Caroline polisten kaçarken bir kaza geçirir. Gözlerini hastanede ya da en kötü bir hapishanede açmayı beklerken nemli bir gemide açar. Artık bilmediği bir zamanda Fırtına lakaplı korsan Triton Bane Layre'nin esiridir...
Ben geldim biraz geö oldu ama ofistekilere sarma sardım :) Ondan geciktim ballar :))
DİPNOT: BÖLÜM +18 DİR OKUMAK İSTEMEYEN ARKADAŞLARIN DİKKATLİ OLMASINI ÖNERİRİM!!!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~
Caroline ne zaman uyuyakaldığını hatırlamıyordu. Triton'a sarılması ve onu teselli etmeye çalışması gözlerinin önündeydi. Sonrasında yorgunluktan ve onun kollarında olmanın verdiği güven duygusundan uyumuş olmalıydı.
Güneş ışıkları yüzüne vururken uyandı. Triton kendisine sıkıca sarılmıştı. Elinden tutup daha da sıktı. Sonra üzerinde bir şey olmadığını ve bir handa olduklarını farketti. Hızla kalkıp odanın içinde dolanmaya başladı. Kıyafetleri olmadığı için sonunda camın köşesinde duran tekli koltuğa oturup dizlerini yukarı çekti. Yatakta huzurla yatan Triton'u izlemeye başladı.
Korkuyordu. Edward peşinden gelecekti. Kendisi için değil aç gözlülüğünden gelecekti. Caroline kendisini bulduğunda ne yapacağını umursamıyordu. Ama Triton'a zarar verdiğini görmeye dayanamazdı. En mantıklı olan Triton'u kendisinden uzaklaştırmaktı. Kıyafetleri olsaydı şimdi kaçardı. Ondan uzaklaşırsa belki yaşardı. Daha iyi daha mutlu olmasa bile yaşadığını bilmek yeterdi ona. Gözlerini yumup başını eğdi. Triton'un kıpırdanışlarını görmedi.
Triton bomboş bir rüya görmüştü. Hatırlamıyordu ama içi bir tuhaftı. Gözlerini açmadan Caroline'in tenini hissetmek istedi. Ama kolları boştu. Elini yatağın yanına uzattığında orada birinin olmadığını gördü. Birden bire fırladı yataktan. Ve kendisine hakim olamadan bağırmaya başladı.
"Caro..."
Triton hızla kapıya yönelecekken koltukta titreyen Caroline'i gördü. Kabuğuna çekilmişti. Korkuyordu belki de kendisinden. Onun hemen kendisine gelmesini beklemiyordu elbette. Ama onu öyle içine kapanmış ve üzgün görünce kalbi parçalanıyordu.
Nefesini düzene soktuktan sonra yanına gidip koltuğun önünde çömeldi. Caroline'in ve kendisinin çıplaklığı önemli değildi şu an. Utanacak durumları geçmişlerdi artık. Caroline başını dizlerine eğmiş titreyerek duruyordu.
Triton ona birkaç kez seslendi ama Caroline cevap vermiyordu. Cevap vermediği gibi daha çok kendi içine kapanıyordu. Triton onu ürkütmeden ona yakın olmanın yollarını arıyordu. En sonunda onu olduğu halde kucaklayıp koltuğa oturdu. Caroline şaşkınlıktan ufak bir çığlık atıp kaçmaya çalıştı. Ama Triton koltuğa oturup onu da kucağına oturttu.
