Simula

10.4K 102 6
                                    

Simula

"Kirky hintayin mo ako!" Sigaw ko kay Kirk habang mabilis ang hakbang ko para maabutan ko siya. Napakabilis ng lakad niya, halatang hatalang iritado siya sa akin. Well, Kirk is really an annoying guy, and I am too.

He was annoyed at me because I kept on chasing him when he said it clearly to my face that he'd never like me. Well, the feeling we had for each other before was mutual until my stupid heart beats faster than its usual beat every time I see him.

Now I am annoyed because he keeps on ignoring my feelings toward him. Para bang may nakakahawa akong sakit tuwing lumalapit ako sa kan'ya dahil palagi siyang umiiwas. Nang tuluyan ko na siyang maabutan ay agad kong hinila ang kan'yang braso. Ngunit agad niya iyong iwinaksi.

"What is your problem?" Tiim bagang niyang tanong sa akin. He Is trying his very best to suppress his anger towards me, but he fails because  I can see it clearly through his eyes. He needs to try harder.

"Let's talk." Sagot ko sa kan'ya sa kabila ng nerbyos na nararamdaman ko dahil kaharap ko na naman siya. "I won't stop chasing you today, not unless we talk." Dagdag ko pa ng maramdaman kong wala siyang panahong makipag usap sa akin.

"I'll give you 5 minutes to talk." Malamig nitong sabi sa akin. Huminga muna ako ng malalim.

"Look, I know you're annoyed at me because I keep on chasing you. But could you at least consider my feelings?" I'm a bit irritated.

"Why are you doing this? Ano na naman ba ang plano mo?" Iritado niya ring tanong sa akin. Umiling ako bilang pag sagot sa kan'ya. Why can't he understand that I like him?

"I just told you how I feel toward you, Kirk, and it's not a joke, okay?" Iritado kong sabi sa kan'ya na para bang sa paraan na iyon ay maiintindihan niya ang gusto kong ipunto.

"And how do you want me to react to that? Should I like you back then?" Mapanghamon niyang tanong sa akin. Naramdaman ko ang mga matang nakatutok sa amin ngayon pero hindi ko iyon binigyang pansin. I am to focus on the man in front of me.

"Yes, Kirk, because you're the first guy who rejected me!" Sigaw ko sa kan'ya. Mahina siyang napahalakhak sa sinabi ko. Agad ko siyang tinignan, he really is laughing.

Napakamahal ng ngiti nito tapos ngayon ay makikita ko itong tumatawa?

"Look, just give me the chance to prove myself." Mahinahong sabi ko sa kan'ya. He narrowed his tired eyes on me. Para bang suko na siya sa kakulitan ko.

"Why would you prove yourself to me? When will you realize that you're a girl and I'm a boy? It should be me proving myself." Sagot nito sa akin. Nanlaki ang aking mga mata dahil sa sinabi niya. Does he mean he likes me?

"Then why don't you prove yourself to me?!" Galit kong tanong sa kan'ya. Matunog niya akong nginisihan.

"That's simple, ikaw ba ang gusto ko?" He asked me  mockingly, para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya. Kailangan niya ba talagang ipamukha sa aking wala siyang nararamdaman para sa akin?

Why does he have to tell it on my face?

"Why don't you stop doing this to yourself? You look so desperate and stupid." Malamig nitong sabi sa akin. Hindi ko na siya matignan ng direcho sa mga mata. Nahihiya ako dahil tama ang sinabi niya.

Hindi ako kailanman naghabol ng lalaki, sa kan'ya lang. Kaya hindi pwedeng ganito lang ang mangyari. I won't accept defeat.

"Look, Kirk, you know I won't stop pursuing my dreams. I won't stop, not unless I have it in my hands. The same goes for me chasing you. I won't stop chasing you not until when you  finally fall on your knees while asking me to be your girl." Matapang kong sagot sa kan'ya.

Controlling the Wild Beast Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon