Just one date

•2•

Als we de pizzatent binnenlopen komen heerlijke geuren me tegemoet. Ik adem diep in. Hmmm, kaas, ui, paprika alles door elkaar.
"Is het lekker?" grinnikt Daimon. Ik open mijn ogen, die ik blijkbaar gesloten had en knik hard.

"Wellekom!" roept een Italiaanse ober die met open armen naar ons toe komt.
"Iek zal joellie een tafel laten zien, lope maar achter me aan." Glimlachend loop ik achter hem aan. Hij loopt tenminste niet zo achterlijk snel als die ander. Met een grote handbeweging laat hij de tafel zien. "Prego, gaat u zietten."
We gaan zitten op de rode stoelen en ik geniet van alle geluiden om me heen. Hier kan ik lachen zonder dat iemand me aankijkt alsof ik kaas in mijn neus heb. Ik kijk naar Daimon en weet dat hij precies hetzelfde denkt. Hij lacht en ik besef nu pas dat ik aan het staren ben. Beschaamd kijk ik weg.
Grinnikend pakt hij de menukaart en leest hij waaruit we kunnen kiezen. Hij lijkt het dit keer wel te kunnen begrijpen. Dan pak ook ik de menukaart. Als er iets is waar ik een hekel aan heb, dan is het keuzes maken. Al helemaal als het gaat om eten. Ik bijt op mijn lip en kijk peinzend naar alle keuzes.

"Je bent schattig als je nadenkt", zegt Daimon zacht.
Ik voel mijn wangen roder worden en verberg mijn hoofd achter de menukaart.
"Ach doe niet zo raar", mompel ik.

Opgelucht zie ik dat de ober aan komt lopen.
"Hebben joellie koennen kiezen?", zegt hij vrolijk.
"Ja natuurlijk. Ik wil graag een pizza tonijn met extra kaas", zegt Daimon.
Bedenkelijk kijk ik naar de kaart en haal mijn schouders op. "Doe maar hetzelfde."

"Willen joellie ook vino?" vraagt de ober.
"Nee dankje doe maar twee cola's'', zegt Daimon lachend.
"Prego, komt eraan", zegt de ober terwijl hij wegloopt.

Ik leg de menukaart neer en zie dat Daimon naar me kijkt. Ik kijk in zijn hazelbruine ogen en een gevoel van rust overspoelt me. Ik voel me zo veilig en vertrouwd bij hem.

"Ik moet het vragen", begint hij, "Waarom heb je me mee op een date gevraagd?"
"Janet", zucht ik, "Dit was weer een van haar ideeën." Even dacht ik een flits van teleurstelling door zijn ogen te zien, maar het is snel weer weg.

"Hoe dan ook, ik ben blij dat je het hebt gevraagd. Het is altijd gezellig met jou.", zegt hij terwijl hij zijn hand op de mijne legt. Ik voel mijn gezicht rood worden en een rilling verspreid zich over mijn lichaam. Snel trek ik mijn hand weg en leg hem op mijn schoot.
"Sorry", mompelt hij en hij kijkt beschaamd om zich heen. Dit keer komt de ober niet meteen om me uit deze situatie te redden.

Ik probeer snel een nieuw onderwerp te bedenken.
"Hoe was Vera's feestje gister eigenlijk?" vraag ik terwijl ik met het zoutpotje speel. Hij haalt zijn schouders op. Waarschijnlijk wilt hij niet uitsloven omdat ik er niet bij kon zijn.
"Ja, het was opzich wel leuk", antwoordt hij.
"Opzich wel leuk...?" vraag ik. "Wees eens eerlijk, ik moest op Fay passen maar dat is niet erg. Jij mag dan wel een leuke tijd hebben."

Hij glimlacht naar me. Wat is hij toch lief.
"Ja, ja, eigenlijk was het wel heel gezellig. Vera is echt heel aardig wist je dat? Ik mocht haar nooit zo maar gister hebben we bijna twee uur gepraat", zegt hij terwijl hij dromerig naar mijn spelende handen kijkt. Een naar gevoel borrelt zich in mijn buik op. Ik zal wel honger hebben.

De oproep van mijn buik wordt beantwoord want de ober komt aan met de pizza's.
"Iek heb hier joellie pizza's! Voor Signora deze-", zegt hij terwijl hij de grote pizza met heel veel kaas voor me neerzet. "En voor Signor deze." Ik knik naar hem. "Dank u wel."

"We hebben het nooit echt over gevoelens gehad hè?" vraag ik aan Daimon met volle mond. Hij schud zijn hoofd en neemt een grote hap van zijn pizza. "Dus, ben jij al een keer verliefd geweest op een meisje?" vraag ik.
Hij wordt rood en kijkt snel naar zijn bord.
"Oh het mag ook een jongen zijn hoor!" Voeg ik er snel aan toe. Met grote ogen kijkt hij me aan.
"Wat dat is toch niet zo gek?" vraag ik verbaasd.
"Nee, maar, nee. Ik val niet op jongens Katy", zegt hij stotterend.

Ik kijk hem onderzoekend aan.
"Wat dan?"
Hij kijkt me sarcastisch aan. "Ik weet al waarom we het hier nooit over hebben gehad, het is helemaal niet leuk."
Ik rol met mijn ogen en duw de hele pizzakorst in mijn mond.
"Kwom owp, vertwel het mwe", zeg ik.
"Oké, ja ik ben verliefd geweest", geeft hij toe. Ik beweeg mijn wenkbrauwen naar boven en onder en ik kan mijn grijns niet onderdrukken.

"Op wie dan?" vraag ik.
"Met die grijns op je gezicht vertel ik je niks hoor", lacht Daimon. Ik probeer mijn grijns van mijn gezicht af te krijgen maar het is vergeefse moeite. Mijn mond maakt alleen maar rare bewegingen en Daimon begint steeds harder te lachen.
"Oke ik geef het op", zeg ik nep geïrriteerd.

Ik eet mijn laatste stuk pizza op en probeer het nog één keer.
"Wil je het echt niet tegen me vertellen?"
Hij schud met zijn hoofd. "Sorry", bloost hij.
Ik wuif het weg. Zijn blosjes maken plaats voor een grijns. Verward kijk ik hem aan.

"J-je hebt een beetje", hij wijst naar mijn wang.
"Wat?" vraag ik. "Oohh! Hier?" vraag ik terwijl ik over mijn wang veeg.
"Nee, nee niet daar. Dáár", zegt hij terwijl hij het nog eens aanwijst.
Ik wrijf met mijn hand over mijn wang.
"Neehee. Kom maar dan", zegt hij en hij buigt over de tafel heen.
Hij kijkt me diep in mijn ogen aan en strijkt met zijn duim langs mijn wang. Zijn zachte hand voelt warm op mijn huid en laat tintelende plekjes achter.

Opeens barst ik uit in een harde schaterlach. Daimon schrikt en deinst achteruit.
Er komen tranen in mijn ogen van het lachen en Daimon kijkt me verward aan.
"W-wat een cliché dit", zeg ik terwijl ik mijn tranen wegveeg.
Hij lacht ongemakkelijk mee.

"J-ja inderdaad."