❝Burası ölümle yaşamın arasındaki son çizgi, burası kaybolan ruhların yeri. Burası Otivia, diğer bir adıyla karanlık şehir. Burada anılar yok, yaşanmışlıklar yok. Burası sadece büyük bir efsanenin dönüm noktası. Ve sen, Otivia için var oldun.
Efsane...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
11.Bölüm • Aynalar
Güneş ışıkları, dışını değişik çiçeklerin süslediği pencereye vururken bu güzel manzarayı izleyen Chaeyoung gülümsedi. Uzun süredir kuş seslerinin etrafa yayıldığı ve etrafa temiz hava saçan ağaçların olduğu bir yerde uyanmıyordu. Bu malikane gerçekten çok doğaldı ve Chaeyoung hayatın sahteliğinin içinde böyle bir yer bulunduğu içinde mutluydu.
Duygular sahteydi, gülüşler sahteydi, dostluklar sahteydi. Kısaca Dünya tamamen sahteydi ancak böyle doğal alanlar onun için bir istisnaydı.
Artık dışarıya bakmayı kesip üzerini değiştirmesi gerektiğini anlayan Chaeyoung, dağılmış sarı saçlarını küçük bir topuz yaparak ayağa kalktı ve yatağın üzerindeki örtüyü düzeltti.
İncilerle süslenmiş yatak örtüsünün çok değerli olduğunu düşündüğü için örtüye zarar vermeden yavaş hareketlerle yatağın üzerine sermişti.
Daha sonrasında odanın neredeyse yarısını kaplayan beyaz gardroba doğru ilerledi ve tedirginlikle kapağını açtı. Üzerindeki elbise çok kirlendiği için yeni bir elbiseye ihtiyacı vardı ve ihtiyacını bu büyük gardroptan gidermesi gerekiyordu.
Jungkook her ne kadar ona bu dolaptan istediğini giyebileceğini söylese de dolabın kapağını tedirginlikle aralamıştı. Kim için alındığı bilinmeyen bu renk renk dizilmiş kıyafetler kendisine layık olamazdı, en azından Chaeyoung böyle düşünüyordu.
Beyazdan başlayarak siyah renge kadar ilerleyen, her rengin tonlarına göre ayrılmış kıyafetler Chaeyoung'u şaşırtmayı başardığında genç kız hayranlıkla kıyafetlere baktı ve sarı tonlarının hakim olduğu tarafa doğru ilerledi.
Dolabın kapağını açar açmaz gözüne sarının tonlarındaki elbiseler çarpmıştı ve onlardan birini giymek istiyordu. Ardından seçme şansı olmadığını düşünen Chaeyoung, eline gelen ilk sarı elbiseyi aldığında hızlıca üzerine sarı elbiseyi geçirdi.
Küçük adımlarıyla dolabın yanında bulunan boy aynasına gittiğinde ise dakikalarca kendine baktı. İşte şimdi maskesi düşmüştü, kendi maskesini kendisi düşürmüştü. Aynada gördüğü gerçek Chaeyoung'tu, omuzlarını süsleyen morluklar ona kendi benliğini gösteriyordu.
Chaeyoung tam olarak buydu. Babasından şiddet gören ancak ne olursa olsun babasına kızamayan zavallı biriydi o. Vücudu morluklarla doluydu ancak Chaeyoung'un gerçekleri yansıtmaya gücü yoktu.
Aynalar yalan söylemezdi ve giydiği elbisenin omuz kısımlarının açık olmasıyla birlikte ortaya çıkan morluklar bunun kanıtıydı. Gözündeki yaşları tutmakta zorlanan Chaeyoung öylece yüzünden ayaklarına doğru akan gözyaşlarını ve vücudundaki izleri izliyordu.
