Σε Μισω.

8. μια κατσαριδουλα η μικρη τερεζα

"ΝΑΝΣΥ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΖΕΙΣ? ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ" Ακουω την Χριστινα να παραλιρει
"Οχι, εχω πεθαινει" λεω κοιμησμενα και βαζω το μαξιλαρι πανω στο κεφαλι μου
"ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓ-" Μαλλον καταλαβε οτι λεει οτι νανε "Με δουλευεις γαμωτο? Τρόμαξα" λεει και κανει μια κατσουφα γκριματσα
Και γελαω με αποτέλεσμα να την κοιταξω, ξαφνικα το προσωπο της μετατρεπεται σε ενα τοπιο φοβου, μου πηρε λιγα δευτερολεπτα να καταλαβω τι ειδε και την τρομαξε τοσο πολυ, μα φυσικά τα υπεροχα χτυπηματα μου απο τις ακομα πιο υπεροχες κοπελες.
"Τι-Τι ειναι αυτο?" Λεει και καταλαβαινω οτι εχει πανικοβληθει αρκετα. "Να μωρέ ξερεις το εκεινο, το αλλο, εμμ-, επεσα?,ναι μαλλον επεσα" λεω και το υποσυνείδητο μου κανει ενα τεραστιο φεις σλαπ απο την ηλιθιότητα που πεταξα. "Ωραια λεγε τωρα" λεει η Χριστινα φανερά περιεργη για το πραγματικό γεγονος
                        >>•∞•<<
"Ναι καλα" λεει χωρις να θελει να πιστεψει αυτα που μόλις της διηγήθηκα "Αληθεια σου λεω ρε" Και πραγματι και εγω αν μου το ελεγαν δεν θα το πιστευα "Αου" λεω καθως μου τοποθετούσε το τελευταιο τσιροτο στο χτυπημενο μου μάγουλό.
"Απόρω πονας ή πια το λες απο συνήθεια" λεει και γελαει
"Τςς" λεω και γω δήθεν πειραγμενη και σκαω στα γελια.
Μενουμε για λιγο αμίλητες μέχρι που η Χριστινα ξεκιναει να μιλησει, "Νανσυ, θελω να μου υποσχέθεις οτι δεν θα του ξανα μιλησεις ουτε θα ξανα ασχοληθεις μαζι του ποτε." Λεει σε σοβαρό τονο κατι που για καποιο λογο νιωθω οτι δεν ειμαι ικανη να τηρησω. "Ναι" λεω χωρις να το πιστευω γαμωτο, γιατι δεν το πιστευω κοιτα που κατεληξα μαζι του, βασικα εγω φταω γιατι εγω του ζήτησα να κοιμηθεί μαζι μου. Τςς θα το σκεφτω αργοτερα αυτο.
"αααα και θα μεινεις σε μενα, ΓΕΝΙΚΑ."
"Ρε συυ δεν ειναι δίκαιο ο Λεό? Σκεψου τον Λεό" λεω
"Π Α Ε Ι  Κ Α Ι   Τ Ε Λ Ε Ι Ω Σ Ε." Λεει αρκετα πιστικα ωστε να το βουλωσω.

                        >>•∞•<<
"Ιιιιι" Ακουω καποιον να φωναζει πανω απο το κεφαλι μου
Γυρναω τα ματια μου και κοιταω την Χριστινα με ενα βλεμμα *θα σε σκοτωσω μωρη βραδιατικα* αλλα παρατηρώ οτι μια Σ Ι Χ Α Μ Ε Ρ Η  κατσαριδα ειναι πανω στο ποδι μου με αργες κινησεις λιγο πριν την υστερία κατεβαζω το ποδι μου απο το κρεβατι και με το που παταει πατωμα αρχιζω να ωριομαι και να κουναω το ποδι μου σαν την τρελη
Αχ τζιζου γκερλ γιου αρε ε τρατζικ ναστυ μπιτςς
Μαλακα τι φαση περναει το υποσυνείδητο μου?
Ναι οκ η κατσαριδα τρεχοντας φευγει απο το ποδι μου και βγαινει απο το ανοιχτο παράθυρό.

"Ξυπνα ρε"
Λεει η Χριστινα και νιωθω λες και εχουν περασει μολις δυο λεπτα απο οταν ξανα κοιμήθηκα. Ντυθηκα και οπως παντα κατευθυνθηκα μαζι με την κολλητη μου προς την καφετερεια της Πανεπιστιμιουπολης και παραγγελαμε καφέ, καθισαμε στο γνωστο μικρο τραπεζακι με τις τρεις καρεκλες στην γωνία του μαγαζιου
Και ξεκινησαμε να μιλαμε, εξηγησα στον Λεό οτι ειχε συμβει και μετα συνεχισαμε την συζήτηση, ξαφνικα ακουω αλυσιδες να αντιχουν στον χώρο και φωνες και γελια να γεμιζουν το ευριχωρο δωμάτιο. Γυρναω και κοιταω και κλυκαρω την γλωσσα μου στο θεαμα του Αλεξ με μια ακυρη η οποια ειναι κολλημενη διπλα του και αυτος την κρατουσε απο τον απαυτουλη της και την εδιχνε σαν τροπαιο στα φοιτητοπαιδα της σχολης. Τα ματια του κλειδωσαν στα δικα μου και μολις θυμήθηκα τις πληγες γυρισα φευγαλέα για να μην δημιουργηθεί προβλημα, ελπιζοντας σε ενα θαυμα να μην τις ειδε τα ποδια μου αρχιζουν να τρεμουν σε υπερβολικα μεγαλο βαθμο, ενας πολυ σφικτός κομπος στο στομαχι μου ξεκινησε να υπαρχει καθως με την ακρη του ματιου μου τον ειδα να τους κανει νοημα οτι θα παει να τους βρει σε λιγο, βηματα ακούγονται προς το τραπεζι μας ,γαμωτο, ξαφνικα ενα χερι ποιανει το πηγούνι μου και το σηκωνει κτητικα και το γαλαζιο των ματιων του ειναι απομακρο λες και ειναι εντελως ξενος, νιωθω λες και κοιταω εναν αγνωστο.
"Τι ειναι αυτα" ρωταει χωρις ιχνος συναισθήματος στο βλεμμα του. Ξεφεύγω απο το κράτημα του και γυριζω το κεφαλι μου για να μην με δει που βουρκωνω, δεν ξερω γιατι, απλα φταει και απλα απλα απλα.... δεν ξερω γαμω αυτο αψυχο βλεμμα ειναι ιδιο με ενος ανθρωπου που εχω ξεγραψει απο την καρδια μου, του 'πατερα' μου, και ποναει οτιδιποτε μου τον θυμίζει
"Εσυ φταις γιαυτα οποτε καν'την απο δω" λεει η Χριστινα επιθετικά και καταλαβαινω πως με κοιταει αλλα εγω δεν μπορώ να το κανω
"Τι εννοεις?" Την κοιταει συνοφριωμενος.
"Εσυ εβαλες την γκομενα σου να την δειρει αγορι μου τι το παιζεις ανηξερος δεν της φτανει ο πονος της θα εχει και σενα?" Ρωταει η Χριστινα πολυ εχθρικα
"Τι εκανε λεει?" Ρωταει λες και δεν εχει ιδεα.
"ΓΑΜΩΤΟ ΕΣΥ ΤΗΣ ΕΙΠΕΣ ΨΕΜΑΤΑ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΝΑ ΣΕ ΔΙΕΔΙΚΗΣΕΙ" Φωναζω και σηκωνομαι απο το τραπεζι και φευγω γρηγορα απο εκεί.