Κράταμε σφιχτά και μην με αφήσεις!

Κεφάλαιο 13

Ξάπλωσα μόνη μου στο κρεβάτι μου ενώ το κεφάλι μου δεν έλεγε να σταματήσει να γυρίζει.

Με θέλει. Ναιιιιι!

Δεν το πιστεύω πως ο Ιάκωβος με θέλει.

Μου είχε πει πως του άρεσαν οι μεγαλύτερες και εγώ είμαι στην ίδια ηλικιά μαζί του.

Γιατί όμως προτιμάει τις μεγαλύτερες;

Παίρνω γρήγορα το τηλέφωνο και του γράφω μήνυμα ρωτόντας τον.

Πέρασαν πέντε λεπτά απο την ώρα που μου έστειλα μήνυμα και απάντηση καμία.

Πρέπει να αποκοιμήθηκε. Ας κοιμηθώ και εγώ.

"Ιάκωβεεεεεε βοήθειαα" όχι πάλι αυτοί οι δύο.

Μου σκίζουν τα ρούχα μου αφήνωντας με με τα εσώρουχα.

Μου κρατούν τα χέρια μου και τα πόδια μου. Δεν μπορώ να τα κινήσω.

Βοήθειααα. Όμως λες και η φωνή μου δεν μπορεί να βγεί απο τον λαιμό μου.

Κατεβάζει το παντελόνι του και αντικρίζω το πέος του.

"Θα σε γαμήσω τώρα κούκλα μου."τρέχωντας περισσότερο τα σάλια του.

"ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ"και βάζω μια δυνατή φωνή κάνοντας τους γονείς μου  να είναι στο δωμάτιο μου σε δευτερόλεπτα.

"Όνειρο είναι αγάπη μου. Ηρέμησε. Τελείωσε."παίρνωντας με αγκαλιά όμως δεν μπορούσα να ηρεμήσω με τίποτα.

Ένιωσα το κινητό μου να δονείτε. Βλέπω στην οθόνη του κινητού μου το όνομα του Ιάκωβου.

"Ντάξη είμαι οκ τώρα. Πηγαίνετε να κοιμηθείτε και θα ξανακοιμηθώ."κλείνωντας την πόρτα πίσω του απαντώ γρήγορα το τηλέφωνο μου.

"Στέφανη τι έγινε; Σε άκουσα να φωνάζεις βοήθεια."

"Τίποτα είμαι εντάξη. Τους είχα δει ξανά όνειρο εκείνους τους δύο να προσπαθούν να με βιάσουν."

"Θέλεις να έρθω απο εκεί;"κοιτάζωντας την ώρα να έχει πάει πέντε το πρωί.

"Όχι θα σηκωθώ. Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Κοιμήσου εσύ."

"Μου έφυγε ο ύπνος απο την στιγμή που σε άκουσα. Θες να μιλήσουμε λίγο να ηρεμήσεις;"

"Ναι θα το ήθελα πολύ."κάνοντας τη φωνή μου πιο ήρεμη αφού έτρεμα σαν μωρό.

"Κοίταξε είδα το μήνυμα σου όμως δεν ήθελα να σου το εξηγήσω απο μηνύματα. Λοιπόν..."

"Δεν χρειάζετε να μου εξηγήσεις κάτι. Κατάλαβα πολύ καλά και έχω πάρει μόνη μου την απάντηση. Άστο Ιάκωβε μιλάμε αύριο."