Just one date

•10•

"Echt waar!? Gilt Janet door de telefoon. Ik knik maar besef dat ze dat niet kan zien.
"Ja echt waar, ik ga overmorgen met Daimon op een tweede date."
"O mijn godd! Ik ben echt dé shipping queen! Door mij zijn jullie op een date gegaan, je moet je kind naar mij vernoemen, noem een jongen Jan en een meisje Jen. Misschien is het wel een tweeling! Dat zou echt geweldig zijn. Ze moeten ook een middelnaam krijgen die naar mij vernoemd is. Even kijken, ik heet Janet van Rosberg dus dan geef je de jongen als middelnaam Osbe en het meisje Rosa."

Ik lach om haar geratel.
"Zal ik doen. Nu moet ik gaan. Tot maandag."
"Doeii! Oja ik wil ook een keer op dubbeldate gaan. Straks hebben we misschien allebei gewoon vriendjes!" giechelt ze.
Ik zucht. "We kijken wel."
Ik hang op en staar naar mijn telefoon. Haar vriendje, Floris, is een arrogante zak. Ik heb hem nooit gemogen en dat heb ik hem ook laten weten. In groep twee van de basisschool dacht ik al zo over hem. Hij pakte een speeltje van me af dus toen duwde ik hem in de sloot. Eerlijke tegenstelling toch?

Maarja, ze ziet niet in dat ze zoveel beter verdient. Ik probeer haar te zeggen dat hij op een dag haar hart gaat breken maar ze wil het niet horen. Ze hebben nu één maand iets, ik geef hem nog een week voordat hij vreemdgaat.  Ik wil niet dat haar hart gebroken wordt. Janet is al zo onzeker, al laat ze het niet merken. Als hij vreemdgaat zal haar zelfwaarde zinken tot er bijna niets van over is. Ze zal zichzelf alles kwalijk nemen en het ergste is, ze zal het hem uiteindelijk vergeven.

Een dubbeldate zit er voor mij dus niet echt in. Ik moet sowieso eerst mijn eigen gevoelens maar eens uitwerken. Vandaag is het zaterdag. Gister heeft Daimon gevraagd om naar de om op tweede date te gaan. Het liefst had ik keihard 'jaaaaaaa!' gegilt maar iets in me zei dat ik mezelf rustig moest houden dus heb ik kalm 'ja, lijkt me leuk' gezegd. Ik dacht een sprankje teleurstelling in zijn ogen te zien maar ik weet het niet. Misschien heb ik het me wel ingebeeld.
Rond 23:00 uur ging hij naar huis. Ik wilde geen afscheid van hem nemen, zonder zijn warmte voel ik me leeg. Een logeerpartijtje zat er helaas niet in want hij moet in de ochtend, nu dus, naar zijn softbal training.

Ik loop naar beneden en maak ontbijt. Fay en mama zitten aan de keukentafel. Fay met haar schattige blonde vlechtjes en mijn moeder met haar prachtige bruine krullen. Soms lijkt het alsof ze rood haar heeft, in bepaald licht. Ik vind dat zo mooi. Waarom kan ik dat niet hebben? Mijn haar is saai stijl en normaal bruin. Het is zo dun dat het maar een beetje over mijn schouders hangt. 
Mijn sproeten heb ik wel van haar. Onder mijn ogen en rond mijn neus zitten sproetjes. Bij mijn moeder zitten ze over bijna heel haar gezicht.

Fay heeft hier niks van. Ze lijkt meer op papa...
Snel duw ik de gedachte weg en besmeer mijn boterham met boter. Ik schaaf plakjes kaas en leg ze erop. Ik loop naar de tafel en ga zitten.
"Ga je vandaag nog iets doen?" vraagt mijn moeder. Ik schud mijn hoofd.
"Nee, eigenlijk niet. Een beetje aan wiskunde werken denk ik."
Ik zie aan mijn moeders blik dat er iets is.
"Wat is er?" vraag ik bezorgd. Een steek doorboort mijn buik.

Ze laat een harde zucht horen en kijkt me met haar donkerbruine ogen serieus aan.
"Ik... heb wel wat te doen", zegt ze met een waterige glimlach. Ik trek mijn wenkbrauwen samen en kijk haar vragend aan.
"Ik ga vanmiddag op een... date met iemand."
De steek breidt zich uit naar mijn borstkas en ik verslik me in mijn boterham. Ik begin hard te hoesten en klop op mijn borstkas.
"Sorry", mompel ik waarna ik opsta. Verward loop ik naar mijn kamer en ga op mijn bed zitten. Hoofdpijn dringt door tot mijn hoofd en ik probeer na te denken.

Het is nog niet eens een jaar geleden. Een jaar geleden sinds... sinds... Tranen wellen op in mijn ogen en voordat ik het weet rolt er een warme druppel over mijn wang. Hoe kan ze nu al over hem heen zijn? Hoe kan ze? Een beeld van zijn groene ogen verschijnt in mijn hoofd. Ik probeer het beeld weg te duwen maar het lukt niet. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en laat de tranen stromen.

Ik mis hem zo...