Gumising ako ng binigyan kami ng gantimpala dahil sa pinamalas naming kagalingan ng bayang puno ng biktima sa islang ito! 🙂
Mapasyaw ang araw, mabughaw at malamig, kaya mas mainam sa bundok magising, kaysa sa ibaba, na pinagpipyestahan ng mga mapaglapastangan, ang kagubatan, mga lumang sibilisasyon, at kapaligiran, dahil lumagpas na sila sa kanilang makakaya, galing sa makapangyarihang lungsod, samantalang ang mga hindi mapag-angkin, ay minumulestiya ang mga kakayanin sa kanila, upang magkaroon lang ng mapagkukunang yaman.
Kasama ko ang mga grupo ng mainam pa sa araw kung gumising at mas magaling pa sa nagtatrabaho kung mag-asikaso, mga grupong uhaw sa pagdidiskubre.
Ngayon ay binigyan kami ng espesyal na misyon, na mangialam at maghatid ng balita na ipapadala sa kalapati, at kami ay nabighani na pumunta daw sa masayang tipunan, na hindi na kailanganan ang mga sandatang baril, patalim at kayamanan, bago ang mga ito magsipaglakbay papuntang daungan ng barko, kung saan ay isa sa mga barkong iyon ay mga nag-iwan sa amin sa ere, pero madadaanan namin ang sinasabi nilang daan na wala namang talagang daan, kundi mga batuhan lamang, mundo ng kalikasan, makikita naming grupong lumilihis lang ng daan, at mga beterano sa daang nag-aastang pating, kung mapagkamalan ikaw na pagkaing nag-iisa sa daan, dahil sila ay mga talunan, novice, at mapagwagi, na ang nais lang nila sa manlalakbay ay may makuhang kapupulutang kayamanan mula sa kanila! 😄
Kung ganun ang tanong ay bakit kaya kami pinapaasikaso sa daang ito ng mga namumuno?! 😉
May mas madali pang daan, ang tamang sagot! >Alin man sa daang ito, kahit pa malaman namin kung saan, ay pipiliin na namin, dahil lahat ay gawang pain, para lumaban ikaw at magpakitang gilas.
Nanalangin muna kami bago magsipaggala, dahil wala daw talagang daan, kundi diretso lang! 😏
Kaya nagsawa na kaming mag-aral, tungkol dito, dahil mauumay din ikaw sa paglalakad dahil maghahanap pa ng kabayong gubat, kung meron man. At nagsikalat din sa tabi-tabi ang mga naglalapastangan, pero kaunti na lang ang tansya namin, dahil pinapili na kami ng daan.
Nagdala kami ng kagamitang iniwan lang ng mga nagtitipon, para lang maging masaya!
Bad trip ang rule nga pala ay kanya-kanya ng pagpapatakbo ng sistema, kaya sa una ay gala-galaan padiretso at kanya-kanya na ng hanapan at alaman ng daan, kaya talo din ako.
Hay, kung sa bagay ay napatunayan ko na magaling ako, kahit pa kung anong nakalagay sa kinapupwestuhan ko, kaysa kanila, at kung bakit pa sa akin ito nangyayare! 😯
Kamao lang, susi ng kaligayahan, mga kagamitan, at kasuotang damo lang ang meron sa akin at masaya na ako panghabang buhay!
Nung lumalayo na ako ay hindi namin natansya ang kalamigan ng paligid, kaya kain lang kami ng inom, at may mga matataray na pating pa sa paligid! May mga talampas at mga talon, pero hindi kami tumuloy dahil may posibilidad na may malisyosong kalaban, na nais lang magbuhos ng galit sa kapwa kalaban 😟
Mas nahirapan kami sa mga batuhan, dahil maraming posibilidad na may mangyare sa aming hindi naming inaasahan! Kaya mas pinili na naming makisama na lang sa mga pating, kahit na pinarusahan kami ng lubos at inabuso, pero mas pinapain ko ang mga kasamahan ko, para hindi ako masyadong ni masaktan ni magalusan! 😵
Pero mas mainam ng mag-imbestiga, dahil mahirap na!
