Σε Μισω.

5. Μπισκοτακι

Βγαινω απο την μαύρη γιαλιστερη BMW του Λεό και περπαταω αγαρμπα μεσα στις αβολες υπερβολικα ψηλές μαυρες γοβες μου που με πεθαινουν, η Χριστίνα βγαινει ολο αυτοπεποίθηση εξω απο το αμαξι και περπαταει μεχρι την είσοδό και δίνει τρεις πρόσκλησεις σε εναν ψηλο γεροδεμένο μουσατο τυπο του μαγαζιού. Μπαινουμε μέσα σε ενα γεμάτο κοσμο ευρύχωρο μαγαζι και μια κοπελιτσα με καταξανθα μπουκλε μαλλιά μας βαζει να καθησουμε σε ενα τραπεζι αρκετα κοντα στην πίστα και τυχερη ημασταν που ειχαμε τραπεζι γιατι το μπαρ ειναι πιχτρα. "Παω να παραγγειλω" λεω φωναχτα μιας και δεν ακουγα καιγω τον εαυτο μου απο τον θόρυβο, τα παιδια γνεφουν και γυρναω προς το μπαρ παιρνω για μενα ουισκι το οποιο δεν ξερω γιατι το πηρα αφου δεν πινω και μια βοτκα για τον Λεό και μια Μαργαριτα φραουλα για την Χριστίνα. Παω τα ποτα στο τραπεζι και ο Λεό μας σταματαει "Θελω να ανακοινωσω κατι" βλεπω την Χριστίνα να πνιγετε με το ποτο της και αυτος την αγνοεί και συνεχίζει "εγω με την Χριστίνα ειμαστε μαζι" λεει και η Χριστίνα με κοιταει με ενα απολογητικό βλεμμα καθως τα καλοβαμμενα κοκκινα σαρκοδη χειλη της σχηματιζουν αχνα την λεξη "σορρυ". "Θεε μουυ" λεω χαροπα "Ειμαι τοσο χαρουμενη για σαςς παιδιααα" λεω ενθουσιασμένη. Η Χριστίνα και ο Λεό ηταν οι μονοι που με βοηθησαν να προσαρμοστω και οι μονοι φιλοι μου εδω τους αξιζει να ειναι ευτυχισμένοι ειναι υπεροχα ατομα. Ναι εγω και ο Λεό ειχαμε μια περιπετειουλα πριν τρεις-τεσσερεις μηνες αλλα κρυφα απο τον Δημήτρη αλλα το εχω ξεπερασει.
Εχει περασει η ωρα και μετα απο μια ωρα χορό στην πίστα εγω και η Χριστινα εχουμε κουραστει αφανταστα. Πινω μια γουλια απο το ποτο μου που τελικα δεν ειναι και τοσο χάλια. Ξαφνικά μια τεράστια παρέα αγοριών μπαίνει μεσα και ολοι κανουν άκρη. Γιου γκατ το μπι κιντινγκ μιι αα?? Ο Αλεξ με την παρεα του σηκωνουν μια αλλη παρεα και καθονται στο τραπεζι τους με το ετσι θελω και ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ. Τρεις κοπελες ο θεος να τις κανει με κατι φουστες που λεει ο λογος που ηταν πιο πανω απο το εσωρουχο τους κατι εξαλα μπουστακια υπερβολικα μεγαλη ποσότητα μεικ απ και 12αποντες γοβες πανε και κυριολεκτικα τριβονται στον Αλεξ. Η μια καθεται στα ποδια του και τον χαιδευει κατα μηκος της γραμμης του στηθους του και κατεβαινει.....και κατεβαινει......