*İyi okumalar*

Hilal'den

Küçüklüğümden beri hep doğru yolda ilerlemek için çaba sarfediyordum.

Babamın bana öğrettiği doğrulardan sapmadan yolumda ilerlemeye gayret ederken ilk defa o yoldan saptığımı hissediyordum. Yüreğime sığdırdığım tüm doğrularımı yavaş yavaş tüketirken avcumu açtığımda bana kalan hiçbir şeyin kalmadığını görüyordum.

Ben yavaş yavaş kaybediyordum...

Bana bakan mavi gözler bir cevap ararken ona vereceğim bir cevabım yoktu.

"Baran-" cümleme devam edemeden yanıma gelmekle kalmayıp üstüne elimi avcunun içine alan İnanç'a baka kaldım.

"Güzelim artık geç oldu. Odaya çıkalım."

Duyduklarıma inanamazken yan yan baktığım kahveler oldukça soğuk bakıyordu. Sesine yansıyan yumuşaklık gözlerine yansımamıştı.

İnanç gözlerini Baran'a dikip "arkadaşın mı?" dediğinde sessizliğini koruyan Baran kor gibi yanan mavilerini mavilerime dikti.

Neden hâlâ sessizliğini koruduğunu anlamazken "eski arkadaşı, neyse size iyi geceler" Baran'ın dedikleriyle şaşkınca arkasından baktım. Yanımdan geçip gittiğinde beklemediğim bu tavrıyla olduğum yerde kalmıştım.

Her yer beni arayan adamın beni bulduğunda verdiği tepki bu olamazdı.

Hâlâ ellerimi saran elleri hatırlamamla tiksintiyle çektim. "Sen ne yaptığını sanıyorsun?!" sanki hiçbir şey yapmamış gibi ellerini cebine koyup yürümeye başladı.

Bu adamın rahatlığına katlanamıyordum!

Sinirle dişlerimi sıkıp asansöre ilerleyen adamı kolundan tuttum. "Sen ne yaptığının farkında mısın? Ben o adamla daha bir hafta öncesine kadar evlenecektim. Bu yaptığınla onun gözünde karaktersiz, aldatan kadın konumuna girdim!" bağırşımla kolunu tuttuğum elimi kavrayıp ters çevirdi.

Yanan canımla yüzümü buruşturup acıyla inledim. "O zaman evlenseydin! Ben buraya senin salak saçma aşk ilişkilerini halletmek için değil işimi yapmaya geldim. O yüzden yanlış bir şey yapma!" uyarısıyla başımı ona doğru döndüm. Canım yandığı için dişlerimi sıkıp "bırak beni! Canımı yakıyorsun." diye tısladım.

Ters çevirdiği kolumu rahat bırakmasıyla kolumu ovuşturdum. Sinirle ona dönüp "keşke evlenseydim! Eminim seninle yaşadığım cehennemden daha az canımı yakardı" söylediklerimle gülüp yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

"Ben olsam benimle iyi geçinmeni öneririm. Yoksa yaşadığını sandığın cehennemi öyle bir yaşatırım ki ölmek için yalvarırsın!"

Aklım duyduklarının gerçekliğinden şüphe ederken kahve gözler tüm gerçekliğiyle alev alev yanıyordu.