Geber Artık(Gay)

1.2

-Elvan-

Her zaman buluştuğumuz deponun arka tarafında bir taşın üzerine oturdum ve kollarımı birbirine bağladım.

Sanırım fark etmeden buluşma saatinden biraz erken gelmiştim çünkü her zaman ilk gelen ve beni bekleyen Arkın olurdu.

Arkın'ın sokuk saçma işlerinden sıkılmıştım. Kavga etmemizden sürekli şikayet ediyordu ve bu yüzden düşünüp kavga etmeme kararı almıştım.

Bu salak da bilerek beni kışkırtmış, tekrar kavga etmemize neden olmuştu.

Derdini bir türlü anlamıyordum. Ne istiyordu çözemiyordum. Vücudunun %70'i su yerine aptallık ve saçmalıklarla doluydu.

Yine de içimde ona karşı en az onun kadar saçma sapan bir şeyler hissetmeye başlamıştım ve bu durum tehlikeliydi.

Ondan olabildiğince uzak olmalı ve bu saçma düşüncelerden kurtulmalıydım.

Saçma kelimesini belki bir milyon kere kullanmıştım ama yetmiyordu işte.

Sonsuz saçmalıkta saçma bir şeydi bu ve defalarca söylemeden asla rahatlayamazdım.

Küçüklüğümden beri insanlarla pek anlaşabildiğim söylenemezdi. Hep asabi ve aykırı bir çocuktum. Dünyaya sorun ve beladan başka bir katkım yoktu.

Ailemi küçük yaşta kaybettiğim için teyzemin yanında yaşıyordum ve teyzem fazla yaşlı olduğu için pek benimle ilgilenmezdi.

Bu yüzden sabahtan akşama kadar sokakta oyun oynar ve  hava kararınca bile oynamaya devam ederdim. Basit bir nedeni olsa bile sinir olduğum herkesle kavga eder ve öfkemi kusardım.

Başta Arkın'la da kavga etme sebebim yine "saçma" bir sebepti. İlk kavgamızı hatırlamıyor olması normaldi ama ben unutmuyordum.

Gün boyu aç dolanmış ve en son kantinden tek yiyebildiğim şey olan kaşarlı tosttan alacaktım.

O tostu benden önce aldığı için ona gıcık olmuştum. İnsanlara sinir olma sebeplerim böyle saçma şeylerdi işte.

Daha sonra bir seferliğine olsa bunu görmezden gelmeye çalışıp boşvermiştim. Hayatımda ilk defa bunu yapıyordum ve neden yaptığımı bilmiyordum.

Ertesi gün okul konferans salonunda bir gösteri düzenlerken öğrencilerin de koltuklara oturmalarını bekliyorlardı.

Ben her zaman en arkanın 2 önündeki yerin duvar köşesine gidiyordum. Orası en sevdiğim yerdi ve ben tam oraya girecekken önüme geçmiş ve benim oturmak istediğim yere yerleşmişti.

Onun arkasındaki boş yere oturmuş ve gösteri bitene kadar onu izleyerek intikam planları kurmuştum. Ama yine bir şekilde vazgeçmiştim.

Ama babamdan kalan,  değerli saatimi kırması bardağı taşıran son nokta olmuştu...

--

Komşular beni yakalamasın lütfen merdivendeyim (bunu yazarken neredeyse yakalanıyordum)

Eve kaçtığım için bölüm atamadım dün rjejjdjrkekdkdkd