Κράταμε σφιχτά και μην με αφήσεις!

Κεφάλαιο 15

"Αυτό που είπες να το θυμάσε πολύ καλά. Φύγε Ιάκωβε και μην με ξαναενοχλήσεις. Πήγαινε με τα τσουλάκια σου και άσεμε εμένα." ανοίγοντας την πόρτα

Έφυγε σιωπηλός χωρίς να πει μια κουβέντα και χωρίς να γυρίσει να με δει.

[...]

"Έλα ρε Στέφανη γιατί δεν έρχεσε μαζί μας στα διαλλήματα και χάνεσε? Έχει δυο μέρες που δεν σε βλέπουμε. Σου κάναμε κάτι?"

"Όχι Σπύρο μου αλήθεια αλλά θέλω να μείνω λίγο μόνη μου"βλέπωντας όλοι την παρέα που ήταν δίπλα μου μαζεμένη εχτός απο τον Ιάκωβο που κρατούσε το προχθεσινό τσουλάκι.

Με κοίταζε όλη την ώρα αφού βρισκόταν ακριβώς απέναντι μου.

Για πρώτω φορά όμως το βλέμμα του ήταν στενάχωρο.

Εκείνος το επέλεξε αυτό,όχι εγώ.

[...]

Τελείωσα την προπόνηση και έκανα ένα γρήγορο ντους στα αποδιτήρια του σχολείου.

Σήμερα ήταν το πρώτο μάθημα με τον καθηγητή στο σπίτι του.

Φόρεσα μια ολόσωμη μαύρη φόρμα, πήρα μια αλογοουρά τα μαλλιά μου και ξεκίνησα για το σπίτι του.

Μου έστελνε τις τελευταιές δύο μέρες που δεν ήμουν καλά συνεχώς.

Μου άρεσε το ενδιαφέρον του όμως δεν μπορούσα να ξεχάσω ότι συνέβηκε με τον Ιάκωβο.

Χωρίς να το καταλάβω έφτασα έξω απο το σπίτι του Πέτρου.

Πήρα μια ανάσα και χτύπησα το κουδούνι της πόρτας.

Πέρασαν κάτι δευτερόλεπτα και άνοιξε η πόρτα.

Χριστέ μου τι πέδαρος είναι αυτός.

Φοράει μόνο μια κοντή φόρμα της γυμναστικής.

Απο πάνω είναι γυμνός δίχνωντας μου όλο το υπέροχο σώμα του.

Οι κοιλιακοί του,τα μπράτσα του.

Θεέ μου τι πλάσμα είναι τούτο.

Η φωνή του όμως σταματάει κάθε φαντασία μου.

"Συγγνώμη για την εμφάνιση μου μόλις βγήκα απο το μπάνιο. Έλα πέρασε μέσα."

Πέρασα μέσα και κάθισα στον καναπέ περιμένωντας τον να ντυθεί.

Μετά απο λίγα λεπτά εμφανίστηκε φέρνωντας τους καφέδες μας.

Κάθισε δίπλα μου και αρχίσαμε το διάβασμα κάτι το οποίο δεν πίστευα.

Πέρασαν δύο ώρες διαβάσματος και πρέπει να επιστρέψω σπίτι μου.