Σε Μισω.

18. Αυτή....

Proud of this one😭😍
Αφιερωμένο στις κολλητες μου που ήθελαν μεγαλο❤️ _rrriiiaaa_aggelikhk
_______________________________________
Νανσυ ποβ
"Αλεξ?" λεω και τρεχω στην αγκαλια του. Μυριζω το αρωμα του και τον κοιταω βαθιά στα γκριζογαλανα ματια του. Ολα ειναι οικία επανω του, ο τροπος που μου χαϊδεύει τα μαλλιά...
Ολα.

Γυριζω το βλεμμα μου στον Δημήτρη. Ειναι στο πατωμα αναισθητος, η μυτη του εχει αίματα, το μαγουλο του είναι σκισμένο και λογικα θα ποναει το πρωί.

Αλλα με πονεσε, με πληγωσε και του αξιζε αυτό που του εκανα... Δεν πιστεύω αυτο που συνέβη. Πονας οπως με πονεσες. Αλλα εσενα σε λιγες μερες θα περασει, εμενα ο ψυχικος πονος που μου προκαλεσες θα μεινει... Για παντα..

"Τρομαξα τόσο πολύ" λεει και με σφυγγει στην αγκαλιά του ο Αλεξ. Ενας οξυς πονος διαπερνά το κεφαλι μου. Δεν ειναι αθωος γαμω. Εκανε οτι εκανε και...απλα εφυγε. Ή μαλλον... Με έδιωξε.

"Οχι δεν τρομαξες" λεω και βγαινω επιθετικα απο την αγκαλια του. Με κοιταζει παραξεμεμενος "Δεν είσαι ο ηρωας της ιστορια μην προσπαθεις" του λεω και αρπαζω το κινητο μου.

"Φευγω" ανακοινωνω και βγαινω απο το δωματιο. "Νανσυ γαμω ασε με να σου εξηγήσω" φωναζει πισω μου και η φωνη του σπαει σαν κρύσταλλο πανω στην γυαλιστερή θωλη τζαμαρια που μας χωρίζει." Και για να ξερεις μονη μου σωθηκαααα" φωναζω πισω
[***]
" No matter where Ι go I always gonna want you back"
Το ηλιθιο κινητό μου χτυπαει για ακομα μια φορα τα νευρα μου. Δεν θα απαντησω ουτε στον εναν ουτε στον αλλον... ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΤΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΕΤΣΙ!?

Δεν εχω κανενα να καλεσω, πουθενα να παω, στην σχολη θα με ψαχνει ο Αλεξ και στην Καπρις ο Δημήτρης. Δεν εχω που να κοιμηθω, η ζωη μου καταστράφηκε μεσα σε δυο μέρες. Και φταιω εγω που τα εκανα ολα χαλια.

"Την Χριστινα... ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΝΑ." Μονολογώ ενθουσιασμενη και μια γριουλα που καθοταν κατω από μια μεγαλη βελανιδια στρέφει το βλεμμα της προς εμενα.

Καλω τον αριθμό, και απανταει.
"Νανσυ θεε μου είσαι καλα?"
Ακούγεται η φωνη της μεσα απο το τηλεφωνο" Ηρθαν ο Δημήτρης και ο Αλεξ και σε ψάχνανε τι συνέβη?"
Ξεφισαω ενοχλημενα, ουτε εκει μπορω να παω...
"Ναι ολα μια χαρα μην αγχώνεσαι τα λεμε" Λεω σκαστα και το κλεινω. Εχω πιο σημαντικά θεματα απο αυτους τους δυο. Σκρολαρω τις κλησεις μου και βλεπω το ονομα της Μπελ. Ρε λες?
"τουυτ τουυτ.-Ναιιι? Γεια φιλεναδα τι κανεις καλα καιρο έχουμε να μιλησουμε πρεπει να βγουμε πως πας με το αγορι σου σιγουρα θα τα πατε πολύ καλά" Ξεκιναει να μιλα ακαταπαυστα και χαμογελαω απο την αλλη γραμμη σαν φαντάζομαι την φατσα της.