May sibilisasyon sila, kaya may village na puno ng inuman at kasiyahan, kung saan ay pupwede ikaw magdiwang kung kailangan mo gusto, at magpaturo ng iba pang hindi alam sa kaalaman nila tungkol sa heograpiya at biyolohiya, na magagamit sa pamumuhay, na halos na kompleto na nila ang pagbuo nito, at wala na kaming hahanapin pa, sa kabila ng manlalakbay na wala daw alam kung hindi magsanay kung papaano pa maging magaling sa anumang bagay, kaya sila ay nanatiling masaya at mabangis, kaya ang iba sa kanila ay lumilihis para hindi makapanakit ng kung sino-sino.
Pero ang problema ay ayaw nila sa grupo ng mga pating, kaya bumabalik ulit sila sa tunay na paglalakbay. Oo, mas tanggap ng mga pating ang sarili nilang kakayahan, kaysa sa kanila, kaya mas magaling naman sila sa girilya, makapagyabang lang!
Minsan ay nauuwi lang sa away sila, at digmaan, na mismong naging kwento nila at alamat, na ngayon ang iba sa kanila ay ayus na 🙂
Kung gayun ay pili lang kaming pinapunta dito, at ang mahina ay mananatiling hindi.
Kaya nakontento na lang kami na may ganito palang buhay haha! 😜
Ngayon ay iilan na lang kami, kaya naging mahirap ang panlalakbay, kaya sa ayaw namin sa hindi ay batuhan ang dadaanan, para hindi kami mahirapang kumapa sa bakas, pero mapapagod ng sobra.
May oras ding lumihis kami, pero hindi namin nagustuhan dahil maraming palaaway, makooperatiba at maplano, kung anong mangyayare pagdating namin sa aming destinasyon.
Maski ako ay nalito. 🤪
Maraming kaganapan bago makapunta sa iyong destinasyon. Alam ko din na may panahon na mag-isa ka lang maglakbay at maggala, dahil dito, kung kaya ay bago palang kami makapamangka upang makarating sa daungan at piyesta, ay maayus na kami.
Mabuti pa ang iba ay positibo, kahit na may kalamidad, snow at bagyo.
Ayaw namin pumunta sa halos hindi na makita, baka mangyare ulit na gumapang kami sa kagubatan.
Labanan ito ng sikmura, patalasan ng isip, at padakilaan sa aming lahat, dahil sa lugar na ito, kaya mabagal at kakaunti lang ang nakakarating doon.
Pinapasalamat na lang namin na laging maganda ang panahon para sa aming lahat! 🙂
Kaya nung pagpunta namin sa daungan at piyesta, ay laking gulat namin na simula pa lang pala ng laro ng mandirigma at buhay, dahil nagsisimula pa lang ikaw ay pabalik na sila para engganyuhin ikaw 😵
Madumi na lang kami sa mga mata nila, bago pa lang kami matuto ng kanilang natutuhan at ginagawa.
Nagsama-sama lang naman ang mga magagaling na henyo, tanyag, lover, gamma, pirata at marinong namumuno ng isla, upang magkaroon ng sarili nilang bahay-aliwan 😀
Hinahanap namin ang barko namin sa latsakang mga barkong dumaong, para kuhain na ang mga Nubris ko, at sumasa na ang mga kasamahan ko sa kanilang pamilya, dahil wala ng kuwenta.
Pero naging mailap kaya luhaan kami, dahil sumakit ang mga ulo namin 🤧
Gayunman, ay naging masaya ako, dahil hindi na ako nag-iisa 😉
Minapula ko lang naman ang aking mga kasamahan upang ibenta sa kanila ang mapagkontentong kapaligiran, hanggang sa mangyare ito at maging pamilya ko na sila.
Papaano ba yan ay kukuha ulit ako ng bagong kayamanan at bagong paglalaruan at aalaming kalakaran ng pulitika dito, upang makontrol ko sila, kahit gaano pa kalawak ang kanilang paniniwala at pag-iisip, EI!
Sila ang magiging daan ko, upang maging magaling akong mananalakay sa balat ng isla at iba pang kalupaan, at gumawa ng isang legasiyang magiging kilala kami, ng dahil lang sa lintek na pagbagsak ng sibilisasyon, nung nagkaroon ng kasakiman, kaya hahanapin ko ang gumawa nito, kahit nasaan pa sila lumpalok ng daigdig!
Oo, balak kong pamunuan ang makabagong mundo, upang mabuo ulit ito.
Hindi nila alam ang ginaganito! 😟
Buhay nga naman ng mga mandirigma!...😠
