message | j.jk + p.jm ✔

34.

Dźwięk powiadomienia, obudził śpiącego o pięknych rzeczach Jungkooka, który nie chętnie spojrzał na zegarek.

- Co kurva? - wymamrotał niezadowolony. - Chyba kogoś pojebało, żeby pisać co mnie o czwartej nad ranem. - kończąc ten malo przyjemny monolog, postanowił olać to i wrócić do krainy lśniących i puchatych króliczków.

Wtulił się w dużą poduszkę, zresztą jak miewał w zwyczaju. I już dzieliły go chwile by oddać się temu błogiemu uczuciu. Gdy nagle znowu rozbrzmiał się znajomy dźwięk.

- No nieee! - krzyknął zdenerwowany i nie dużo myśląc cisnął urządzeniem daleko w kąt pomieszczenia, liczac że to cos pomoże.

Ponowił próbe zaśnięcia, lecz ta poległa w samym zarodku, ponieważ tym razem telefon zaczął brzęczeć z taka inensywnością, że chłopak musiał wstać i zobaczyć komu zależy na zakłóceniu mu spoczynku.

Skierował się w kierunku telefonu i od razu to podniósł.

- Co to za cholera? - zapytał się sam siebie i odblokować urządzenie.

Pierwszym na co zwrócił uwagę, bylo milion wyslanych snapów wysyłanych przez znajomych, powiadomień z serwisów strimerskich, a ostanim co zauważył.

Okazał się nadał wiadomości od nikogo innego, jak Jimina.

- Boże kochany. - krzyknął ponownie uradowany. - Chyba się pamiętał. - dodał na końcu, zaczynając czytać parkowe wiadomości.

Ze skierowaniem w dół, uśmiech osoby, do której wiadomości były skierowane. Powiększał się coraz bardziej, a serce przśpieszało.

Po pierwsze że względu, że chłopak się pamiętał i sam wyszedł z inicjatywą przeprosin.

Po drugie ze względu na fakt, że Chimchim chce się z nim spotkać.

- Boże kochaniutki. - powiedział po cichu, mimo że nie wierzył w takie coś jak bóstwa, to w tej sytuacji samo się mu to wymsknęło i zaczął biegać po pokoju, jak głuli. - Odpisze mu później, żeby i on teraz sobie poczekał. - zrobił, jak rzekł.

Wtulił w siebie telefon i natychmiastowo z uśmiechem odleciał do krainy snów, by móc śnić o nikim innym, niż tym obrażalskim chłopaczku.