Κράταμε σφιχτά και μην με αφήσεις!

Κεφάλαιο 3

Το μάθημα τελείωσε και δεν ανταλάξαμε μια κουβέντα.

Είχε τοποθετήσει την τσάντα του στο θρανίο και κοιμόταν τις δύο πρώτες ώρες.

Τον κοίταξα λίγες φορές.

Δεν φταίω. Φαινόταν τόσο κουρασμένος.

Και βρήκα και εγώ την ευκαιρία να τον επεξεργαστώ περισσότερο.

Μπορεί να ακούγομαι ηλίθια όμως πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό.

Είχε μεγάλα στρογγυλά μάτια που τα συνόδευαν τεράστιες βλεφαρίδες κάνοντας το πρόσωπο του πιο όμορφο.

Τα λεπτά φουσκωμένα ρόζ χείλη του και η καυτή ανάσα του που ερχόνταν στο μέρος μου με έκανε αρκετές φορές να ανεστενάξω απο την ομορφία του και πόσο σέξυ ήταν.

Είχε στο μάγουλο του κάτι σαν σχισμή. Προσπαθούσα αρκετές φορές να την πλησιάσω να την παρατηρήσω καλήτερα όμως δεν μπορούσα.

Έχει ταττού στο μπράτσο του.

Η καρδιά μου άρχισε να φτερουγίζει όλο και περισσότερο.

Μου αρέσουν οι άντρες με ταττού.

Είναι πιο άντρες,πιο σέξυ, πιο αλητάκια.

Είναι και αρκετά γυμνασμένος. Η φανέλα του λες και θα σχιζόνταν απο τα πρισμένα του μπράτσα.

Σίγουρα θα ένιωθα πολύ ασφαλής εκεί μέσα και δεν θα ήθελα να φύγω ποτέ.

Το κουδούνι όμως μου χάλασε όλες τις φαντασιώσεις μου.

Εκείνος όμως δεν κουνήθηκε καθόλου.

Έπρεπε να τον ξυπνήσω.

Να τον ξυπνήσω γλυκά ή να τον σκουντίξω και να του φωνάξω;

Θα νομίζει πως είμαι καμία σκύλα.

Όχι όχι δεν το θέλω αυτό.

Έβαλα το χέρι μου στο μπράτσο του και τον σκούντιξα σιγά.

"Ιάκωβε ξύπνα. Τελείωσε το μάθημα. Πάμε διάλειμμα."όσο πιο γλυκά μπόρεσε του είπα.

"Έλα ντα μην σκουντάς. Θα σηκωθώ. Περίμενε να πάμε μαζί γιατί σίγουρα θα χαθώ."και σηκώθηκε αργά απο την καρέκλα και βγήκαμε έξω.

Όσο πηγαίναμε στα παγκάκια υπήρχαν πολλά άτομα που τον χερετούσαν.

Απο πού τους ξέρει όλους αυτούς; Δεν άντεχω θα τον ρωτήσω.

"Εε συγγνώμη. Πως τους ξέρεις όλους αυτούς;" κάνοντας το ένα μου φρύδι να σηκωθεί.

"Μεγάλη ιστορία. Τα είχα με μια απο το σχολείο σου και ερχόμουν τακτικά εδώ."προσφέρωντας μου ένα ειρωνικό βλέμμα με ένα απλό χαμόγελο.