Σε Μισω.

7. μελανια

Θ Ε Λ Ω Κ Α Φ Ε Ε Π Ι Γ Ο Ν Τ Ο Σ
Ειμαι στην καφετερια με την Χριστινα και τον Λεό και απολαμβανω τον καφε μου καθως προσπαθούμε να βαλουμε τα γεγονοτα στην σειρα. "Δηλαδη κοιμήθηκε μαζι σου?" Λεει η Χριστινα "Αλλα ειπε μπροστα σου πως όλες ειναι απλα παιχνίδια γιαυτον?" Σημπληρωσε ο Λεό "Ναι" απανταω και πηνω μια γουλια απο τον καφε μου. "Ρε Νανσυ δεν σου ακούγονται περίεργα ολα αυτα?" Ρωταει η κολλητη μου "Ναι" απανταω απολογιτικα "Πρεπει να κοψεις τις επαφες κατα την γνωμη μου" λεει και ο Λεό. Ειχα σκοπο, αλλα πως να τους το εξηγησω απλα δεν μπορω. Δεν θελω βασικα θελω αλλα κατι με κρατάει, αυτο ειναι το χειρότερο συναίσθημα, αλλα σημερα ειδα μια αλλη πλευρα του Αλεξ μια πιο στοργική, πιο απαλη πλευρα. Μα ειναι και ο Δημήτρης δεν μπορω να γινονται ολα αυτα με τον Αλεξ και να συμπεριφερομαι σαν να μην εχει γινει τίποτα. Δεν μπορω αλλο κουραστηκα. "Φευγω" ανακοινωνω στα παιδια αρπαζω την τσάντα μου και μπαινω μεσα στην αιθουσα ευτυχώς δεν ειναι ακομα κανεις ποιανω το κεφαλι μου προσπαθω να συγκεντρωθω να βγαλω τα παντα απο το μυαλο μου αλλα οι λεξεις παίζουνε σαν χαλασμενη κασέτα στο μυαλο μου.

"ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΓΑΜΩΤΟ" "Σαντυ το εχουμε ξεκαθαρισει γαμωτο δεν ειμαι δικος σου η καμιας αλλης απλα περναμε καλα, ενα παιχνιδι εισαι και εσυ οσο οι αλλες"

"ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΓΑΜΩΤΟ" "Σαντυ το εχουμε ξεκαθαρισει γαμωτο δεν ειμαι δικος σου η καμιας αλλης απλα περναμε καλα, ενα παιχνιδι εισαι και εσυ οσο οι αλλες"

"ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΓΑΜΩΤΟ" "Σαντυ το εχουμε ξεκαθαρισει γαμωτο δεν ειμαι δικος σου η καμιας αλλης απλα περναμε καλα, ενα παιχνιδι εισαι και εσυ οσο οι αλλες"

"ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΓΑΜΩΤΟ" "Σαντυ το εχουμε ξεκαθαρισει γαμωτο δεν ειμαι δικος σου η καμιας αλλης απλα περναμε καλα, ενα παιχνιδι εισαι και εσυ οσο οι αλλες"

"ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΓΑΜΩΤΟ" "Σαντυ το εχουμε ξεκαθαρισει γαμωτο δεν ειμαι δικος σου η καμιας αλλης απλα περναμε καλα, ενα παιχνιδι εισαι και εσυ οσο οι αλλες"

"ΓΙΑΤΙ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ?" Φωναζω καπως δυνατά "ολα καλά?" Ακουω μια φωνη εξεφτελιστικα λεπτή και τσιριχτή, γυρναω και αντικρίζω μια κοντουλα καστανομαλα με ροζ? Ανταβιες , υπερβολικα γκλιτερατα κοντα πανακρυβα ρουχα και τεραστια πρασινα ματια και φυσικα μια τσαντα που απο τα στρας δεν ηταν πια τσαντα θα ειναι μαλλον απο αυτες της πλουσιες που δεν ξερουν τι εχουν και ειναι λιγουλακι στον κοσμο τους αλλα ειναι αθωες και γλυκες. Σκουπιζω τα λιγα δακρυα που καταφεραν να αποδρασουν απο τις βλεφαριδες μου και γνεφω καταφατικα. "Ελα μην λες ψεματα" μου χαμογελαει παιχνιδιάρικα και καθεται διπλα μου "Ειμαι η Ιζαμπελα φωναζε Μπελ το Ιζαμπελα δεν μου αρεσει οι γονεις μου μου το εδωσαν γιατι μοιαζω με την Ιζαμπελα Φορς την ξερεις αυτο το μοντελο της Ντονατελα ναι αυτη αλλα εγω προτειμω το Μπελ ειναι πιο ωραιο" ΕΥΤΥΧΩΣ ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ απαπαπαπα δεν υπαρχει αυτο. "Και εσυ εισαι?" Λεει χαροπα "Νάνσυ" της λεω ξερά. Ξαφνικά ακούω μποτες και αλυσίδες ΘΕΕ ΜΟΥ ΑΕ ΜΗΝ ΕΙΝ- Δεν προλαβα να τελιωσω την προταση οταν σκαει μεσα η Σαντυ με τα ηλιθια τσιρακια της Γιου κιντινγκ μι ραιτ?
Ποιανει το λεπτο χερι της Μπελ και η μικρη ειναι κατατρομαγμενη "Τραβα εσυ να δωσεις τα πραγματα που κρατας στην μπαρμπι δεν σου εχουνε μαθει οι γονεις σου να μην κλεβεις απο αλλους?" Λεει και γελανε ολες μάζι "Δικα μου ειναι αληθεια" λεει αθωα "Φυγε" λεει αποτομα η πισω της και η Μπελ τρεχει εξω. Εγω στερεωνομαι στο θρανιο και ακουμπαω το κεφαλι μου στην πληγωμενη μου παλαμη και τις κοιταω βαριεστημενα "Μπα μπα μπα" λεει η Σαντυ και περπαταει απειλητικά προς το μερος μου "Τι θες?" Την ρωταω αν και ξερω πως ηρθε για να τελιωσει το πρωινο. "Για να σου πω μικρη" αχ εκνευριζομαι "Δεν θα μου παρεις τον Αλεξ ειναι δικος μου" "Φανηκε το πρωι" απανταω ειρωνικά "Τι κριμα που προτιμάει εμενα οτι και να λεει" λεει χωρις μαλλον να το πιστευει και η ιδια "Φύγε Σαντυ" της λεω "Α μαλλον δεν καταλαβες ΑΠΑΙΤΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΟΥΝ ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ"
"Το ποιο σου?" Λεω και αρχιζω να γελαω και σηκωνομαι να φυγω αυτη με πλησιαζει σιτ φοβάμαι " Τι νομιζεις κοριτσακι? Ετσι απλα θα ξεμπερδεψεις? Θα πληρωσεις γιαυτο που εκανες" Γυρναω γρηγορα αλλα τα χερια μου κρατανε οι δυο πιστοι ακολουθοι της. Η Σαντυ μου ριχνει μια κλοτσια στην κοιλια και γονατιζω, ποναω. Αρχιζω και προσπαθω να ξεφυγω απο το κρατημα τους αλλα ειναι γερό, "Σου αρεσει?" Ρωταει "Ηταν ωραιο το σεξ με τον Αλεξ? ΕΕ?" Λεει και συνεχιζει να με κλοτσαει "Τι?" Ρωταω απότομα "ΤΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ?" Λεει και με σηκωνει απο τα μαλλια δεν θα κλαψω οσο και να ποναω "Δεν το καναμε!" Φωναζω καθως παει να με ξανα χτυπησει "Ναι καλα" λεει και φερνει το χερι της μπροστα μου "ΑΛΗΘΕΙΑ" φωναζω και δάκρυά αρχιζουν να τρεχουν στα μαγουλα μου χωρις να τα ελεγχω "Α τον πουστη..." ψιθυρίζει "Μα αυτος δεν ειπε οτι το καν-" λεει η πισω της αλλα το βουλωνει πριν τελιωσει και υπακουει στο νοημα της Σαντυ να με αφησουν και φευγουν πεφτω κατω και αρχιζω να βηχω παιρνω την τσαντα μου και προσπαθω να παω στο δωματιο της Χριστινας γιατί στο δικο μου δεν μπορω να παω. Ανεβαινω πανω με τα χιλια ζορια και ξαπλωνω στο κρεβάτι της αφου παντα ειναι ανοιχτο το δωμάτιο. Μαζευω λιγες δυναμεις και σηκωνομαι και παω στον καθρέφτη ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ειμαι κατα κοκκινη και εχω ενα ματωμενο σκισμενο μαγουλο και μια γιγαντια μελανια στην κοιλιά. Δεν μπορω να κανω τιποτα τωρα θελω υπνο.

>>•∞•<<