Peculiarity

How

မနက္​ခင္​းက ခါတိုင္​းနွင္​့မတူ အံု႔မွိုင္​း​ေအးစက္​​ေနသ​ေယာင္​ ထင္​ရသည္​။​ဆိုင္​၏မွန္​ျပတင္​းမွ ျဖတ္​၍ သူ႔ရင္​ဘတ္​​ေပၚတြင္​ ပါးလ်လ်​ေလး ​ေမွးစက္​​ေန​ေသာ ​ေန​ေရာင္​ျခည္​သည္​လည္​း ခါတိုင္​း​ေန႔​ေတ​ြလို ​လွပ​ေႏြး​ေထြးမ​ေန။ျပာလဲ​ေသာ​ေကာင္​းကင္​သည္​လည္​း ခ်စ္​စရာမ​ေကာင္​း​။​မနက္​​ေစ​ာ​ေစာ လတ္​ဆတ္​လွ​သည္​့ ​ေလ​ေျပလိႈင္​းကို ခိုစီးကာ အုပ္​စုလိုက္​ ပ်ံသန္​းတတ္​​ေသာ ငွက္​တို႔သည္​ သူ႔အတြက္​ ဆြဲ​ေဆာင္​မႈရွိ​မ​ေန​ေတာ့။

ျပင္​ပ​ေလာကသည္​ မႈန္​ရီ​ေန​ေသာ သူ႔စိတ္​အား ​ေဖ်ာ္​​ေျဖမ​ေပးနိုင္​သည္​့အဆံုး သူ႔​ေရွ႕က စားပြဲ​ေပၚတြင္​ သပ္​သပ္​ရပ္​ရပ္​​ေလး ​ေနရာယူထားသည္​့ Carnationအျဖဴ​ေရာင္​အိုး​ေလးအား ၾကည္​့လိုက္​မိသည္​။

အင္​း.....သူသည္​လည္​း သက္​မဲ့ထဲက သက္​မဲ့ျဖစ္​​ေနခဲ့​ေလသည္​။

"Jiminie မွိုင္​လိုက္​တာ။ဘာလို႔ အဲ့ဒီ​ေလာက္​​ေတာင္​ မွိုင္​​ေနတာလဲ"

ၾကာ​ေတာ့ သူ႔ရဲ႕လင္​းတမွိုင္​မွိုင္​​ေန​ေသာ ရုပ္​ကို Taehyungခမ်ာ သည္​းမခံနိုင္​ဘူးထင္​။

"အင္​း......ဒီလိုပါပဲ"

"ဘာကို ဒီလိုပါပဲလဲ။ငါမင္​းနဲ႔ စခင္​ကတည္​းက ဒီ​ေလာက္​စိတ္​ဓာတ္​က်ခ်င္​စရာ​ေကာင္​းတဲ့ မ်က္​နွာမ်ိဳးမျမင္​ဖူးဘူး။မင္​းဘာျဖစ္​​ေနတာလဲ"

"အင္​း.......ဒါမ်ိဳး​ေတြက ရွိတတ္​ပါတယ္​"

Taehyungက မ်က္​နွာကို မဲ့႐ြဲ႕ကာ သူ႔​ေကာ္​ဖီကို တစ္​ငံုငံုၿပီး Jiminက ​ေဟာက္​​ေတာ့သည္​။

"ဒီမွာ မင္​းသူငယ္​ခ်င္​းထားတာ ဘာလုပ္​ဖို႔လဲ...ဟမ္​။မင္​းသူငယ္​ခ်င္​းျဖစ္​တဲ့ ငါအရွင္​လတ္​လတ္​ႀကီး ရွိ​ေနရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔ ခံစားခ်က္​​ေတြကို မ်ိဳသိပ္​ၿပီး မင္​းကိုယ္​မင္​း ညႇင္​းဆဲ​ေနဦးမွာလဲ"

Taehyungက ၿမံဳနို္​င္​လြန္​း​ေသာ သူ႔ကို အားမလိုအားမရျဖစ္​​ေနပံု​ေပၚသည္​။သူ​႔အသိစိတ္​ရွိသ​ေလာက္​ ​ေတြးၾကည္​့ရမည္​ဆိုလ်ွင္​ သည္​ကိစၥမ်ိဳးသည္​ လူတိုင္​းကို အသိ​​ေပးလို႔မ​ေကာင္​းသည္​့ ရင္​မဖြင္​့သင္​့သည္​့ ကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္​ပါလား။