και κατεβαινει. Σιττ δεν θα το δω αυτο εγω. Ποσο αηδια πραγματικα. "Παω στο μπανιο" λεω με ενα ψεύτικο χαμόγελο. Σηκωνομαι διακριτικά και τρεχω στο μπανιο. Στεραιωνομαι στις ακρες του νυπτηρα και κοιταω το ειδωλο μου στον καθρέφτη. "Τι ειδα μολις?" Μονολογω και σιγα το πράγμα τι με νοιαζει? Ξαφνικα ανοίγει η πορτα και μπαινει μεσα η παρεα των 'κοριτσιών' με δουλευεις ετσι?! Πες ναι σε παρακαλω. Μιλανε για τον Αλεξ. Θα σκασω αν δεν ακούσω, κανω οτι βαφομαι μπας και παρει το αυτι μου. Φακ ιτ δεν χρειαζετε μιλανε υπερβολικα δυνατα που και να ηθελα να τις αγνοησω δεν θα μπορουσα. "Καλά εε ειναι θεος ο τυπος" "Ναι ρε και κανει και ενα κρεβατιι, αλλο πραγμα ειχα την τυχη πριν κατι εβδομάδες" λεει η αηδιαστικα ξανθια και σχηματιζω μια φατσα αηδιας που μονο εγω μπορω να δω "Ρε ειδες πως με φασωσε. Ρε του καθομουν και τωρα" "ναι καιγωω" "Κορίτσια θυμάστε τοτε που με πηρε στο μπανιο?" Λεει μια αλλη εξευτελιστικά βαμμενη κοκκινομαλλα. Δεν αντεχω αλλο κλεινω το τσαντακι μου και παω να φύγω. Οχι παλι αυτες οι ζαλάδες σκεφτομαι και καθομαι λιγο στο πατωμα να ξανα επανελθω η ξανθια έρχεται απο πανω μου "Εισαι καλα κοπελια?" Ρωταει συμπονετικα και σκυβει να με σηκωσει.
"Ειμαι ενταξει ευχαριστω" λεω ψεύτικα και βγαινω απο το μπανιο. Φτανω στο τραπεζι και οι αλλοι φιλιούνται. "Εγω φεύγω" τους λεω και σταματανε και γυρνανε και με κοιτανε "Θα σε παω εγω" απανταει ο Λεό "οχι οχι ειμαι καλα ευχαριστω θα τα πουμε σπιτιιι καληνυχτα" τους λεω και φευγω.Περπαταω προς την έξοδο μεχρι που ακουω μια φωνη και γυρναω "Οππ και εσυ εδω?" Το βλεμμα μου κλειδώνει στο δικο του και νιωθω να τα γαλαζια του ματια να με καίνε, αμεσως ανατριχιαζω, κοιταω πισω το τραπεζι των παιδιων εχει χαθει απο το οπτικο μου πεδιο. "Ναι" Απανταω και κανω να φυγω οταν ενα γερο κρατημα εμποδιζει τις κινήσεις μου "Φευγεις απο τωρα?" Ρωταει ενας αλλος μεθυσμενος αντρας "Ν-ναι" λεω "Να σε παω καπου?" Λεει με ενα ηλιθιο γελιο γλυφτικο χαμογελο ΧΕΛ ΝΟ. "Οχι ευχαριστώ" λεω ψύχραιμα και παω να φυγω βλεπω εναν απο την παρεα να σηκωνετε και απλα συνεχιζω. Σε λιγο ειμαι στην εξοδο του μαγαζιου και περναω τον δρόμο ξαφνικα δυο χερια με τραβανε απαλα "Τι στο- τρομαξα" γκρινιαζω ενω γυριζω προς τον Αλεξ που με κραταει απο την μεση. "Τι θες?" Τον ρωταω "Θα σε παω εγω" "Μα-" προσπαθησα να πω αλλα δεν ειχε νόημα. Μπηκα στο αμαξι του και ξεκινησαμε την διαδρομη. Το αρωμα του αντιχουσε παντου στο οχημα κατι που με χαλαρωνε πιο πολυ και ως αποτελεσμα ειχε να νυσταζω ακομα περισσοτερο. "Μπορούσα να παρω ταξι" Σπαω την σιωπή "Και εγω να σε παω" απανταει "Δεν ηταν αναγκη" λεω  και μου χαμογελαει ΝΑΙ ΟΚ ΑΝΤΙΟ. "Κοιμησου μπισκοτακι" λεει γλυκα "Θα σε ξυπνησω οταν φτασουμε" λεει και για καποιον λογο τον ακουω. Τα ματια μου βαρενουν....