Κράταμε σφιχτά και μην με αφήσεις!

Κεφάλαιο 2

"Άτε Στέφανη σηκώθου σε παρακαλώ. Θα αργήσεις για την πρώτη μέρα στο σχολείο."και αρχίζει η μητέρα μου να μου σηκώνει τα σκεπάσματα απο πάνω μου προσαθώντας να με ξυπνήσει.

"Μμ.Ντάξει Στέλλα σηκώθηκα."και προσπαθώ να σηκωθώ από τα ζεστά μου  σεντόνια.

Πρώτη μέρα στο σχολείο. Η τελευταιά μου χρονιά.

Μέσα μου όμως νιώθω πως δεν θα είναι και όλα τόσα εύκολα.

Ένα κόμπο στο στομάχι με κάνει να μην θέλω να σηκωθώ.

Ρε μήπως είναι και ο καινούργιος στο σχολείο μου;

Σηκώθηκα με γρήγορες κινήσεις και άνοιξα την τεράστια ντουλάπα μου ψάχνωντας για τι θα φορέσω.

Βρίσκω το ψιλόμεσο στενό τζίν μου και μια άσπρη φανέλα που τα μανίκια της πέφτουν στους ώμους μου.

Πλένω το πρόσωπο μου και κάνω γρήγορα τα δόντια μου ακούγοντας την φωνή της μητέρας μου να τελειώνω.

Χτενίζω λίγο τα μαλλιά μου και βλέπω ότι έχουν μακρύνει αρκετά. Έχουν φτάσει μέχρι τα οπίσθια μου.

Βάζω λίγη μάσκαρα στις μεγάλες μου βλεφαρίδες και είμαι έτοιμη.

Παίρνω την τσάντα μου και κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες και κατευθύνομαι στην κουζίνα που με περίμενε η μητέρα μου με τον καφέ μου και το τόστ μου.

"Έφυγα θα τα πούμε το απόγευμα" και φεύγω προχωρώντας για το σχολείο.

[...]

"Έλα ρε κορίτσι μου πόση ώρα. Είπαμε 7 και τέταρτο να είμαστε εδώ και είναι και μισή. Πάμε και μας περιμένουν" και με πέρνει αγκαζέ η Αυγή και κατευθυνόμαστε στα παγκάκια που είναι εκεί η υπόλοιποι.

Κοίταζα δεξιά και αριστερά ελπίζωντας να δω το νέο αγόρι όμως τίποτα.

Ένα σκούντιμα της Αυγής με έκανε να ξεφύγω απο το ψάξιμο.

"Ρε ποιος είναι αυτός ο κόμματος που είναι με τα υπόλοιπα άτομα. Και γαμώτο. Είναι ένας κούκλος. Άνετα τον βάζω κάτω."

Αύτος είναι. Δεν το πιστεύω.

Τι γυρεύει με την παρέα μου;

"Χαλάλι σου αγάπη"και κάνω πως γελάω κρύβοντας τον δικό μου ενθουσιασμό.

"Καλημέρα παιδιά" και αρχίζω να φιλάω ένα ένα τα αγόρια και τα κορίτσια που βρισκόταν εκεί.

Και φτάνω σε εκείνον.

Θέε μου τι όμορφος που είναι προσπαθώντας να δω όλες τις λεπτομέρειες επάνω του.

"Καλημέρα και σε εσένα καινούργιε. Εγώ είμαι η Στέφανη."δίνοντας του το χέρι μου και βάζω με το άλλο μου το χέρι μια μικρή τούφα πίσω απο το αυτί μου.

"Καλημέρα εγώ είμαι ο Ιάκωβος" και μου δίνει το χέρι του και γυρίζει απο την άλλη και συνεχίζει την κουβέντα του με την Αυγή που είχε γαντωθεί δίπλα του.

Η καρδία μου είναι έτοιμη να σπάσει.

Όλοι θέλουν να μου μιλάνε αυτός όχι.

Τον κοίταξα περίεργα και πήγα στον Πέτρο που μου έγνεφε να πάω κοντά του.

Αγκάλιασα τον Πέτρο όμως τα μάτια μου δεν έλεγαν να φύγουν απο αυτόν.

Τι είναι αυτό γαμώτο που μου συμβαίνει;

Ξύπνα γαμώτο. Δεν κάνει για εσένα.

Θα είναι κανένας που κάνει one night stand και φεύγει.

Το πρώτο κουδούνι ξεκίνησε να ηχεί στα αυτία μου κάνωντας την παρέα να χωριστεί.

Προχωράω μόνη στην τάξη μιας και με κανένα απο την παρέα δεν έχω αυτό το μάθημα και κάθομαι στο πρώτελευταιο θρανίο μόνη μου.

Βάζω και την τσάντα μου στην διπλανή θέση και περιμένω να αρχίσει το μάθημα.

Όσο και να μην το δείχνω είμαι άριστη στο σχολείο.

Καλημερίζω όλα τα παιδιά που μπαίνουν στην τάξη και ξαφνικά τον βλέπω δίπλα μου.

Έχασα την φωνή μου και ξαφνικά η καρδιά μου άρχισε πάλι να κτυπά σαν τρελή.

"Εεε νομίζω θα καθίσω μαζί σου γιατί όλες οι καρέκλες είναι πιασμένες."και χωρίς δεύτερη σκέψη πέρνει την τσάντα μου στα χέρια του και μου την δίνει για να καθίσει.

"Και που ξέρεις ότι και αυτή η καρέκλα δεν είναι πιασμένη;" και γυρίζω το βλέμμα μου επάνω του κάνοντας να μην πιστεύει σε αυτά που είπα.

"Το πιστεύω. Εάν δεν θέλεις δεν πηράζει. Εγώ θα καθίσω εδώ. Εάν έχεις πρόβλημα πες το στον καθηγητή."και σουφρώνει τα φρύδια του κάνοντας να εμφανιστεί μια φλέβα στο λαιμό του.

"Κάνε ότι θέλεις. Μόνο μην μιλάς."και γυρίζω το κεφάλι μου μπροστά αφήνωντας τον να με κοιτάζει.