Geber Artık(Gay)

1.8

Gözlerimi kırpıştırıp zar zor açtım. Okulda uyumaktan nefret ederdim ama bugün bir istisna olmuş olmalıydı.

Telefonumdan saate baktım. Öğle arasının son 5 dakikasındaydık. Bu gürültüde nasıl uyuyabilmiştim ki?

Gerinerek kendime gelmeye çalıştım. Sınıf her zamankinden biraz daha farklı gibiydi ama farkı çözemeyecek kadar uykuluydum.

"Dikkat, dikkat! Bütün 12.sınıflar aşağıda toplanacak."

Bütün sınıf ayaklandığında şaşkınca onlara baktım. Tamer yanımdn geçecekken kolunu tuttum.

"Nereye gidiyorsunuz?"

"Anonsu duymadın mı?"

"Ama o 12. Sınıflar için değil mi?"

"Tamam işte hadi gelsene."

Beni çekiştirirken ne ara 12 sınıf olduğumu düşünüyordum. Zaman çok hızlı geçmiş olmalıydı. Belki de zamanda yolculuk yapmıştım.

Sonunda okulun bahçesine indiğimizde tüm 12 sınıflar toplanmıştı ve ben de onların arasındaydım.

Neler olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Tek yaptığım ortama ayak uydurmaktı.

"Şimdi mezuniyet dansı için eşleşme zamanı."

Şaşkınca okulun bahçesindeki kürsüden konuşan hocaya baktım. Mezuniyet dansı neydi be?

Herkes eşleşirken ben öylece duruyordum. Çok saçmaydı, fazlasıyla saçmaydı hem de.

O sırada kalabalığın arasında Elvan'ın gözlerini görmüştüm. Farklı bakıyordu. Daha önce görmediğim bir bakıştı bu.

Gri gözleri gümüş gibi parlarken bana doğru adımlamaya başladı. Neden buraya geliyordu ki?

Yine kavga mı edecektik? Herkesin içinde kavga etmemeliydik çünkü okuldan atılabilirdik.

Aramızda çok mesafe olmasa bile yanıma yaklaşması düşündüğümden uzun, hatta fazla uzun sürmüştü.

Bunu sorgulayacak vaktim yoktu çünkü tek düşündüğüm bana ne söyleyecek olduğuydu. Elini uzatıp gülümsedi.

"Benimle dans eder misin?"

Bu saçmalıktı! Burası Türkiye'ydi homofobiklerin çoğunlukta olduğu bu ülkede iki erkeğin dans edişini kimse alkışla-

İnsanlar etrafımıza toplanmış ritmik bir şekilde ellerini çıepmaya başlamıştı. Herkes bize bakıyor ve dans etmemizi bekliyor gibiydi.

Şaşkınlığımı geri plana atmaya çalışarak Elvan'ın elini tuttum. Dans etmeye başladığımızda birden müzik de çalmaya başlamıştı.

İkimiz de birbirimizin gözlerinde kaybolurken, aynı anda çevredeki herkes de ortadan kaybolmuş gibiydi.

Onlar baktığımda gerçekten yoktular. Hatta daha da tuhafı güllerle süslenmiş bir yatak odasındaydık ve Elvan gömleğimin düğmelerini çözmeye başlamıştı.

İşlerin ne ara bu hale geldiğini anlayamamıştım bile. Alt tarafını bana sürttüğünde inleyerek gözlerimi kapattım.

Dans ederken çalan müzik gittikçe daha da şiddetleniyordu. Müzik sesi arttıkça etraftaki eşyalar teker teker yok olmaya başlamıştı.

Elvan da yok olunca nefes nefese gözlerimi açtım. Etrafa baktığımda gelen sesin telefonumun alarmı olduğunu fark etmiştim.

Üzerimdeki battaniyeyi hafifçe kaldırıp malum yerime baktığımda hızla geri kapatıp dudaklarımı ısırdım. Sertleşmiştim ve acilen kendime gelmem gerekiyordu.

Tek yapmam gereken bu aptal rüyayı hiç görmemiş gibi yapmak, hafızamdan silinmesini beklemekti. Zaten rüya dediğin 1 günde unutuluyordu. 

--

İlhamım lütfen gitmesin ve daha çok bölüm yazabileyim amin

💜💜💜