3.3

5.8K 493 150
                                    

Arkın

Ellerimle oynayıp duruyordum. Bu aralar kafamı asla toparlayamıyordum. Odama oturmuş, matematik çalışıyordum.

Gerçi ne bir şey anlıyordum ne de çözebiliyordum. Sadece kafamı dağıtmak istiyordum.

Evdekiler birkaç kez yanıma uğramış, beni ders çalışırken gördüklerinde şaşırıp hasta olup olmadığımı sormuşlardı.

En son abim odaya gitmişti. Kafamı tekrar soruya gömüp kitapla bakışmaya devam ettim.

"Neyin var?"

"Hiç."

Dedim ona bakmadan. Göz ucuyla ona baktığımda yerdeki eşyaları alıp katlıyordu. Kafamı iki yana sallayıp tekrar kitaba döndüm.

Test kitabını önümden çektiğinde anca kafamı kaldırabilmiştim.

"Neyin var dedim beni umursamama gibi bir seçeneğin yok."

Gözlerimi devirip kollarımı birbirine bağladım ve oturduğum sandalyede geriye yaslandım.

"İyi abi rolü kesme şimdi bana."

"Nankörlük ediyorsun."

Bir şey demeden ayağa kalktım ve kitaplıktan başka bir kitap aldım. Onu da elimden çektiğinde gittikçe öfkelendiğimi hissediyordum.

Kitaplıktan bir kitap alıp ona fırlattım. Öfkemi kontrol edemiyodum.

"Rahat bırak beni!"

"Tamam sakin ol. Sadece bir şeyleri içine attığında böyle patlamalar yaşıyorsun yaedımcı olmak istiyorum."

"Olamazsın ama."

"Neden?"

"Annemler evde değil mi?"

"Hayır yoklar, konuyu değiştirmeye çalışma ve bana cevap ver."

İç çekip yatağımın üzerine oturdum. O da sandalyeye oturup konuşmamı bekledi.

"Beni anlamayacaksın ki."

Gözlerim dolmaya başlamıştı. Abime nasıl anlatabilirdim ki. Bir şey söylemeden bakmaya devam etti. Tavana bakıp gözümden yaş gelmesine engel olmaya çalıştım.

"Ben, bilmiyorum. Sürekli kavga ettiğim birisinin benden hoşlandığını öğrendim. Sanırım, bilmiyorum ama onu üzdüğüm için üzüldüm. Kendimi çok kötü hissediyorum."

"Ona karşı bir şeyler hissediyor musun?"

Dile getirmek bana zor geliyordu. Eğer dile getirmezsem içimdeki hislerden kurtulabilirmiş gibi hissediyordum. Ama hiçbir zaman işe yaramıyordu. Sadece kafamı salladım ve gözyaşlarıma daha fazla direnemedim. Yanıma geldi ve kollarını bana sardı.

"Küçük kız kardeşimmiş gibi davranıyorsun."

Öfkeyle onu itmeye çalıştım ama kollarını sıkılaştırıp engel olmaya çalıştı. Ben de bir süre sonra durup sarılışına karşılık verdim.

"Ne yapmam gerekiyor?"

"Ona söyle."

"Kolay değil, bilmiyorum bana inanmazsa ya da onu üzdüğüm için benden vazgeçmişse? Ya da daha kötüsü başından beri benimle dalga geçtiyse sonuçta daha dün kavga ediyorduk hisleri nasıl değişmiş olabilir ki?"

"Sakin ol öncelikle, eğer dediğin gibi dalga geçiyorsa bu onun yaptığı kötülüktür. Senin bir suçun olmayacak ama o ömrünün sonuna kadar karaktersiz biri olarak yaşayacak."

Gülümseyip abime daha sıkı sarıldım. Çoğunlukla beni sinir etse de yanımda olduğunu bilmek bana huzur veriyordu. Saçlarımı karıştırıp tekrar konuştu.

"Böyle şeyler olduğunda bana anlat yanındayım."

"Peki ya abi, bir şry soracağım."

Kaşlarını kaldırıp bana bakmaya başladı.

"Ya da boşver."

"söyle."

"Peki ya diyelim ki hani öyle olduğundan değil de ya erkeklerden hoşlanıyorsam?"

"Erkeklerden mi hoşlanıyorsun?"

"Diyelim ki dedim."

Bir süre öylece durdu. Üzülmüş gibi duruyordu. Sanırım onu hayal kırıklığına uğramıştım.

Yanıma yaklaştığında korkuyordum. Az önceki abimin gidip, yerine öfke saçan bir insanın gelmesinden korkuyordum.

Tekrar kollarını bana sarıp sırtımı sıvazladı. Büyük bir rahatlamanın verdiği etkiyle yüzümde bir gülümseme oluşmuştu. Abimin burun çekme sesi duyulurken hemen ardından konuştu.

"Biliyordum zaten."

Ağlamask, söylediği şeyden daha fazla şaşırmama sebep olmuştu. İlk kez abimi böyle ağlarken görüyordum. Çocukken sürekli ağlayan biri olsa da büyüdüğünde pek duygusal bir insan olmadığını hatta duygusuz biri olduğunu düşünmeye başlamıştım.

"Abi neden ağlıyorsun."

"Bilmiyorum. Sadece, duygulandım işte. Bu ülede eşcinsel olmak ve baskılarla karşı karşıya gelmek zor şeyler."

Gülümseyip göz yaşlarını sildi ve kollarını benden ayırdı. Kapıya doğru yürürken tekrar konuştu.

"Birazdan yemek yapalım beraber ben acıktım."

Odadan çıktığında içimdeki karmaşıklık biraz olsun hafiflemişti. Abim yanımda olduğu için gerçekten şanslıydım.

-
Emre adamdır. Aksini iddia eden, etmesin.

Fikirlerinizi belirtirseniz sevinirimm ama mümkünse bölüm
Ve gidişat hakkında olsun.

Yb ne zaman gelir bilmiyorum ama yakın zamanda gelir.

Bunlara final yazdıktan sonra yine aynı hikayede Tamer ve Emreyi anlatıcam onlara yeni kitap yazamam.

Bu kadardı ii gnlr

🌈💕❤️💗🐜💤💙💜

Geber Artık(Gay)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin