COACH NG BUHAY KO
(BOOK 2 - CHAPTER 3)
By: Marky Espejo
Lagpas alas-siete na ng makarating kami
sa bar na iyon, nagulat pa nga ang iba
naming kasama dahil nakasama ni Lanie
ang asawa nito at agad naman ipinakilala
sa grupo. Maya-maya pa’y nagsimula na
ang inuman, sayawan at lumabas narin
ang kakulitan ng mga hitad.Game halos
lahat walang KJ kaya naman halos puro
sigawan ang marirnig mo sa loob.
Bandang alas 9 lumapit sa akin si Lanie,
pinaalam nito na di makakarating si
Arvin,
Lanie: Sir, nag text po si Engr. Pogi di
daw makakarating may
emergency.
Mac: Expected ko narin yun Lanie, no
worries, pakisabi nalang salamat sa libre.
Lanie: wala ba kayong number sa kanya
sir?
Mac: wala eh, hindi narin ako nanghingi.
Lanie: Sige po, pero sayang ang saya pa
naman sana.
Isang tango nalang ginanti ko sa kanya,
at umalis narin ito, nakaramdam ako ng
lungkot kaya naman tinodo ko na ang
pag-inom para kahit papano makalimot
ako, baka nasa kanyang girlfriend yun
ngayon kaya hindi makapunta” ang
agam-agam ko.
Hilong-hilo na ako at wala sa katinuan
ang pag-iisip, hindi ko alam kong paano
ako nakauwi ng bahay, at kinabukasan
nagising ako sa ring ng aking celfone,
pagtingin ko sa orasan ay 10 na ng
umaga. Si Lanie ang tumatawag, at ang
dami narin palang missed calls.
Mac: Oh lanie napatawag ka?
Lanie: Check lang namin ni John kung ok
ka, hindi ka kasi sumasagot sa tawag
kanina pa.
Mac: “Lanie paano ako nakauwi dito sa
bahay? Nasaan pala kotse ko?” sunod-
sunod kong tanong.
Lanie: Ayan kasi, kala mo pag-uminom
wala ng bukas.,hindi pala sanay pumunta
sa bar ha? wala na, na-carnap na kotse
mo!
Mac: Lanie hindi ako nagbibiro, masakit
ulo ko sa hangover.
Lanie: Sungit binibiro lang, kasi po
kagabi hindi na ninyo kayang tumayo
