အခန္း ၈

3.3K 358 6
                                    

အျပင္ဘက္ကေလက အခန္းထဲကေလထက္ ပိုျပီးလတ္ဆတ္မႈရွိသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လူကူးတံတားေပၚမွာ ျဖည္းျဖည္းေလးလမ္းေလွ်ာက္ေနၾကသည္။ စင္ေပၚမွာလို မီးထိုးထားတာမ်ိဳးမရွိေတာ့ နန္က်န္ကအေနာက္တိုင္း၀တ္စံု အျပည့္၀တ္ထားေပမယ့္ အရမ္း အျမင္မဆန္းေတာ့။

ဖန္ယုဟန္က နန္က်န္ဘက္ကိုလွည့္ကာ နန္က်န္႔အကႌ်အသစ္ကို မ်က္ရည္ေတြ၊ ႏွပ္ေတြနဲ႔ သုတ္လိုက္သည္။

"ဂ်ီဖန္က နင့္ကိုေတာ့ လႊမ္းမိုးမႈရွိတဲ့CEOတစ္ေယာက္လို သရုပ္ေဆာင္ခိုင္းျပီး ငါ့ကိုက်ေတာ့ ဒီတိုင္း လူငယ္အႏုပညာရွင္တဲ့။ နည္းနည္း မမွ်ဘူးလို႔ မထင္ဘူးလား။"

"နင္ပဲ အဲ့လိုေျပာေပးဖို႔ေျပာထားတာမဟုတ္ဘူးလား။"

"နင္ေကာ CEOလုပ္ခ်င္တယ္လို႔ သူ႔ကိုေျပာလိုက္တာလား"

"အင္း၊ ငါစမ္းၾကည့္ခ်င္လို႔။" နန္က်န္က ေသခ်ာစဥ္းစားျပီးျပန္ေျဖသည္။

"လူဆိုး။ နင္ငါ့ကမာၻကို ဆရာလုပ္မယ့္CEO လုပ္ခ်င္တာမလား။" ဖန္ယုဟန္က သူ႔ကိုလွမ္းပုတ္လိုက္ရင္းေျပာသည္။

"ဟင့္အင္း။ နင့္ကမာၻကို နင္ပဲပိုင္တယ္။" နန္က်န္က သူ႔ပုခံုးကို ဖက္လိုက္ရင္းေျပာသည္။ "ငါက ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ကမာၻေလးထဲမွာ ဆရာလုပ္ခ်င္တာ။"

"နင္ပဲဆရာလုပ္ေနရင္ ငါကဘာလုပ္ရမွာလဲ။"

နန္က်န္က ေခါင္းငံုကာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္သည္။ "နင္က ငါရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ဘုရင္မ"

ဘုရင္မ၊ မဆိုးပါဘူး။ ဖန္ယုဟန္ျပံဳးလိုက္သည္။

ေလနုေအးေလးေတြတိုက္ခတ္ေနေသာ ညျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေႏြဦးရာသီရဲ့ ေႏြးေထြးမႈကို သူခံစားနိုင္ျပီျဖစ္သည္။

သူတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ျပံဳးလိုက္ၾကသည္။

နန္က်န္က ဖန္ယုဟန္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္လိုက္သည္။

"ဟန္ေလး"

ဖန္ယုဟန္ နန္က်န္ကို ေမာ့ၾကည့္သည္။ မီးေရာင္ေတြလင္းေနတဲ့ ျမိဳ႕ထဲမွာ ေကာင္းကင္ေပၚက ၾကယ္ေတြကို သူမျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ နန္က်န္႔မ်က္လံုးေတြထဲမွာ စၾကာ၀႒ာတစ္ခုလံုးရဲ့ အေရာင္ေတြဟပ္ေနသည္။

BL-ဖူးစာရွင္မဟုတ္ရင္ ဒိုးပါ (translation, Zawgyi, Unicode)Where stories live. Discover now