Κράταμε σφιχτά και μην με αφήσεις!

Κεφάλαιο 4

"Δεν θέλω να κάτσω εκεί. Σίγουρα κάποιος άλλος θα θέλει να καθίσει μαζί με την πριγκίπισσα."και με κοίταξε με απίστευτη ειρωνία και τα μάτια του μου πετούσαν σπίθες.

"Θα καθίσεις εκεί που σου είπα. Δεν θα κάνετε εσείς ότι θέλετε. Άτε απο την πρώτη μέρα. Κάθισε τώρα."νόμιζα πως θα σπάσει απο τα νεύρα του. Τι όμορφος όταν εκνευρίζετε.

Πήρα την τσάντα μου απο την καρέκλα και άφησα τον μαλάκα να καθίσει.

Ούτε που κοιτακτήκαμε.

Είχα άλλη δουλεία τώρα να κάνω.

Έβαλα το κεφάλι μου να στιρικτεί στο χέρι μου και κάθισα να χαζεύω τον κύριο Σπύρο και μιλούσε τόσο όμορφα τα αρχαία.

Αν και μισώ αυτό το μάθημα το χρειάζομαι.

Όμως φέτος νομίζω πως θα το αγαπήσω αφάνταστα.

Πέρασαν πολύ γρήγορα οι δύο περιόδοι χωρίς καν να μιλήσω με τον Ιάκωβο αν και υπήρχαν στιγμές που ένιωθα το βλέμμα του να με καρφώνει.

Όμως δεν του ανταπέδωσα καμία ματιά. Τα μάτια μου ήταν απασχολημένα όλη την ώρα.

Όταν χτύπησε το κουδούνι προσπάθησα να βρω μια αφορμή να του μιλήσω.

Και ναι είμαι δαιμόνιο.

"Κύριε Σπύρο εγώ είμαι η Στέφανη. Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι εάν δεν βιάζεστε".

"Παρακαλώ. Πες μου μπορώ να περιμένω"και κοίταζε τα μάτια μου και εγώ τα δικά μου και δεν μπορούσα να βρω τα κατάληλα λόγια να του πω.

Βρήκα μια ερώτηση σχετικά με το σημερινό μάθημα και την είπα. Δεν ήξερα τι άλλο να του πω. Του είχα ανακοινώσει πως δεν πηγαίνω φροντιστήρια γιατί κανένα απο αυτά δεν δίνουν την κατάληλη σημασιά σε εμάς.

"Εάν θέλεις μπορώ να σου κάνω κάποια μαθήματα στο σπίτι σου ή στο δικό μου ή σε κάποιο καφέ. Να σε βοηθήσω. Από ότι κατάλαβα οι προιηγούμενοι συνάδελφοι δεν σας τα εξηγούσαν και καλά;"

"Όχι.Τίποτα απο όλα αυτά. Θα ήταν χαρά να μου να σας έχω και έξω για δάσκαλο."βρήκα ένα κομμάτι χαρτί και έγραψα γρήγορα το τηλέφωνο μου επάνω και το όνομα μου και του το έδωσα.

"Αυτό είναι το τηλέφωνο μου. Κοιτάξετε το πρόγραμμα σας και πάρτεμε να κανονίσουμε το μάθημα."και έφυγα με αλήθεια με το πιο μεγάλο χαμόγελο.

Είχαν περάσει σίγουρα πέντε λεπτά απο την ώρα που χτύπησε το κουδούνι. Όταν βγήκα απο την αίθουσα κάποιος ήταν εκεί και με παρακολουθούσε και όταν βγήκα έξω άρχισε να τρέχει σαν μανιακός.