Behind my eyes [Completed!]

06

ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းေန႔ရက္ေတြက တစ္ကိုယ္တည္းကေန ႏွစ္ကိုယ္တည္းျဖစ္သြားတယ္။
အိုးဟိုးဟိုး....ငိုရမွာလား ရယ္ရမွာလားမသိ။ မနက္မိုးလင္းရင္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ လူတစ္ေယာက္က အိမ္ေပါ
က္ဝကိုေရာက္ေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့အထုတ္ပလုတ္မ်ိဳးစုံနဲ႔။

အ့ဲတာတင္မကဘူး ႐ွိေသးတယ္။

"အိုက္ယား...စပ္...စပ္တယ္..."

လက္ကိုအတင္းတြန္းဖယ္တယ္။ မာလိုက္တာ မာလိုက္တာ။ တစ္ခုတည္း႐ွိတ့ဲဆိုဖာခုံေပၚမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ပက္လက္ျဖစ္ေနၿပီ။ မ်က္လုံးကအလိုမတူပဲ ဆြဲျဖဲခံေနရတယ္။ ခ်ီးပဲ ဘယ္လိုဟာေလးလဲ မေနတတ္ပါဘူးဆို အတင္းထည့္ေနတာ။

မ်က္ကပ္မွန္တပ္ရတာ တကယ္ခက္တယ္။ ႏွစ္ရက္႐ွိသြားတာေတာင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုယ့္ဘာသာအဆင္ေျပေအာင္မလုပ္တတ္ေသးဘူး။ သူလုပ္ေနသမွ်ကိုစိမ္ေျပနေျပထိုင္ၾကည့္တယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔စၿပီး အႏိုင္က်င့္ခံရၿပီပဲ။

မ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနတာကို ဝမ္ရိေပၚက သုတ္ေပးတယ္။

"ေနရခက္လား"

သူေခါင္းခါျပသည္။ စတပ္စတုန္းကေတာ့ တစ္ညလုံးမ်က္လုံးေတြေဖာင္းကားေနလို႔ေကာင္းေကာင္းမအိပ္လိုက္ရဘူး။ ေအာ္..ၿပီးေတာ့ သူမ်က္မွန္လဲေတြ႔သြားၿပီ။ ဘယ္တုန္းကဖိက်ိဳးမိထားမွန္းမသိပဲ ေခါင္းအုံးေအာက္ေရာက္ေနတာ။ အသစ္လည္းမဝယ္ႏိုင္ေသးေတာ့ သူမ်ားေစတနာကိုလက္ခံထားလိုက္တယ္။ သူျငင္းပါေသးတယ္။ ဘူးေပၚကတံဆိပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔လန္႔သြားတာလဲပါတယ္။ သူမ်က္ကပ္မွန္ေတြကိုသေဘာက်သားပဲ။ ဝယ္ဖို႔လည္းစဥ္းစားထားတယ္။ ဒီေလာက္ေစ်းႀကီးတ့ဲတံဆိပ္မဟုတ္တာေလးတစ္ခုပဲ။ မယူရင္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ပစ္ေပါက္ေတာ့မလိုလုပ္ေနလို႔ အားနာပါးနာနဲ႔ပဲ လက္ခံထားလိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္စဥ္းကလဲတကယ္ေကာင္းတယ္။ ဒီသုံးရက္လုံး မ်က္သားတက္တာမ်ိဳးမ႐ွိေတာ့ဘူး။

"စားၿပီးရင္ သြားမယ္"

အင္း..ေနာက္တစ္ခုက..ေ႐ွာင္းက်န္႔စက္ဘီးေလး နားရက္ရထားတယ္။

"ေနဦး ဒီေ႐ွ႕ကိုလာ"

ဆိုင္ကယ္ေပၚခြထားၿပီးသားဝမ္ရိေပၚက သူ႔ကို လက္ဆြဲၿပီးေ႐ွ႕ဆြဲေခၚသည္။