Σε Μισω.

4. ΕΝΝΟΩ ΑΓΕΝΗΣ.

Γυρισα στο 'δωματιο' μου και μπαίνοντας βλεπω την Σαντυ η οποια επαιρνε ρουχα. "Σιγα μην εμενες" Της λεω εχθρικα. "Σε χαλαει μικρη;" Απανταει ειρωνικά, η αληθεια ειναι πως μου αρεσει που λειπει ολη μερα και εχω την ησυχία μου. Βγαινω με τα πραγματα μου και παω να κανω ενα μπανιο στα κοινόχρηστα αηδιαστικα μπανια της εστίας. Μου λειπει το μπανιο μου. Αλλα δεν μπορω να γυρισω ξανα εκει, δεν υπαρχει κανενας για μενα εκει. Σκεφτηκα και ξεκινησα να πλενομαι. Γυρναω στο δωμάτιό και η Χριστίνα με περιμένει στο γραφειο μου ο θεος να το κανει.
"Ταξε μου φιλενάδα" λεει με ενα χαμογελο μεχρι τ'αυτια. Απορω που βρησκει την ορεξη?! "Τι;" λεω βαριεστημενα "Θα βγουμε" άπανταει "Θα βγεις" την διωρθωνω. Αυτο μου ελειπε τωρα. Εχω τοσο διαβασμα και τοσα αλλα στο μυαλο μου που δεν εχω ορεξη ουτε απο την εστία να βγω. "Ελα ρε Νανσυυυυυ" "ΟΧΙ." Ελα καντο για μενα που εχω γεννεθλια " "Σε 2 βδομαδες." "ναιιιιιιιιελαααααααα" "Ωωωω καλα αλλα οχι για πολυυ νταξει;" Ναι φωναζει και με περνει μια αγκαλια που κοντεψα να σκασω.

Το ιδιο βραδυ.
"Δεν θελω να βγωωω" κλαψουριζω "Σε μια ωρα θα ερθει ο Λέο να μας παρει τραβα ντυσου και αστα αυτα" Ηττημένη παω να κανω ενα ντουζ. Ανοιγω το σηρταρι μου παιρνω το αφρολουτρο με αρωμα βανιλια....το λατρευει αυτο ο Δημητρης. Το σφουγγαρι μου και την πετσέτα μου και παω προς τα κοινοχρηστα ντουζ. "Χριστε μου, τα σιχενομαι" μονολογω αηδιασμενη αλλα δεν μπορω να κανω και τιποτα αλλο ανοιγω το νερο και ευτυχώς εχει ζεστό το αφηνω να πεφτει πανω μου και ο τσακωμος με τον Αλεξ και τον Ντυλαν και ολα αυτα που ελεγαν..και μετα ο Αλεξ σε εμενα και... δεν βγαζω ακρη και ουτε με νοιαζει. Κ Α Θ Ο Λ Ο Υ  Να το ξεκαθαριζουμε αυτο. Μα εγω τι δουλεια ειχα σε ολο αυτο?
Να το ξεκαθαριζουμε κατα τα αλλα 
Σκασε.
Μολις τελιωνω γυρναω πισω στο δωματιο. Η Χριστινα ειναι στην τουαλέτα. Δηλαδη κυριολεκτικα μια τρυπα με μια τουαλέτα.
Βγαζω την πετσετα μου και μενω ολόγυμνη μπροστα ατο κρεβατι μου και αρχιζω να βαζω κρεμα σώματος ξαφνικά ακούω ενα σφύριγμα και γυριζω και πνιγομαι με το ιδιο μου το σάλιο καθως αντικριζω αυτες τις γωνιες αυτα τα ματια
Σου τρεχουν τα σάλια 
Τον Α-Αλεξ εννοω.
Αντανακλαστικα τα χερια μου καλυπτουν το σωμα μου και μου πεταει την πετσετα τυλιγομαι και παιρνω μια ανασα για να ξεκοκκινησω απο την ντροπη. "Πο-ποση ωρα εισ-εισαι εδω" Λεω τραυλιζοντας. "Αρκετη ωστε να δω το υπεροχο σωμα σου και να επεξεργαστω τις υπέροχες καμπυλες σου" λεει και γλυφει τα χειλη του. Ξεροκαταπινω. Χριστε μου τοσο καυτός.... ΕΝΝΟΩ ΑΓΕΝΗΣ. Διορθωνω
τ

ον ιδιο μου τον εαυτό "Δεν μπορουσες να μιλησεις?" Τον ρωταω "Τοτε δεν θα ειχα την ευκαιρία να απολαυσω αυτο το υπεροχο θεαμα" Λεει χυδαια και εγω κοκκινιζω. Σιγουρα κοκκινισα
"Μην φρικαρεις μικρη" λεει χαλαρα και τωρα ειμαι ενα ολοκληρωμενο μπατζαρακι. "Τι-Τι θε-θες εδω?" Καταφερνω να πω "Ηθελα να σιγουρευτω οτι εισαι καλα" ΓΟΥΑΤ?! ΝΤΑ?! ΦΑΚ?! "Γιατιι?" Ρωταω και δεν μπορω να συγκρατησω το γελιο μου. Με κοιταει αγρια και το κόβω.
Ξαφνικα η Χριστινα μπαινει στην εστια
"Ειχα βγει να μιλησω με τον Λε-"
Χανει τα λογια της και το σαγόνι της προσγειώνεται στο δαπεδο καθως τριβει τα ματια της στο θεαμα μιας Νανσυ με πετσετα και εναν Αλεξ να καθεται τοσο τοσο...?
Σεχυ
Ναι-Οχιι σκασε. Να καθετε σκετο.
"Εμ εγω φευγω" λεει ο Αλεξ "Ναι" απανταω ξερα "Τα λεμε μπισκοτακι" Τελιωνει και η βαρια χαλασμενη ξυλινη πορτα κλεινει και ο ηχος με ανατριχιαζει. "Μπισκο...τι?" Λεει η Χριστινα και ξεσπαει σε γέλια το ιδιο κανω και εγω.