Bir odaya fırlatmıştı beni. Kapıyı kilitlememişti. Hemen yattım.
...
Sabah olunca her zamanki gibi erkenden kalktım. Acıktığımı fark edince mutfağa gittim. Masaya baktığımda bir not dikkatimi çekmişti. Alıp okuduğumda jiminden olduğunu gördüm.
" SÜRTÜK!!!😄 Bana yemek yap. Bide hazirladiktan sonra beni uyandır. Ama saçımı okşayarak bunu severim. Eger yapmazsan ne olacagini iyi biliyorsun."
Ben nerden tanıdım ki bu çocuğu. Sürtük ne ya. Bide emrediyor. Neymiş saçını okşayarak kaldırcakmışim. Yemeği hazırlamaya başladım. Hazır olduğunda kaldırmak için tam merdivenden adım atacağım sıra içime bir kıpırdama geldi. Kalbim çarpıyordu. Eğer onun saçını okşamadan uyandirirsam bana zarar verirdi. Yapmak zorundaydım. Yattığı odanın kapısını çalarak girdim. Neden çaldığımı bilmiyorum ama çalmıştım. Hala uyuyordu. Yanina gittim. Yüzüne baktığımda çok tatlı uyuyordu. Uyurken suçlular neden bu kadar masum olabiliyorlar. Yanina eğilip elimi kaldırdım. Dokunacağım ama korkuyorum. Yavaş yavaş elimi saçına dokundurdugumda kalbim yerinden çıkacaktı. Sarı saçları yumuşacık pamuk gibiydi. Saçlarını okşamaya başladığımda hiçbirşey hissetmiyordum. O an içimdeki herşey boşalmıştı. Saçını okşamaya devam ederken daldığımı fark edip kendime geldim.
Haneul: Jimin, uyan hadi.
Hala uyanmıyordu.
Haneul: Jimin kalk artık ama. PARK JIMINNNN!
Elimi sımsıkı tuttu bir anda. Sonra alıp öptü. Bense sadece gözlerine bakıyordum. Çünkü uyandığında çok masum gözüküyordu. Onun bakışlarına dalmıştım.
Haneul: Ben senin bildiğin o kızlardan değilim. Asla olmıycam.
Jiminin ağzından;
Bu kızı sevmiştim cidden. Aksamdan masaya not biraktim bakalim yapacakmi? Odama geldiginde kapiyi calmisti. Manyak kiz ya kapıyı caliyor. Odaya girince açık olan gozlerimi kapattım hemen ama yarım açıktı. Yanıma gelip eğildi. Sanırım korkuyordu dokunmaya. Dokununca bir süre kendimi müthiş hissetmiştim. Oda öyle hissetti herhalde beni ne uyandırıyor nede elini kaldırıyor saçımdan.
Haneulun ağzından;
Kapıdan koşarak çıktım. Jimini bekledim. Aşağı inip masaya oturunca bende oturdum. Yemeye başladı.
Jimin: Gözlerinle beni yicegine önündeki yemeği ye.
Haneul: N-ne alaka ya?
Jimin: O zaman niye yemiyorsun?
Haneul: Aç değilim.
Jimin: Biraz daha noddle koysana.
Tabağı alıp noddle koyup verdim. Suratına firlatasim vardı. Ama yapmadım.
Haneul: Ben ne zaman gidicem okula veya evime?
Jimin: Hicbir zaman.
💥BÖLÜM SONU...💥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💎Haneul💎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
