Behind my eyes [Completed!]

10

ဒီအေျခအေနေတြနဲ႔သူမရင္းႏွီးဘူး။

မေသးေပမ့ဲ ႀကီးမေနတ့ဲအိမ္ရယ္။ သူ႔ေ႐ွ႕ကထမင္းပြဲရယ္။ ၿပီးေတာ့ အညိဳေရာင္ေတာက္ေနတ့ဲ ဝါးတူေတြရယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေ႐ွ႕ကလူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သူ႔ေဘးကလူရယ္။
သူဒီအသက္အရြယ္အထိ အိမ္မွာထမင္းစားတာလက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အတြက္ ထမင္းစားတာကိုဇီဇာခ်ဲ့မေနဘူး။ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ျဖစ္ရင္ျဖစ္သလို စားလိုက္တာပဲ။ ၿပီးေတာ့အ့ဲတာက သူ႔ကိုယ္သူအက်င့္လုပ္ေပးခ့ဲတာ။ ဘယ္သူမွမ႐ွိတ့ဲ ထမင္းဝိုင္းမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး မ်က္ရည္မက်တတ္ဖို႔ ရိေပၚသူ႔ကိုယ္သူ ေလ့က်င့္ေပးခ့ဲတာ။

"စားေလသား"

"ဟုတ္က့ဲ"

ေခါင္းျငိမ့္အ႐ိုအေသျပဳလိုက္ၿပီးထမင္းပန္းကန္လုံးကိုေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္။ ဘယ္ပန္းကန္ကစၿပီးႏိႈက္ရမွန္းမသိဘူး။

"ဒါစား ေကာင္းတယ္"

ဇြတ္စြပ္ဆို သူ႔ပန္ကန္ထဲ ငါးေၾကာ္ေသးေသးေလးတစ္ေကာင္ေရာက္လာတယ္။

ၿပီးေတာ့ မုန္ညင္းေၾကာ္ေတြ။

ခဏေလးမွာပဲ သူ႔ပန္းကန္ထဲဟင္းေတြဖုံးသြားခ့ဲတယ္။ သူလွည့္ၾကည့္ေတာ့ က်န္႔ေကာက သူ႔ကိုၾကည့္မေနဘူး။

"ေ႐ွာင္းက်န္႔သူငယ္ခ်င္းလား"

ဒီအဆင္နဲ႔ဒီအဆင္ သူငယ္ခ်င္းလား!

"မဟုတ္ဖူး ။ အလုပ္အပ္ရင္း ခင္တ့ဲ ညီေလး"

အေႂကြးအေၾကာင္းေတြကို႐ူးေနလို႔ေျပာျပရမွာလား!

"နာမည္က"

"ဝမ္ရိေပၚ"

"ဟ့ဲ က်န္႔က်န္႔ နင့္ထမင္းနင္စားစမ္းပါ"

ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ေစာင္းႀကီးထိုးၿပီးပါးစပ္ပိတ္သြားတယ္။ ဝမ္ရိေပၚေျဖရင္ မဟုတ္တ႐ုတ္ေတြထြက္လာမွာစိုးလို႔!

"လူေလးကခ်စ္စရာေလးေနာ္။.အသားအေရေလးကကာင္းလိုက္တာ"

မားကေတာ့ထမင္းပန္ကန္ႀကီးခ်ၿပီးပြားေနၿပီ။

"ဟုတ္က့ဲ ငယ္ေသးလို႔ပါ။ က်န္႔ေကာအရြယ္ေရာက္ရင္ ဒါေတြ႐ွိေတာ့မွာမဟုတ္ဖူး"